فرارو- حمایت تزلزل ناپذیر واشنگتن از اسرائیل در جریان تهاجم زمینی اش به غزه از سوی جنوب جهانی مورد انتقاد قرار گرفته است. وانگ یی وزیر خارجه چین در هفته جاری میزبان هیئتی از وزرای امور خارجه از جهان عرب و اسلام از جمله نمایندگانی از عربستان سعودی، تشکیلات خودگردان فلسطین، اردن، مصر و اندونزی بود. پکن اعلام کرد که آماده است با آن کشورها برای آتش بس در غزه، آزادی گروگان ها، ارسال بلامانع کمک های بشر دوستانه و حل و فصل زودهنگام، جامع، عادلانه و پایدار مسئله فلسطین همکاری کند. این رویکرد جدیدی از سوی پکن نیست اما بدون شک از سوی برخی در جهان اسلام به ویژه در جنوب شرقی آسیا که مشتاق رهبری جهانی بیش تر در مورد موضوعی است که خشم جوامع را برانگیخته است استقبال خواهد کرد. دو کشور بزرگ با اکثریت مسلمان منطقه یعنی اندونزی و مالزی مدت هاست که مواضع شدیدا طرفدار فلسطین را اتخاذ کرده اند و هیچ کدام روابط دیپلماتیکی با اسرائیل ندارند. در حالی که تعداد کشته شدگان غیرنظامی در غزه به دنبال لشکرکشی اسرائیل به بیش از 13000 نفر رسید و تصاویری از کودکان کشته و مجروح شده منتشر شده اند ده‌ها هزار نفر از اندونزیایی ها و مالزیایی ها در راهپیمایی هایی در حمایت از فلسطینی‌ها شرکت کرده‌اند.
به گزارش فرارو به نقل از بلومبرگ، جنبش اعتراضی علیه اسرائیل در حال گسترش به تمام عرصه های زندگی عمومی در اندونزی پرجمعیت ترین کشور مسلمان جهان است جایی که 87 درصد جمعیت آن پیرو دین هستند. "عصررون نیام شعله" رئیس احکام دینی در شورای علمای اندونزی بالاترین مرجع مسلمان در آن کشور در پیامی ویدئویی در رسانه های اجتماعی خطاب به پیروان اش در تاریخ 13 نوامبر خواسته هایی را مطرح کرد: تحریم محصولات اسرائیلی و ارائه فهرستی از برندهای امریکایی که در آن مردم را تشویق می کند تا آن ها را تحریم کنند از مک دانلدز گرفته تا استارباکس، کوکاکولا و پیتزا هات.
او و معترضان به رویکرد غرب می گویند که استانداردهای دوگانه امریکا در قبال مسائل خاورمیانه به طور فزاینده ای آشکار می شود. وضعیت مشابهی در مالزی وجود دارد. در تجمعی برگزار شده در کوالالامپور در تاریخ 24 اکتبر "انور ابراهیم" نخست وزیر مالزی به هزاران نفر از حامیان طرفدار فلسطین پیوست تا آن چه را که آنان اقدامات "وحشیانه" اسرائیل در غزه می نامند محکوم کنند. آن کشور از قطع روابط با حماس خودداری کرده است.
در اندونزی "جوکو ویدودو" رئیس جمهور آن کشور اخیرا با رئیس جمهور جو بایدن ملاقات نکرد. "رتنو مرسودی" وزیر امور خارجه اندونزی در پیامی ویدئویی در نشست وزیران خارجه در پکن حملات تانک های اسرائیل به بیمارستان اندونزی در غزه در روز دوشنبه که در جریان آن 12 غیرنظامی کشته شدند را به شدت محکوم کرد.
این تنها یک نمونه از چگونگی سرایت پیامدهای ناشی از درگیری اسرائیل و حماس به جنوب شرقی آسیا بوده است. "جوزف لیو" رئیس دانشکده علوم انسانی، هنر و علوم اجتماعی دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور اشاره می کند که حمایت بی چون و چرای واشنگتن از اسرائیل در شرق و جنوب شرقی آسیا بحث برانگیز شده است.
او می گوید: "بسیاری از ساکنان مالزی و اندونزی معتقدند حوادث اخیر رخ داده تکرار سناریوی پیامدهای حملات القاعده به امریکا در تاریخ 11 سپتامبر و سپس تهاجم نظامی امریکا علیه عراق و افغانستان است. از دید آنان این فیلمنامه دوباره اجرا می‌شود و این موضوع مشکلاتی را برای رهبران آن کشورها ایجاد می کند".
به این معادله باید چین را نیز اضافه کرد. چین علیرغم محدودیت های زیاد اکنون فرصت را برای ایفای نقش به عنوان بازیگری کمک کننده به پیشبرد صلح جهانی مغتنم دیده است. پکن پس از کمک به تنش زدایی میان ایران و عربستان سعودی سعی کرده خود را به عنوان یک بازیگر قدرتمند در خاورمیانه معرفی کند. ایالات متحده از چین خواسته تا از نفوذ خود برای جلوگیری از گسترش بیش تر درگیری استفاده کند. با این وجود، "شی جین پینگ" رئیس جمهور چین هنوز از اهرمی که با روسیه و ایران در اختیار دارد برای تاثیرگذاری بر جنگ اوکراین یا غزه استفاده نکرده است.
علیرغم آن که کشورهای بیش تری در جهان عرب و اسلام به پکن روی آورده اند چین بیش از تعهدش به ادامه گفتگوها چیز بیش تری عرضه نکرده است. چینی‌ها احتمالا به روابط خود با جهان اسلام در مورد مسئله فلسطین ادامه می‌دهند طرح‌هایی که با وجود بازداشت‌های خودسرانه گسترده پکن و ناپدید شدن اجباری مسلمانان اویغور در شین جیانگ مورد استقبال قرار گرفت. دیده بان حقوق بشر در سال 2021 میلادی به این نتیجه رسید که رفتار دولت چین با اویغورها مصداق "جنایت علیه بشریت" است. با این وجود، تمرکز بسیاری از مسلمانان در آسیا بر روی سرنوشت هموطنان مسلمان خود در خاورمیانه است نه در شین جیانگ. بایدن که به اسرائیل در مورد خشونت افراطی علیه فلسطینیان در کرانه باختری هشدار می دهد برای جلب نظر کسانی که نسبت به نیات ایالات متحده مشکوک هستند کار چندانی انجام نداده است. اکنون پرسش آن است که آیا پکن می تواند شکاف بین جاه طلبی های دیپلماتیک و توانایی هایش را پر کند یا خیر.