فرارو- وزیر خارجه آمریکا توانسته است رابطه بسیار نزدیکی با رئیس‌جمهور برقرار کند، اما تعصب او درباره ایران، رئیسش را گمراه می‌کند.
به گزارش فرارو، رکس تیلرسون، در دوران حضورش در وزارت خارجه آمریکا، به عنوان وزیری شناخته می‌شد که از کارمندان این وزارتخانه جدا بود. تمرکز شدید تیلرسون بر اصلاح نحوه عمل وزارت خارجه - چه در زمینه لابی‌گری برای کاهش بودجه و چه در اصلاح ساختار اداری- بسیاری از کارمندان را ناراحت کرد. دان درنزر، استاد دانشگاه تفت، چنان از عملکرد تیلرسون ناراحت بود که طی یادداشتی در روزنامه واشنگتن‌پست خواستار استعفای او شده بود. تقریبا هفت ماه بعد، دونالد ترامپ با یک توئیت و بدون تشریفات، تیلرسون را اخراج کرد.
پس از تیلرسون، مایک پومپئو، زمام امور وزارت خارجه را بدست گرفت و قول داد اعتبار را به این وزارتخانه بازگردد. چرا که در طول یک سال حضور تیلرسون، رسانه‌ها اوضاع وزارت خارجه آمریکا را آشفته توصیف می‌کردند.
دانیل دپتریس، کارشناس سیاست خارجی آمریکا، طی یادداشتی در نشریه امریکن‌کنسروتیو، به "پاکسازی" وزارت خارجه توسط پومپئو و همچنین تمرکز وسواسی او بر ایران پرداخت.
به گفته دپتریس، پومپئو چیزی دارد که تیلرسون هرگز نداشت و آن رابطه سازنده با رئیس‌جمهور ترامپ است. ترامپی که مانند ریچارد نیکسون در پنج دهه پیش، به شدت روی وفاداری مقامات دولتش حساس است. تیلرسون و ترامپ هرگز به یکدیگر به طور واقعی نزدیک نشدند. این امر بدان معنا بود که در اثر سردی روابط تیلرسون و ترامپ، نقش وزارت خارجه در فرآیند تصمیم‌گیری بین سازمانی در حوزه امنیت ملی تضعیف شده است. در مقابل، پومپئو با ترامپ رابطه گرمی برقرار کرده که حتی برخی آن را دوستی می‌دانند.
با این اوصاف، پومپئو تمرکز خودش را بر ایران قرار داده است. دپتریس در این باره نوشت: " او وزارت خارجه را پاکسازی کرده است، اما تعصب او درباره تهران، رئیسش را گمراه می‌کند".
این تمرکز در لغو اخیر یک پیمان قدیمی با ایران نمود پیدا کرد. در سال ۱۹۵۵، دوایت آیزنهاور و شاه محمد رضا پهلوی برای برقراری یک دوستی بلندمدت بین تهران و واشنگتن یک پیمان ۱۷ صفحه‌ای امضا کردند. این سند، که به پیمان مودت مشهور است، در اولین بند آن آمده است: "بین ایالات متحده آمریکا و ایران یک رابطه دوستانه و صلح پایدار و محکم وجود خواهد داشت".
به گفته دپترییس، هفته گذشته مایک پومپئو - مردی که از روزی که به عنوان نماینده کنگره در سال ۲۰۱۰ سوگند یاد کرد با تبر به جان مقامات ایرانی افتاده بود- اعلام کرد که واشنگتن دیگر پیمان مودت را مشروع نمی‌داند. وزیر خارجه آمریکا گفت:" ایرانیان برای مدت طولانی این (پیمان) را نادیده می‌گرفتند. ما باید چند دهه پیش از آن خارج می‌شدیم".
دپتریس نوشت:" این تصمیم، برای آن دسته از ما در واشنگتن که معتقدیم بین واشنگتن و تهران باید حداقل نوعی کانال ارتباط وجود داشته باشد، نشانه دیگری بود که رئیس‌جمهور ترامپ و مشاوران امنیت ملی‌اش تاحدود زیادی به استفاده از دیپلماسی با کشوری که آن‌ها دشمن اصلی می‌دانند، علاقه‌ای ندارند. اما برای آن دسته از افرادی که در دولت و محافل قدرتمند ضدایرانی دولتی حضور دارند، لغو آن پیمان توسط پومپئو، تاکید کرد که چرا انتخاب نماینده سابق کانزانس در کنگره (پومپئو) به عنوان دیپلمات ارشد آمریکا توسط ترامپ هوشمندانه بود".
دپتریس با بیان اینکه پومپئو، "قلبا یک حیوان سیاسی" است، تصریح کرد ایران در ذهن او نهادینه شده است. بنا به گفته این کارشناس، وقتی صحبت‌های پومپئو را می‌شنوید اینگونه به ذهن شما القا می‌شود که مقامات بلندپایه ایران در یک جایی در تهران جمع شده‌اند برای تسلط برجهان نقشه می‌کشند. اما واقعیت چیز دیگری است.