فرارو - یک جامعه‌شناس ضمن بررسی ابعاد گسترده فساد علمی در کشور گفت: «هنگامی که تقلب از چهارچوب‌های کوچکی مانند یک کلاس درس در دوره کارشناسی آغاز میشود، مطمئنا به بالاتر از آن و در سطح وسیع گسترده میشود. ابتذال نظام دانشگاهی و علمی ما را دربرگرفته است.»
در ماه های گذشته بحث گسترش فساد و تقلب علمی در مراکز دانشگاهی به موضوع و معضل بزرگ تبدیل شده است. این اتفاق پس از افشای سرقت های علمی چند استاد برجسته رشته فلسفه دانشگاه های معتبر کشور رخ داد.
با وجود بازتاب گسترده این سرقت ها و افشای جسته و گریخته دیگر فساد های علمی در مجامع دانشگاهی و برخی شبکه های اجتماعی اما همچنان وزارت علوم و مراجع رسمی در این باره سکوت کرده اند.
به نظر می رسد مراجع رسمی به خوبی از میزان فساد علمی در کشور اگاه هستند اما تاکنون نتوانسته‌اند برای مبارزه با آن راه کاری پیدا کنند.
دکتر سیدحسن حسینی (عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه تهران)و
درگفت‌وگو با فرارو درباره ابعاد فساد علمی در کشور،
گفت: در سطح جهانی پدیده تقلب علمی، در کشورهای توسعه یافته، تا این حد وجود ندارد. در حال حاضر، در این کشورها نرم‌افزاری درست شده است که از طریق آن میتوان به میزان کپی‌کردن مطالب پی برد. دانشجویی که در پژوهشش میزانی از تقلب نشان داده شود، در ابتدا تذکر میگیرد، و برای بار دوم آن دانشجو مردود خواهد شد. مثال دیگر وزیر خارجه آلمان است که به دلیل اینکه سال ها پیش یک پاراگراف تقلب در پژوهش دکترایش وجود داشت، خود از وزارت خارجه این کشور استعفا داد.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: این دزدی‌های چرا حساسیت‌زا هستند؟ به دلیل اینکه گرچه گفته میشود علم ثروت و قدرت می‌آورد، اما تقلب علمی نیز مانع آن میشود. برای پیشرفت در سطح ملی و برای پیدا کردن عمق علمی که موجب توسعه یافتگی علمی نیز خواهد شد، باید جلوی این پدیده گرفته شود.
وی همچنین ادامه داد: در حوزه دانشگاهی، باید با استعدادترین افراد حضور داشته باشند، اما میبینیم که چنین نیست. رسیدن به مقامات دانشگاهی و غیردانشگاهی در ایران منوط به مدارک تحصیلی است. اگر فردی تقلبی در این زمینه انجام داده باشد، در پست‌های سیاسی و یا قانون‌گذار نیز به همین راه ادامه خواهد داد.
دکتر سید حسن حسینی در ادامه و با اعلام نتایج یک پژوهش در این رابطه که توسط وی و یکی از دانشجویانش تهیه شده است، اظهار کرد: پدیده تقلب علمی، سالهاست که در جامعه ما گسترش پیدا کرده است. در قالب پایان‌نامه نویسی، کارهای پژوهشی، ISI و... .
حسینی در ادامه نتایجی از این پژوهش را ارائه کرد و گفت: در تهران و شهرستان‌ها موسسات مشاوره آموزشی و پژوهشی تاسیس شده‌اند که کار پژوهشی تولید میکنند. تا به حال 26 مرکز مشاوره پژوهشی و آموزشی در حوالی میدان انقلاب شناسایی شده اند که در این تحقیق با آنها گفتگو شده است.
