bato-adv
bato-adv
کد خبر: ۲۳۴۱۶۰

غذاهایی که در رستوران نصفه نیمه می‌ماند

تاریخ انتشار: ۱۰:۲۶ - ۳۱ ارديبهشت ۱۳۹۴
فقط 3 نفر هستند. زن، مرد و یک بچه کوچک؛ شاید 5 ساله یا کمی بزرگتر. میز پر از غذاست. یک سینی جلوی هرکدام، حتی کودک که دستش را زیر چانه گذاشته و با بی‌حوصلگی پاهایش را که از صندلی آویزان است، تکان می‌دهد. مادر و پدر مشغول خوردن هستند.

گاهی مادر تشری به بچه می‌زند که «زود باش غذایت را بخور!» و بچه که انگار گرسنه نیست، قیافه اش هر بار در هم می‌رود و غر و لند کنان می‌گوید:« نمی‌خورم!» مادر اما با اصرار یکی دو لقمه در دهان کودک می‌گذارد و دوباره مشغول خوردن می‌شود. نگاه کردن دیگران موقع غذا خوردن، کار درستی نیست مگر اینکه آدم بخواهد سوژه‌ای را دنبال کند. وقتی خانواده 3 نفره از پشت میز بلند می‌شوند، دیگر می‌شود با خیال راحت میز را نگاه کرد که حجم قابل‌توجهی غذا روی آن باقی مانده است. غذای کودک که تقریباً دست نخورده است. مادر و پدر هم غذایشان را تمام نکرده‌اند. یک ظرف بزرگ سالاد، فقط چند پره کاهو از کنارش برداشته شده و از ظرف ماست و زیتون پرورده، همان یک ذره هم کم نشده. پیشخدمت جوان حالا دارد روی میز را تمیز می‌کند. باقی‌مانده غذاها را جمع می‌کند و میز را دستمال می‌کشد.

«ببخشید، این غذاها را چه کار می‌کنید؟!» با تعجب نگاه می‌کند. انگار سؤال عجیبی شنیده باشد. با یک جور بی‌خیالی توأم با دلخوری جواب می‌دهد:« خب معلوم است. می‌ریزیم دور! فکر می‌کنید دوباره به خورد مشتری می‌دهیم؟!»، «منظورم این نبود. می‌خواستم ببینم غذاها را برای حیوانات و پرندگان نمی‌ریزید؟ آخر مقدارش خیلی زیاد است.» این بار لحن اش کمی دوستانه‌تر می‌شود: «ای بابا! هر روز کلی غذا اضافه می‌آید. به ما چه ربطی دارد. مردم پول غذایشان را داده‌اند. می‌خواهند بخورند یا دور بریزند، به ما ربطی ندارد. غذای باقی مانده را هم یکراست توی سطل آشغال می‌ریزیم. اگر قرار باشد بریزیم جلوی گربه و پرنده، که اینجا را گربه برمی‌دارد!»

حجم غذای رستوران زیاد است. یک پرس‌اش برای یک آدم پرخور خوب است اما در حالت عادی، نمی‌شود به تنهایی آن را خورد. بعضی‌ها که این را می‌دانند، غذای کمتر سفارش می‌دهند؛ درست مثل زن و شوهر جوانی که یک پرس غذا می‌گیرند با مخلفات. تا آماده شدن غذا می‌شود با آنها گپی کوتاه زد.

زن می‌گوید:« ما همیشه همینطور سفارش غذا می‌دهیم. آدم‌های پرخوری نیستیم. حجم غذای اینجا هم زیاد است. یک پرس‌اش دو نفرمان را حسابی سیر می‌کند. بیشتر وقت‌ها کنار غذا سالاد هم می‌خوریم. یک ظرف سالاد برایمان کافی است. البته غذای اینجا زیاد است و بعضی رستوران ها، مقدار غذای‌شان اینقدر نیست. اما به هرحال وقتی دوتا غذا می‌گیریم، معمولاً زیاد می‌آید.» زن انگار سؤال بعدی را بداند، ادامه می‌دهد:« البته وقتی غذا اضافه بیاید، معمولاً ظرف یک بار مصرف می‌گیریم و باقی مانده غذا را با خود می‌بریم. ما هر دو کارمند هستیم و گاهی همان مقدار غذا، کمک بزرگی است. غذا را سرکار می‌بریم و از آن استفاده می‌کنیم.»

