محمد نعیمی‌پور:در جمع شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت که تازه آغاز به کار کرده بود، بحث تسخیر سفارت آمریکا مطرح شد. در آن جمع، آقای احمدی نژاد نماینده دانشگاه علم و صنعت و آقای سیدزاده نماینده دانشگاه تربیت معلم مخالفت کردند و گفتند «باید اول سفارت شوروی را بگیریم.
محمد نعیمی پور از دانشجویان خط امام که در جریان تسخیر لانه جاسوسی شرکت داشت در گفت و گو با خبرآنلاین درباره وقایع و چگونگی تسخیر لانه جاسوسی گفت: در جمع شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت که تازه آغاز به کار کرده بود، بحث تسخیر سفارت آمریکا مطرح شد. در آن جمع، آقای احمدی نژاد نماینده دانشگاه علم و صنعت و آقای سیدزاده نماینده دانشگاه تربیت معلم مخالفت کردند و گفتند «باید اول سفارت شوروی را بگیریم. در ثانی اگر هم بخواهیم سفارت های روسیه یا آمریکا را بگیریم باید برویم دولت را در جریان امر قرار دهیم و بعد این اقدام را کنیم». تحلیل طرف مقابل هم این بود که «در این صورت دولت حتما ما را از این کار منع می کند. به امام هم بگوییم، حتما منع مان می کند چون مداخله حکومت محسوب می شود. حال آنکه ما می خواهیم یک کار دانشجویی انجام دهیم و نه یک کار سیاسی از نوع مُد چپ مبارزه طلب و حتی مسلح». لذا این بحث کمی بالا گرفت و به این جمع بندی رسید که بحث منتفی است و دیگر نباید آن را دنبال کرد.
او درباره نقش موسوی خوئینی ها در تسخیر سفارت هم گفت: بعد از اینکه پخت و پز کارها انجام شد دانشجویان با آقای موسوی خوئینی ها رایزنی کردند که «به نظر شما تسخیر سفارت آمریکا برای شیوه اعتراض خوب هست یا نیست؟» حرف ایشان این بود «به عنوان اعتراض دانشجویی می تواند محلی داشته باشد». اما در عین حال گفت «مقامات مخالف این کار خواهند بود چون هیچ مقام مسئولی در جمهوری اسلامی نمی تواند بگوید که این کار را بکنید چون خیلی طبیعی است که این قضیه بعد از یک مدت رو می شود». به همین دلیل هم بعدا این قضیه به نحوی پیش رفت که کاملا دانشجویی و محرمانه باشد.
نعیمی پور با بیان اینکه دانشجویان توصیه مرحوم بازرگان برای به خانه رفتن را برنتابیدند و آرام آرام بر اثر نوع برخوردهای دولت موقت، دلسرد شدند که از کانال دولت بتوانند فعالیت‌های انقلابی یا جهادی انجام دهند گفت: دانشجویان به این جمع بندی رسیدند که مشی دولت خیلی با فکر انقلابی همخوانی ندارد گفت: به تدریج بین دولت و ملت (انقلابی) فاصله ایجاد شد. شاید یکی از دلایلی که می گفتند «اصلا به هیچ وجه دولت در جریان تسخیر سفارت آمریکا نباشد» این بود که غیر از وظایف دیپلماتیک دولت، اساسا مرحوم بازرگان و همکاران او با این فکر مخالف بودند.
او همچنین گفت: قبل از تسخیر،یک مقدار تحقیقات اولیه به روشهای مختلف صورت پذیرفت. مثلا فرض کنید آن موقع اتوبوس دوطبقه بود. سوار اتوبوس دوطبقه می شدند و از آنجا فضا را می دیدند یا مثلا از پشت بام ساختمان معروف به اسکاچ برایت کارهایی کرده بودند. می خواهم بگویم مقدمات جدی فراهم شد.
نعیمی پور درباره افشاگری های آن سال نیز گفت: کمتر از 5، 6 مورد افشاگری تلویزیونی اسناد سفارت انجام شد و بعد از آن شورای تسخیر سفارت به این نتیجه رسید که این کار نباید ادامه پیدا کند. الان هم هنوز بسیاری دوستان ما به شدت به این بحث ها انتقاد دارند، افشاگری را اشتباه می دانند و می گویند نباید اصلا وارد این فاز می شدیم.