حسینی گفت: طبق این تحقیق، قیمت تولید مطالب علمی در مقاطع و رشته‌های گوناگون، متفاوت است. برخی از این قیمت‌ها به شرح زیر است:
- پایان‌نامه مهندسی و فنی در مقطع کارشناسی‌ارشد 4 تا 10 میلیون
- پایان‌نامه مهندسی و فنی در مقطع دکترا 12 تا 17 میلیون
- ISI در رشته‌های فنی از دو میلیون تومان به بالا
- پروپوزال پایان‌نامه پزشکی 1 تا 2
- پایان‌نامه پزشکی 5 تا 7 میلیون
- پایان‌نامه پزشکی در شاخه ژنتیک 12 میلیون
- ISI در پزشکی 1.5 تا 3.5 میلیون
- پایان‌نامه کارشناسی علوم انسانی 1.5 میلیون
- پایان‌نامه دکترای علوم انسانی 6 تا 12 میلیون
- پایان‌نامه علوم انسانی در رشته‌های حقوق و مدیریت 300 تا 800 هزار بیشتر از سایر رشته‌ها
- ISI در علوم انسانی 1.5 تا 3 میلیون
حسن حسینی در ادامه اعلام نتایج این پژوهش گفت: برخی از موسساتی که محتوای علمی تولید میکنند، تحت عنوان مشاوره تحصیلی و پژوهشی و دارای مجوز هستند. تعدادی از این موسسات نیز مجوز ندارند، اما می‌گویند کار ما غیرقانونی نیست، چون قانونی برای منع تولید متون علمی وجود ندارد. در واقع در ایران به این دلیل که در هیچ حوزه‌ای قانون کپی-پیست رعایت نمیشود، در بحث تولیدات علمی نیز رعایت نشده است.
خریداران بیش از همه مقصرنددکتر حسینی با تاکید بر اینکه باید بیش از هرکس خریداران و تولیدکنندگان این متون علمی را مقصر بدانیم و با اشاره به نتایج تحقیق انجام‌شده توضیح داد: وزارت‌خانه‌ها و ارگان‌های مسئول بیش از همه موسسات تولیدکننده را نشانه گرفته‌اند، در حالی که باید خریداران را نشانه گرفت. درصد قابل‌توجهی از مراجعین به این مراکز را دانشجویان پیام نور و آزاد و تعداد کمتری از آنها را دانشجویان دانشگاههای معتبری مانند دانشگاه تهران و بهشتی تشکیل میدهند. افرادی که این کارهای علمی را تولید میکنند نیز عمدتا فارغ‌‌التحصیلان ارشد یا دکترای دانشگاههای آزاد و پیام نور هستند که در دوران دانشجوی‌اشان افراد زبده‌ای از نظر تحصیلی بوده‌اند. کار این افراد مانند این است که فرد یک چیز با ارزشی بالا را به کسی بفروشد و در ازایش یک دستمزد بسیار پایین دریافت کند.
حسینی در ادامه درباره دلایل ایجاد این موسسات تولید متون علمی گفت: حال به سئوالی اساسی می‌رسیم، و آن اینکه به چه‌دلیل این موسسات ایجاد شده‌اند؟ یکی از دلایل این است که کلاس‌های دانشگاهی ما توان آموزش صحیح همه افراد را ندارند. اگر از این کلاس‌ها افرادی بیرون می‌آیند که توان تولید پایان‌نامه، پژوهش، پروپوزال و... را دارند، پس چرا بقیه افراد نمی‌توانند این‌کار را کنند؟
کمی‌شدن علم در ایرانوی همچنین در ادامه اظهار کرد: دلیل دیگر این است که ما هرچه در سیستم آکادمیک جلو آمده‌ایم، نگاه کمی به آموزش عالی بر نگاه کیفی غلبه پیدا کرده است، برای مثال در دانشگاه آزاد دادن دو نمره را منوط به انتشار دومقاله در مجلات علمی کرده‌اند، که این خود کمی‌شدن آموزش را نشان میدهد. این کمی‌شدن به عضویت در هیئت علمی نیز کشیده شده است؛ دانشجویی که مدرک و تعداد مقاله‌های بیشتری دارد، شانس بیشتری نیز برای عضویت در هیئت علمی دارد. بسیاری از افراد با خرچ پول توانسته‌اند مدارک و تولیدات علمی بیشتری به نام خود ثبت کنند و در این سیستم کمی پیشرفت کنند. در کنار این افراد، کسانی نیز بوده‌اند که مطالب علمی‌اشان را خودشان تولید کرده‌اند، اما نتوانسته‌اند پیشرفت کنند.
