فرهاد عشوندی در یادداشتی در خبرآنلاین نوشت:
رفتار زشت بازیکن سوری و کاریکاتوریست عربستانی باعث دلخوری علی دایی شده است. این اتفاق رخ داده چون همه یادمان رفته فوتبال بازی در کنار هم خوش بودن است نه جنگ ملتها.
روز گذشته شاید مهمترین اتفاقی که فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار داد رفتار و کری بچگانه بازیکن 23 ساله سوری بود. عمر خربین سوری که با الهلال جلوی پرسپولیس هت تریک کرده است. کاریکاتوریست عربستانی کاریکاتوری از او کشیده بود که شلاق به دست دارد به علی دایی ما و به بیرانوند تازیانه می‌زند.
رفتار زشت و نکوهیده ای که واکنشی تند از سوی علی دایی به همراه داشت. راستش این تندی علی دایی قابل پیش بینی بود اما بیایید کمی هم ماجرا را از زاویه نگاه خودمان ببینیم. از رفتارهای مشابه ای که در زمان های هیجانی انجامش می دهیم. همین مایی که وقتی مهدی طارمی در بازی با النصر رو به دوربین ها دوید و با دست نشان داد که گردنشان را قطع کرده است ، چقدر هیجانی شدیم. چقدر برایش به به و چه چه کردیم!
همین مایی که هر بار رقیبی را می بریم با ادبیاتی چون زدیم ، کشتیم ، له کردیم ، پوزه شان را به خاک مالیدیم ، به مصاف شان می رویم. مایی که کاریکاتور می کشیم که با انگشت شصت ، کل خاک یک کشور را له کرده ایم. بعد این کاریکاتور و صدها کاریکاتور مثل این را مدام نشر و بازنشر می دهیم ، از ستاره ملی مان تا ستاره سینمای مان. روزی که باختند ، قطعا آنها هم در یادشان می ماند. درست مثل ما که این رفتار زشت عمر خربین و بقیه بازیکنان سوریه در این یکی دو ماه یادمان مانده است.
خیلی به بعد سیاسی قصه کاری نداریم که چرا ما آنجا دفاع می کنیم و این ها اینجا با پرچم سوریه به میدان می آیند ، با خود اسد غکس یادگاری می گیرند ، فالوده می خورند و سر خم می کنند اما نگاه شان به ما به چشم یک دوست نیست! این دیگر شاید از بد روزگار است و از بی وفایی اما واقعیت این است که ما هم در زمان پیروزی های همان همین رفتارهای هیجان را انجام می دهیم. ما هم رفتارهای مان گاه به همان بدی است و این کینه دوسویه است.
اما ما هم مثل آنها دقیقا زمانی دلخور می شویم که به خودمان توهین می کنند. کاش باور کنیم فوتبال بازی لذت هاست بازی در کنار هم بودن ها. همه همان تعابیری که علی دایی در متنش در پاسخ به خربین و کاریکاتوریست عربستانی نوشته. نه سطرهای بعدی اش که تند شده. بخش هایی که رفتاری زشت را با واژگانی تند پاسخ داده است. آن حرف ها حرف علی دایی نیست. حرف دعواهای سیاسی است.
کاش بیاییم باور کنیم ته این کل کل ها که از دایره فوتبال و ورزشخارج می شوند ، می انجامد به رفتارهایی مثل ماجرای سفارت و بعد دوباره چوبش می رود به چشم فوتبال . حالا بازنده آن اتفاق ها آیا کسی غیر از هواداران پرشمار پرسپولیس بوده اند؟
بیایید در کنار هم کری بخوانیم اما در زمین فوتبال و با ادبیات فوتبالی . در آمیختن نفرت سیاسی در فرهنگ فوتبالی انتهایش می شود پیدا شدن چند ذهن متعفن که اینگونه به سوی اسطوره فوتبالی جسارت کنند و بعد او در دل همه مشغله هایش ناچار به پاسخ گویی به این افراد بی مقدار باشد.
با اینکه از طارمی خوشم نمیاد ولی اتفاقا این حرکتش رو دوست داشتم
وقتی ی گزارشگر و مجری برنامه ورزشی که باید بی طرافانه گزارش کند سعی می کند با دشمن تراشی و جو دادن الکی به جوانانی که فوتبال میبینند اون رو تهیج کنه تا محبوبیت بیشتری گیرش بیاد از بقیه چه انتظار است.
ی عده نژاد پرستم فکر میکنند اعراب انسان نیستند و فقط توزندگی ملخ خوردند در حالی که الان بهترین برند های دنیا استفاده مکنند و غذاشون سالم و ارگانیک است.
البته این کارا میکنند تا مردم حواسشون به وضعیت فاجعه بار اقتصادی و فقر و فساد و آقازاده ها نره
عموجان کله خودتو کردی زیر برف مثه کبک !
بچه بوده یا هر کی حق نداشته با ایرانی جماعت دربیوفته اونم کسی که از کشوری هست که موجودیتش به لطف ایران هست!