قلب ساده و بی پیرایهٔ بودیسم ژاپنی در کویاسان خیلی محکم می‌تپد. کویاسان مجتمعی برای راهبه‌ها است و با قطار در فاصله دو ساعت در جنوب از اکو قرار دارد. کویاسان در سال ۲۰۱۵ هزارودویستمین سالگرد خود را اعلام کرد.
این شهر توسط راهبه ای محترم به نام کوبو دایشی در سال ۸۱۶ بعنوان قرارگاهی مرکزی برای مدرسه‌اش در مکتب بودیسم به نام مدرسه شینگون تاسیس شد، و هنوز بعنوان یکی از جایگاههای مذهبی و پاک در ژاپن باقی مانده‌است.
در این مکان مذهبی، بر خلاف دیگر اماکن بدر ژاپن، با بازدید کننده ای که قرار است یک روز اینجا به عنوان راهبه تجربه ای نو داشته باشد، بسیار خشن برخورد میشود. راهبه ها پس از مراسم آتش به هنگام اولین پرتوی نور صبحگاهی می‌گویند «Koyasanیعنی خلوص». در این مراسم فرد روحانی همراه با ضربه‌های طبل و پاشیدن گیاهان و روغن روی شعله‌هایی بلند و فروزان، لوحه‌های آرزوی چوبی را می‌سوزاند. با سکونت در یکی از معابدی که از مهمانان پذیرایی می‌کنند، روزنه‌ای به سمت زندگی روزانهٔ راهبانه گشوده میشود. بازدید کنندگان همراه با مهی غلیظ و فراگیر بیدار می‌شوند و از آنها دعوت میشود تا به دعای صبحگاهی بپیوندند که با سنجها، گونگها و بخور در هم می‌آمیزند. شبانگاه، راهبان جدی که روز را با پاک کردن راهروهای چوبی با دستان خود آغاز می‌کنند غذایی گیاهی را تقریبا با صدای تالاپ در مقابل بازدیدکنندگان پرتاب می‌کنند.
این اعتقاد وجود دارد که کوبو دایشی هنوز در اینجا زندگی می‌کند و در حالت تمرکز ابدی در آرامگاهی پُرنقش‌ونگار نشسته است. در طی قرنهای متمادی ثروتمندترین و قدرتمندترین ژاپنی‌ها مقبره‌هایی قصرمانند نیز در اینجا ساخته‌اند. شبانگاه، کوره راهی شبح‌گونه که با فانوس روشن شده‌است در بین سنگهای پوشیده از خزه و در اعماق اسرار و شکوه ژاپن باستان درهم می‌پیچد.