وی با انتقاد از روند پذیرش افراد در سیستم‌های آکادمیک تصریح کرد: برای ارتقاء از استادیاری به دانشیاری و یا از دانشیاری به استادی، تنها صرف اینکه فرد چه تعداد مقاله و مطلب چاپ کرده باشد، میتواند ارتقاء یابد و هیچ آزمونی برای مشخص شدن سطح سواد وجود ندارد؛ از فرد خواسته نمیشود تا سخن بگوید یا به صورت کتبی در یک جلسه چیزی بنویسد تا میزان علم او سنجیده شود.
وی با اشاره به معضل مدرک‌گرایی شدید در جامعه گفت: یکی‌دیگر از دلایل افزایش تقلب علمی در ایران، مدرک‌گرایی است. در هیچ یک از کشورهای توسعه‌یافته چنین ولعی برای دریافت مدرک وجود ندارد. حجم عظیم افرادی که در ایران به سمت مدرک‌گرایی می‌روند، در هیچ‌کجای دنیا دیده نمیشود.
سوءاستفاده از منابع ملی این استاد دانشگاه ضمن اشاره به تقلب علمی در سطوح مختلف سیاسی، اداری، اقتصادی و ... اظهار کرد: در ایران همچنین ما با کسانی در سیستم‌های سیاسی و اداری روبرو هستیم که هم سِمَت و مقام دارند و هم در حال تحصیلات عالی هستند. در اینجا این سئوال پیش می‌آید که این افراد چگونه فرصت خواهند کرد هر دو کار، کار اجرایی و کار علمی، را همزمان انجام دهند؟ در چنین شرایطی اگر چنین افرادی مطالب علمی‌اشان را خودشان تولید نکنند، آیا از منابع ملی سوءاستفاده نکرده‌اند؟ متاسفانه در جامعه ما هیچ‌کس توجهی به این موارد نمی‌کند.
حسن حسینی با انتقاد از سقوط نظام علمی ما از کیفیت به کمیت گفت: مصوباتی که در طی این سال‌ها توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی و سایر مراکز تایین شدند، به کمّی‌شدن علم در ایران دامن زدند. پیش از این ما افرادی در حوزه‌های علمی داشته‌ایم که بدون این تولیدات از ارزش ویژه علمی برخوردار بوده‌اند. مثال بارزی در این مورد دکتر غلامحسن صدیقی، استاد جامعه‌شناسی است. دکتر صدیقی جز پایان‌نامه‌اش مطلب منتشره خاص دیگری نداشت، اما هنوز هم که هنوز است از او با احترام یاد میشود. پس از چنان دورانی که کیفیت مهم بود ما به کمیت افول کردیم.
با این همه مقاله، پس چرا پیشرفت نمی‌کنیم؟!دکتر حسینی در ادامه بحث کمی‌شدن علم در ایران توضیح داد: قوانین و حوزه آکادمیک ما از افراد می‌پرسند چندتا تولید علمی داری؟! نمی‌گویند از کجا آورده‌ای؟ و از افراد نمی‌خواهند تا حرف بزنند و بنویسند. این وضعیت در همه حوزه‌ها هست، اما در حوزه آکادمیک اهمیت آن بیشتر است. ما اگر بخواهیم به دستاوردهای مختلف برسیم باید علم تولید و پیشرفت کند، اما وقتی همچنان جاده‌های ما خراب است، پل‌های می‌شکند، ساختمان‌هایمان بی‌کیفیت است و... به این معناست که علم پیشرفت نکرده است.
وی گفت: صدها مقاله درباره خانواده در کشور ما وجود دارد که قاعدتا باید بتوان از آن تئوری بیرون کشید و مشکلات خانواده را حل نمود، اما کسی تا به‌حال نتوانسته است این کار را بکند، چون ارزیابی آن فرمالیته است. ما باید باور داشته باشیم، که تولید فکر کاری سخت و نیازمند تلاش است.