بردن باقی غذا به منزل، کار خوبی است؛ در واقع رسم خوبی است که چند سالی می‌شود بین مردم رواج پیدا کرده، گرچه هنوز هم خیلی‌ها خوششان نمی‌آید باقی مانده غذا را از سر میز بردارند و با خود ببرند. نمونه‌اش آقای نسبتاً میانسالی است که این کار را زشت و دور از ادب می‌داند: «چه معنی دارد آدم غذای ته مانده سر میز را جمع کند و با خودش ببرد! کار زشتی است. بقیه خیال می‌کنند که آدم خسیسی است و دلش نمی‌آید غذایی را که پول اش را داده، بگذارد و برود. این غذا هم می‌ماند و به یک بنده خدایی می‌رسد. ثواب هم دارد»

« اما عوامل رستوران می‌گویند غذای باقی مانده را درسته خالی می‌کنند توی سطل آشغال!»
مرد در حالی که قیافه متفکری به خود گرفته، می‌گوید:« آن را دیگر نمی‌دانم. اما آن چیزی که به نظر من می‌رسد این است که غذای نیم خورده را نباید به خانه برد. آدم چه احتیاجی دارد آخر!»
« غذای غریبه که نیست؛ مال خودتان است!» مرد که انگار جواب قانع کننده‌ای ندارد، در حالی که دارد از در رستوران خارج می‌شود، می‌گوید:« به هرحال کار زشتی است. من و خانواده ام هیچ وقت این کار را نمی‌کنیم.»

البته همه این عقیده را ندارند. جوان ترها راحت تر با رسم تازه کنار آمده‌اند. احمد، 28 ساله و دانشجو که لحنی شوخ و خودمانی دارد، می‌گوید:«خانواده من شهرستان هستند و تنها اینجا زندگی می‌کنم. هربار با دوستانم برای غذا خوردن بیرون می‌آییم، هرچه ته غذاها مانده باشد، جمع می‌کنم و به خانه می‌برم. اصلاً بچه‌ها خودشان اصرار می‌کنند. می‌گویند تو تنها هستی و آشپزی برایت سخت است. راست هم می‌گویند. با وجود درس خواندن و کار کردن، آدم اصلاً فرصت آشپزی پیدا نمی‌کند. غذاهای ما هم که بیشتر فست فود است. پیتزا و مرغ سوخاری که باقی مانده اش اصلاً دست خورده هم نیست و هیچ اشکالی ندارد که اضافه غذای دوستانم را به خانه ببرم. خیلی هم خوشحال می‌شوم.»

مرجان 32 ساله اما معتقد است که برداشتن اضافه غذا از سر میز، بستگی به این دارد که آدم با چه کسی به رستوران آمده باشد:« به هرحال آدم با بعضی‌ها راحت است و با بعضی دیگر رودربایستی دارد. نمی‌شود که جلوی همه این کار را کرد. موقع سفارش دادن غذا هم همینطور است. گاهی با بعضی دوستان و همکاران همسرم که به رستوران می‌رویم، خجالت می‌کشیم که مقدار کم غذا سفارش بدهیم با وجود اینکه می‌دانیم نمی‌توانیم آنقدر غذا بخوریم ولی زشت است دیگر! ممکن است فکر کنند به خاطر اینکه پول غذای مان کم شود، این کار را کرده ایم. بیشتر وقت‌ها مجبور می‌شویم برای بچه کوچکمان هم یک غذا سفارش دهیم. به خاطر همین هم معمولاً غذاهایی که می‌گیریم، اضافه می‌آید و به خاطر رودربایستی که داریم، نمی‌توانیم باقی مانده غذا را در ظرف بریزیم و با خودمان ببریم. من خودم هم این کار را اصلاً دوست ندارم، خصوصاً با این هزینه‌ها! دو، سه پرس غذای معمولی، کلی خرج روی دست آدم می‌گذارد. باور کنید هربار که قرار می‌شود با این جمع به رستوران برویم، غصه ام می‌گیرد!»

