مدیریت دلار با حراج معکوس

اینجا سیستم اینجوریه که بانک مرکزی هر روز نرخ ارز رو ۳-۴ تومان بیشتر از روز قبل میکنه که به مرور به نرخ بازار برسه
بازار هم هر ۱-۲ هفته یکبار ۱۰-۲۰ تومان ارز رو گرون میکنه که اختلاف کماکان پابرجا باشه

از مزیتهای این سیستم هم اینه که:
همیشه در حال مدیریت بازار هستیم
همیشه اختلافی وجود داره که در پی جبرانشیم
با تلاش واسه رسیدن ۲ نرخ به هم همیشه ارز در حال گران شدنه هم از طرف بانک مرکزی هم بازار
همیشه خرید ارز سود داره
همیشه بازار دلالی و خریداران غیر واقعی وجود داره
همیشه مردم عادی از این کورس ارزی ضرر میکنن
و همیشه واسطه ها و سرمایه داران بدون کوچکترین زحمت سود میکنن
و همیشه پول بجای اینکه تو بازار سرمایه باشه و رونق داشته باشه، در مسیر دلالی ارز و سکه است
نتیجه هم اینکه همیشه اقتصاد ما بر پایه معامله ارز میگرده

این روش زمانی خوب است که کالا یک کالای خصوصی باشد و بازار ازاد انرا تهیه و تولید کرده باشد ولی قسمت اعظم ارز در ایران حاصل از فروش نفت و دیگر ذخایر ملی است که یک کالای دولتی محسوب میشود و همه شهروندان یک کشور باید از ان بهرمند شوند به عنوان مثال این حق من به عنوان یک شهروند است که با ارزی که سهم من از این کالای دولتی است یک کالای خارجی بخرم یا مسافرت بروم ولی گران کردن ارز توسط دولت و عدم نظارت بر بازار باعث میشود که اقشار ضعیف از درامد ارزی بی بهره بمانند و قشر پولدار و مرفه سود ببرند به نظر من کاری که دولتها در سالهای قبل میکردند و ارز دولتی به کالاها میدادند بسیار خوب بود چون سود ان مستقیم به مردم میرسید اما الان بر اثر گرانی ارز مردم دیگر توان خرید کالاها را ندارند و کالاهای داخلی هم به تبعیت از کالاهای خارجی گران شده اند .