این استاد دانشگاه با ذکر مثالی درباره اهمیت کیفیت در علم توضیح داد: ماکس وبر مبحثی تحت عنوان اخلاق پروتستانی و روح سرمایه‌داری دارد. این مبحث در ابتدا یک مقاله 37 صفحه‌ای بود، اما به این دلیل که بسیار قوی و ارزشمند بود، طی سئوال و جواب‌هایی که پیرامون آن شل گرفت، بدل به یک کتاب شد. بنابراین کمیت مهم نیست و کیفیت ماندگار خواهد شد.
دانشگاههای ما به ابتذال کشیده شدهاندحسن حسینی تصریح کرد: بنیان دانشگاههای ما به دلیل کمی‌شدن به ابتذال کشیده شده است. ما در این سیستم افراد معروف و سرشناسی را داریم که با تقلب علمی به درجات بالای دانشگاهی رسیده‌اند. ما با چنین ابتذالی در هیچ حوزه‌ای مقابله نمی‌کنیم. متاسفانه باید بگویم که دانشگاه در ایران بدل به منبعی فاسد شده است.
فساد همه‌گیر استاین عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با ابراز ناامیدی از وضع موجود گفت: از نظر من امید زیادی به اصلاح این وضعیت وجود ندارد، چرا که مفاسد حتی در میان کسانی که باید رسیدگی کنند حضور دارد. فساد در بدنه وزارت‌ها، فرمانداری‌ها و سایر بخش‌های اجرایی و علمی ما رسوخ کرده است. در بدن انسان وقتی یک توده سلولی فاسد شود، به سایر اندام‌ها انتقال پیدا میکند، و متاسفانه همین اتفاق در بدنه جامعه ما نیز رخ داده است. هنگامی که تقلب از چهارچوب‌های کوچکی مانند یک کلاس درس در دوره کارشناسی آغاز میشود، مطمئنا به بالاتر از آن و در سطح وسیع آن گسترده میشود.
دکتر حسن حسنی در انتها و در پاسخ به این سئوال که چه راه‌حلی را باید برای برون‌رفت از این شرایط انتخاب کرد، اظهار کرد: اگر کاری بتوان برای جلوگیری از این وضعیت انجام داد، این است که گروهی متخصص و زبده تشکیل شوند و مدت زمان زیادی بر روی جریانات رخ داده کار کنند تا راه‌حل مشخص و قابل اجرایی پیدا کنند. اما مهمتر از آن این است که وقتی فردی به‌عنوان عضو هیات علمی می‌بیند که همکارش تقلب کرده است، آن را بگوید تا جلوی آن گرفته شود، نه اینکه به هر دلیل آن را بروز ندهد.
وی همچنین تصریح کرد: در انتها باید به کسانی که از راه نوشتن پایان‌نامه، مقاله، پروپوزال و... پول درمی‌آورند بگویم، این کار و ارتزاقی شرافتمندانه نیست!
آقای هیئت علمی دانشگاه تهران اگه اینها بخوان شرافتمندانه پول در بیارن باید چیکار کنن؟
برن بنایی کنن؟
دانشجوی دکتری دانشگاه شما که نرفت بنایی کنه، پایان نامه و مقاله هم ننوشت، چاره ای جر خود کشی پیش رویشش ندید.
من استاد دانشگاه دولتی هستم. روزهای پنجشنبه صبح هم در دانشگاه ازاد در مقطع ارشد درس میدهم.
در دانشگاه ازاد مثل دولتی درس می دهم و به همان شکل هم امتحان می گیرم و معمولا در کلاسهایم بین سی تا پنجاده درصد مردود میشوند. از دید دانشجویان بسیار آدم بدی هستم، خودشان می گویند که هر کسی درس من را پاس کند حتما مدرک می گیرد!