«امان از این تعارفات و رودربایستی‌ها!» این حرف یکی دیگر از مشتری‌های رستوران است که اصلاً عقیده‌ای به این گونه تعارف‌ها ندارد. او که زنی حدوداً 45 ساله است، می‌گوید: «من اصلاً از اینکه باقی مانده غذا را به خانه ببرم، خجالت نمی‌کشم. جلوی هرکسی هم که باشد، فرقی نمی‌کند. حیف است غذا دور ریخته شود. به هرحال پیش می‌آید که گاهی آدم فکر می‌کند خیلی گرسنه است و بعد چند لقمه که می‌خورد، سیر می‌شود. به هرحال نمی‌شود غذا را ته ظرف گذاشت تا دور ریخته شود. من که اصلاً رودربایستی ندارم. بعضی وقت‌ها هم که با دوستانم برای صرف غذا به رستوران می‌روم، اگر زیاد گرسنه نباشم، مثلاً یک سالاد سفارش می‌دهم و اصلاً هم از این کار خجالت نمی‌کشم.» باز حواسم می‌رود به خانواده سه نفره و انبوه غذای باقی مانده روی میزشان. یاد حرف پیشخدمت می‌افتم که می‌گفت تمام غذاهای باقی مانده یکراست توی سطل آشغال ریخته می‌شود. این همه غذا! چقدر اسراف می‌شود! راستی برای تولید یک کیلو برنج، چند لیتر آب مصرف می‌شود؟ جایی خوانده ام 2هزار و 500 لیتر!


