قرار است فیلم «شیرین» و «رونوشت برابر اصل» دو کار آخر عباس کیارستمی، قبل از سال نو در ایران اکران شود، از میان بیشتر آثار کیارستمی «شیرین» نامتعارفترین آنهاست، این فیلم ضدسینمایی، جادوی سینما را از تماشاگر می‌دزدد و شاید از این نظر آخر تکنیک فاصله گذاری باشد خود کیارستمی گفته است: «شیرین فیلم آخر من است و از آن جلوتر نمی‌روم.»
«شیرین» خیلی ساده و صمیمی واکنش 113 بازیگر زن سینمای ایران را به تصویر می‌کشد و از این نظر یک آلبوم تصویری به حساب می آید، هرچند ریتم کندش طاقت منتقدین سینمایی را هم طاق می‌کند، مثلاً یکی مثل «اندرو پولور» منتقد روزنامه گاردین بعد از تماشای این فیلم، نوشته است: «واقعاً ناراحت کننده است که در سالن سینما بنشینی و واکنش عده‌یی دیگر از تماشاگران سینما را روی پرده تماشا کنی.»
پیش از «شیرین» کیارستمی هیچگاه در فیلم‌هایش از ستاره‌های زن بازی نگرفته بود، هرچند در «شیرین» هم به نظر می‌رسد که هیچکدام از این زنان بازیگر بازی نمی‌کنند و فقط نگاه می‌کنند و خیلی طبیعی واکنش نشان می‌دهند.
با هم به تماشای چند قاب از این فیلم می‌نشینیم و این بحث «شیرین» را از سر می‌گیریم.