دائما هم از طرف مسولان مورد مواخذه قرار میگرم که چرا سخت گیری میکنی که دانشجویان ناراضی باشند در ترم قبل به طور کاملا واضح یکی از ایشان از من خواست که نمره بده!. الان بیش از دو سال است که هیچ دانشجویی حاضر نیست که با من پایان نامه بگیرد و ظرفیتم کاملا خالی است. در عوض اساتیدی که هیچ سخت گیری و کنترلی روی پایان نامه ها نمی کنند ، همواره 4 نفر دانشجوی داری کد ثبت شده پایان نامه و 4 نفر هم در انتظار ثبت دارند. جالب است بدانید که در 8 سالی که من اینجا حضور دارم تنها 2 بار داور پایان نامه شده ام آن هم به این دلیل که شب عید بود و هیچ استاد دیگری در دانشگاه نبود و اجبارا من انتخاب شدم. حتی دانشجویان به خاطر سخت گیری من حاضر نیستند من را داور پایان نامه خودشان نمایند. در این شرایط ایا شما انتظار دارید که افرادی مثل من زیاد شوند؟ برای من مثل روز روشن است که یکی دو ترم بعد عملا کل دروس من بدلیل به حد نصاب نرسیدن، حذف می شود و عذرم را خواهند خواست! اصلا دانشجویان تمایلی به درس خواندن ندارند و فقط فکر می کنند به صرف این که بیایند کلاس باید نمره عالی بگیرند.
پژوهشگران و اساتیدی هستند که با تبانی و ایجاد باند بازی، به درج نام یکدیگر در مقالات می پردازند تا به صورت ضریبی امتیازاتشان بیشتر و بیشتر شود. این در حالی است که هیچ فعالیتی در آن پروژه نداشته اند. در ضمن با همین اسامی به دریافت بودجه برای رفتن به فرنگ همت می گمارند
وضعیت جامعه امروز ما به هیچ جامعه عاقلانه ای شباهت ندارد برای هر فرد یک قانون وجود دارد پس ما بزودی قله های علم را فتح خواهیم کرد البته روی کاغذ !
راهکار>>> آموزش عالی جهت هر پروژه تحقیقاتی و یا هر پژوهش دانشگاهی کد رهگیری تعیین نمایند.
پيامبراکرم صلى الله عليه و آله و سلم مي فرمايند:
صِنْفانِ مِنْ اُمَّتى اِذا صَلُحا صَلُحَتْ اُمَّتى وَ اِذا فَسَدا، فَسَدَتْ اُمَّتى، قيلَ يا رَسولَ اللّهِ وَ مَنْ هُما؟ قالَ: اَ لْـفُقَهاءُ وَ الاُْمَراءُ؛
دو گروه از امّت من اگر صالح شوند، امّتم صالح مى شوند و اگر فاسد شوند، امّتم فاسد مى شوند آن دو گروه کدامند؟
(خصال، ص ۳۷٫)
فارسی را پاس بداریم !
وقتی آمار تحصیلات تکمیلی و دکترا در ایران با کره جنوبی که رتبه اول آسیا رو داره نسبت به جمعیت برابری می کنه آنهم برای کشوری که اصلا یک کشور صنعتی حساب نمی شه مشخصه این وسط بخش زیادی از مدرک دارها در این بازار مدرک گرایی به هیچ عنوان استعداد و سواد لازم رو ندارند
این کشور چقدر دکتر و منهدس می خواهد؟
در برخی شهرها دیگه کسی اصلا حاضر نیست بره سر زمین کشاورزی باغبانی دامداری شیلات یا کارگاه تولیدی و..راه بندازه با وجودی که بیکار مدرک دار هستن
فقط پایان نامه مون نادرسته
فساد از درو دیوار داره می باره
از اون بالاش تا اون پایینش
برید ببینید چند درصد از همینا که پایان نامه می نویسن فارغ التحصیلان بیکار ارشد و دکتری هستن
سهمیه ها و پارتی بازیا و باند بازیا
فساد در مواد عذایی
واردات گالاهای بی کیفیت چینی جهت سود بیشتر
و .....
واسه من دغدغه علم پیدا کردند حالا
به نظر من تا وقتی ادارات برحسب مدرک حقوق بدهند وضع از این بهتر نخواهد شد مصداق این موضوع رو تو دانشگاهها داریم میبینیم که طرف 50 سالش حس و رمق درس نداره اما واسه چندرغاز بیشتر گرفتن از سازمان مربوطه سرکلاس مباد و با تقلب و التماس کردن یک نمره ای میگیره تا بلاخره بشه اسم مدرکشو گذاشت لیسانس.