برچسب ها: غذا رستوران اصراف
bato-adv
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۰۹:۲۸ - ۱۳۹۴/۰۳/۰۲
شکممون سیره و اصلن حواسمون به دور و برمون نیست. در کل ملت بیخیال و الکی خوشی هستیم. هر چی مشکل داریم حقمونه.
جامعه شناس
Iran, Islamic Republic of
۰۸:۱۵ - ۱۳۹۴/۰۳/۰۲
به نظر بنده این یکی از نشانه های عقب ماندگی است؛ اینکه بردن باقیمانده غذای خود را زشت بدانی.
اینکار در اروپا یک چیز کاملا جاافتاده است.
حسین
Iran, Islamic Republic of
۰۹:۲۹ - ۱۳۹۴/۰۳/۰۱
سلام
مطلب بسیار درستی است ما وقتی غذامومن زیاد میاد یک ظرف یکبار مصرف میگیریم و میبییم منزل
ناشناس
United States
۰۴:۴۲ - ۱۳۹۴/۰۳/۰۱
اینجا تو آمریکا خیلی طبیعیه که برای باقیمانده غذا ظرف یکبار مصرف بخواهی و اونو ببری خونه. در بیشتر رستورانها وقتی پیشخدمت میاد که رسید سفارش رو بیاره و ظرفها رو جمع کنه، اگه ببینه هنوز تو ظرفها چیزی مونده می پرسه که آیا باکس (همون ظرف یکبار مصرف خودمون) می خواهید یا نه. تو رستورانهای خوب خود پیشخدمت باقیمانده غذا رو براتون خیلی منظم و خوب میریزه تو ظرف برای بردن. هیچ کار بدی نیست، خجالت هم نداره... اگه داشته باشه دور ریختن غذای باقیمانده هستش که خجالت داره!!!
من هم تو ایران که بودم از این کار کمی احساس شرم میکردم ولی باید این فرهنگ رو درست کرد. ما که در گذشته تکه کوچکی از نان رو به عنوان برکت دور نمی ریختیم، و دور ریختن غذا رو کفر نعمت می دونستیم که برکت رو از بین میبره، چی شده که فکر میکنیم این کار بی کلاسیه؟!!!
فرارو خواهش می کنم سانسور نکن.
علیرضا
Iran, Islamic Republic of
۰۰:۵۶ - ۱۳۹۴/۰۳/۰۱
نمیدونم چرا یاد بچه های خیابان افتادم . طفلکی ها ته مونده ساندویچ و اینجورچیزا خودشون رو سیرمیکنن.
مجله خواندنی ها
انتشار یافته: ۱۵
مریم
United States
۱۰:۵۷ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
رستوران نارنجستان تصمیم خیلی خوبی گرفته. ته مونده غذاها رو میده به پناهگاه سگهای بی سرپرست. حیوونای خدا هم باید یه چیزی بخورن دیگه. آدمها که از صبح تا شب می ریزن تو شکمشون.
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۱:۲۳ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
متاسفانه اسراف برای بعضی ها شده کلاس واقعا اینگونه افراد مشکل شخصیتی دارند ومی خواهند با این بریز وبپاش ها کمبود های و حقارت های شخصیتی خود را پرکنند افرادی کوچک وحقیر ولی بسیار عقده ا ی که به .....خودشان می گویند دنبال ما نیا بو می دی
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۱:۵۷ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
در برخي كشورها اگر غذاي اضافه برداريد اسراف و ضرر به منابع ملي محسوب مي شود و لذا شخص بايد جريمه بدهد ولي در كشور ايران اسراف و حيف كردن مواد غذايي و يا خيلي از كالاها عادت ناپسندي است كه در بين مردم رواج دارد
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۲:۳۰ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
علی الخصوص جشن ها و محافل ادارات دولتی
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۳:۰۱ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
خوبه فرهنگ سازی بشه، دلیلی برای دور ریز نعمت خدا نیست، اسراف زشت تره یا مثلن ترس از قضاوت احتمالی دیگران. من که با افتخار به همه دوستان دور میز میگم که برای جلوگیری از اسراف ما بقی غذای قابل استفاده رو می برم، اطرافیانم هم می دونند استطاعت مالی خرید غذا رو دارم و به خاطر خساست نیست
همه انجام بدیم فرهنگ میشه
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۳:۱۰ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
کی این رودربایستی و خرافات از این مملکت بیرون میشود؟
واقعيت را قبول كنيم
Iran, Islamic Republic of
۱۶:۲۱ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
سلام.من و همسرم هر دو شغل رسمي داريم.نمي خوام خودافشايي كنم به همين خاطر اسمم و شغلم را نمي گم؛ ولي به خدا قسم بيشتر از دو سال است آرزوي رفتن به رستوران و غذا خوردن به دلمان مانده است. .. هميشه مي گم خدايا اونايي كه باقي مونده غذا رو دور ميريزن آيا احساس ندارن؟يا خودشون رو به بي خيالي زدن؟واقعا خيلي سنگ دلي مي خواد آدم اين كارو بكنه!!!!آيا مي دونن آدمي داريم كه آرزوش تو رستوران غذا خوردنه؟حتي براي يكبار تو ي سال؟؟؟
باور كنيد خدا قهرش ميگيره از مسرفان. اون پولي كه دست پولداراست به خاطر نيازمندا ارزش داره وگرنه آدم تنها پولش هيچ ارزشي نداره ولي دريغ از درك و فهم
.خدايا ما مردم اين جامعه شما رو هم كلافه كرديم !نه؟؟
نعوذ بالله...و يك دنيا حرف ديگه
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۱۷:۲۰ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
«امان از این تعارفات و رودربایستی‌ها!»
ناشناس
Iran, Islamic Republic of
۲۱:۳۵ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
کاش رستورانها اضافه غذاها که دست نخورده می ماند را برای کارتن خوابها و کسانی که درون سطل آشغالها بدنبال تکه نانی هستند تا خود را سیر کنند جدا می کردند و به موسساتی مثل موسسه طلوع بی نشان که در این امر کوشا می باشند می دادند تا اسراف نمی شد و گرسنگانی هم سیر می شدند.
علی
Iran, Islamic Republic of
۲۲:۱۳ - ۱۳۹۴/۰۲/۳۱
فراروی عزیز لطفا نظرم منتشر کن

بخدا من اغراق نمیکنم و ردوغ هم نمیگم. ثروت بسیاری هم ندارم. ولی همیشه مقداری غذا بیشتر میگم نه بخاطر خودمون بخاطر اینکه اگه کسی دور و برمون توی پارک پیدا شد بهش بدیم. خدا رو شکر زندگیم کم و کاستی نداشته تا بحال
مجله فرارو