گر همی دزدی بیا و لعل دزد
"مثال دیگر وزیر خارجه آلمان است که به دلیل اینکه سال ها پیش یک پاراگراف تقلب در پژوهش دکترایش وجود داشت، خود از وزارت خارجه این کشور استعفا داد. "
در چند سال اخیر متاسفانه دانشگاه آزاد، پیام نور، غیرانتفاعیها براحتی و بدون داشتن حداقل امکانات، مجوز ارشد و اخیرا دکترا گرفتند اونهم در تاپ ترین رشته ها مثل مهندسی برق و کامپیوتر و عمران و....
خب استاد که ندارن، دانشجو هم که قربونش برم فقط اسمش دانشجو هست و دیگر هیچ! یا کارمنده بقول خودش فاصله گرفته و وقت نداره یا اصلا توانایی های علمی لازم رو نداره!. چیکار میکنه؟ میره دست به دامن فارغ التحصیلان ارشد سال های قبل واینها میشه. بعد نتیجه ش میشه اینهمه به اصطلاح شرکت!!! که با افتخار مقاله چاپ میکنن، پایان نامه می نویسن و....
البته در دانشگاه هایی هم که استاد دارند، وضع بهتر از این نیست! استاد خود بنده که دانشجوی دکتراش هستم، اصلا زحمت کمترین کاری به خودش نمیده و برای کارهایی که وظیفه اش هست و بابتش پول میگیرهف من دانشجو باید انجامش بدم.......و هنوز خییییلیییی حرفهای نگفته ست و تو خود کمی فکر کن!
در چند سال اخیر متاسفانه دانشگاه آزاد، پیام نور، غیرانتفاعیها براحتی و بدون داشتن حداقل امکانات، مجوز ارشد و اخیرا دکترا گرفتند اونهم در تاپ ترین رشته ها مثل مهندسی برق و کامپیوتر و عمران و....
خب استاد که ندارن، دانشجو هم که قربونش برم فقط اسمش دانشجو هست و دیگر هیچ! یا کارمنده بقول خودش فاصله گرفته و وقت نداره یا اصلا توانایی های علمی لازم رو نداره!. چیکار میکنه؟ میره دست به دامن فارغ التحصیلان ارشد سال های قبل واینها میشه. بعد نتیجه ش میشه اینهمه به اصطلاح شرکت!!! که با افتخار مقاله چاپ میکنن، پایان نامه می نویسن و....
البته در دانشگاه هایی هم که استاد دارند، وضع بهتر از این نیست! استاد خود بنده که دانشجوی دکتراش هستم، اصلا زحمت کمترین کاری به خودش نمیده و برای کارهایی که وظیفه اش هست و بابتش پول میگیرهف من دانشجو باید انجامش بدم.......و هنوز خییییلیییی حرفهای نگفته ست و تو خود کمی فکر کن!
با کار کارمندی و ساختار اداری خشک هم, گرهی از کار فروبسته علم و دانش و خردورزی گشوده نخواهد شد.
از سویی به فکر منافع خود با دو رویکرد دیگر هستند؛ یکی کسب درآمد بیشتر با ارائه مقالات دانشجویی ( مقالات پایان نامه ها) و دریافت تشویق مقالات از سوی دانشگاه ها و پژوهشکده ها و رویکرد دوم کسب درآمد از طریق افزایش امتیازات دانشگاهی با همین مقالات.
تنها فشار کار و استرس بر روی دانشجو و پژوهشگر می باشد.
پول و شهرت را اساتید می برند و دانشجو و پژوهشگر خسته و گرسنه می شوند.
چون خسته شدم با ٢٨ سال سن هـمچنان آش خور باشم … ديگه خجالت مى كشم از بس از بابام پول گرفتم
ملت ، دولت مى خواد خوشتون بياد مى خواد نياد ، من پايان نامه مى نويسم
همین دو ماه پیش یه دانشجوی دکترا از یه پروژه غلط دفاع کرد. کل نمودار ها غلط بود.
استاد هم اصلا داستان رو بلد نبود.
تازه پروژه رو هم عینا با واسطه و و دلالی یه استاد دیگه فروخت به یه لیسانسه ، اونم دفاع کرد!
دلال شدن استاد ها، به نظرم کم کم داره عادی میشه.
هر استاد 8 پایان نامه دکتری دارد و هر سه نفر اولین بارشون هست که دانشجوی دکتری دارند
خوب تکلیف دانشجو با این اساتید چیست؟
و چون خودشون هم مطلب را نمیدانند انقدر دانشجو را اذیت میکنند که شخصا حاضرم بالاتر از این پول بدهم و فرار کنم برید سرغ ریشه های کار نه شاخ وبرگش!
لابد میپرسید چطوری به این دانشگاه دانشجوی دگتری داده اند؟
خوب دیگه این از کرامات وزارت علوم دولت دهم است.
حق دارید باور نکنید من هم جای شما بودم باور نمیکردم
1. فرموده اند : "برای ارتقاء از استادیاری به دانشیاری و یا از دانشیاری به استادی، تنها صرف اینکه فرد چه تعداد مقاله و مطلب چاپ کرده باشد، میتواند ارتقاء یابد و هیچ آزمونی برای مشخص شدن سطح سواد وجود ندارد؛ از فرد خواسته نمیشود تا سخن بگوید یا به صورت کتبی در یک جلسه چیزی بنویسد تا میزان علم او سنجیده شود."
آقای دکتر به خوبی مطلع هستند آیین نامه ارتقا علی رغم همه ایراداتش، تنوع بدی ندارد. مضافا بر اینکه راهکار شما بسیار بدتر است، چه کسانی مصاحبه کنند؟!!
حتما فراد بالای 50و 60 و 70 که جوانتر ها را اغلب قبول ندارند! و متاسفانه حتی گاهی نگاه توام با غرور نازیبایی دارند.... و الحمدالله که در مملکت ما حب و بغض شخصی و ساسی اصلا و ابدا نیست!
2. بد نیست آقای ذکتر بفرمایند چند مطلب بین المللی با ارجاعات قابل ملاحظه دارند تا ایرادشان منطقی تر شود.
3. باید توجه داشت که با چه امکاناتی انتظار کار تاثبر گذار بین المللی داشته ایم.
4. یک مقاله علمی پژوهشی ، یا ISI , و نه ISI-listed، هر قدر هم کم ارزش، نشان این است که دانشجویی - و یا مدرسی- در حد توانش تلاش کرده است، و این خود در خور تحسین است.
در پایان؛ هیچ شکی نیست که خیلی از دانشگاه ها تنها در ازای پول مدرک میدهند، و این خیانت به همه است. خیلی مدرسین دانشگاهی، شرافتشان را فراموش کرده اند، و فساد ریشه دوانده است، اما این دلیل توجیه رکود علمی یک مدرس دانشگاهی و نالیدن و ساکن ماندن و نمیشود.
توجه به کمیت بدون داشتن زیر ساخت های علمی باعث شده است که ایران به عنوان یکی از متقلب ترین کشور های ارایه دهنده مقالات شناخته شود. امروزه اصولا وقتی که مقاله ای از ایران برای یکی از ژورنال های معتبر ارسال می شود، فرض بر وجود تقلب در آن می باشد.
البته خوبی اش در این است که همه چیزمان به همه چیزمان می آید.
چاپ کن لطفا
پس از جنگ از یکی از مقامات ژاپن پرسیدند: شما تنها کشوری هستید که آمریکا علیه تان از بمب اتم استفاده کرده و قائدتا شما باید بزرگترین دشمن آمریکا باشید. پس چرا هیچوقت شعار "مرگ بر آمریکا " سر نمی دهید؟
او در پاسخ گفت : شعار دادن کار کسانی است که در عمل نمی توانند کاری انجام دهند! همینکه بر روی میز رئیس جمهور آمریکا تلفن پاناسونیک ما نشسته، یعنی اینکه ما پیروز شدیم.
دوما - ریشه مشکلات پذیرش دانشجویان زیاد و تحمیل آنها به سیستم دانشگاهی است و نیز تحمیل افراد بی صلاحیت به عنوان استاد به سیستم دانشگاهی.
پس از جنگ از یکی از مقامات ژاپن پرسیدند: شما تنها کشوری هستید که آمریکا علیه تان از بمب اتم استفاده کرده و قائدتا شما باید بزرگترین دشمن آمریکا باشید. پس چرا هیچوقت شعار "مرگ بر آمریکا " سر نمی دهید؟
او در پاسخ گفت : شعار دادن کار کسانی است که در عمل نمی توانند کاری انجام دهند! همینکه بر روی میز رئیس جمهور آمریکا تلفن پاناسونیک ما نشسته، یعنی اینکه ما پیروز شدیم.
مدارك خيلي از وزرا و نمايندگان هم كه فوق دكترا و سهميه بورس هستند همين نوع است اگر نه من قول مي دهم اگر جلوي يك استاد كه دكتراي ترافيك دارد نصف سؤالات كلاس دهم را نتواند جواب دهد.
دانشگاه های قم به خصوص غیرانتفاعی ها از تمام جاها بدتر هست.
اینجا، توی خیابان صفائیه قم اگر جار بزنی دکتر، همه کسانی که جلو هستند سرشان را برمی گردانند!
بهرحال استادی که اینکاره باشه می فهمه کی دزدی کرده کی نکرده! اینکه استاد بگه چون مقاله ی دانشجوی ایرانی هس حتماً همش کپی پیسته منطقی نیست. هم نرم افزاری هست که نشون میده هم اینکه با خوندنش میشه متوجه شد
جالب این است که با وجود شمار فراوان دانشجویان ایرانی در هند، مالزی و ژاپن، مقام رایزنی علمی جمهوری اسلامی که باید مسول چنین مواردی باشد بیش از یکسال است که منحل گردیده است.
در کل سیستم آموزشی در ایران استاد سالار است و باعث به وجود آمدن مافیای علمی می گردد. گاه دیده می شود اساتید شاید به عمد راهنمایی غلطی میکنند و بعد دانشجو را بازخواست میکنند و خود را به فراموشی میزنند که خود این کار را از او خواسته اند.
صحبت بسیار است. دیده شده است اساتید راهنما دانشجویان ارشد را به دانشجویان دکترای خود پاس می دهند و این دانشجویان دکترا به عنوان مشاور عملا در حکم راهنمای اصلی هستند و تا حد ممکن دانشجو را تیغ می زنند.
متاسفانه این وضع تا وقتی حاکم باشد این داستانها ادامه خواهد داشت.
"بنیان دانشگاههای ما به دلیل کمی‌شدن به ابتذال کشیده شده است. ما در این سیستم افراد معروف و سرشناسی را داریم که با تقلب علمی به درجات بالای دانشگاهی رسیده‌اند. ما با چنین ابتذالی در هیچ حوزه‌ای مقابله نمی‌کنیم. متاسفانه باید بگویم که دانشگاه در ایران بدل به منبعی فاسد شده است."
"از نظر من امید زیادی به اصلاح این وضعیت وجود ندارد، چرا که مفاسد حتی در میان کسانی که باید رسیدگی کنند حضور دارد. فساد در بدنه وزارت‌ها، فرمانداری‌ها و سایر بخش‌های اجرایی و علمی ما رسوخ کرده است"
کلا" رو به زوالیم با سرعت مطمئنه!
البته از قصور برخی دانشجویان نباید چشم پوشی کرد ولی فضای حاکم بر دانشگاهها به شدت مستعد ایجاد فساد علمی است و مسبب اصلی آن اساتید هستند.
وای به روزی که بگنندد نمک
مرگ بر امریکا گرگ پیر
مرگ بر..........
"فرارو بچاپ خواهشا"
کسی که محقق باشه ایا توسط دانشگاه حمایت میشه مثل دانشگاه های امریکایی یا اروپایی که هزینه دانشجوی محقق رو میپردازن
اینطوری میشه که طرف تحقیق میکنه تحقیق رو به n نفر میفروشه
وقتی کار نیست تو این مملکت و هیچ حمایتی هم از جوونا نمیشه چی کار باید کرد به نظر شما؟
فقط کوبیدن رو بلدین راهکار که نمیتونین ارائه کنین :|