دانشمندان مؤسسه کالسروهه آلمان با استفاده از اسکن مغز، رویدادهایی را بررسی کرده‌اند که در زمان تجربه خروج روح از بدن اتفاق می‌افتند.
محققان از یک آزمایش غیرمستقیم برای القای تصور دروغینی در داوطلبان تحت اسکنر مغزی استفاده کردند که انگار از بدن خود خارج شده و از خارج بدن، به خود نگاه میکنند.
آن‌ها دریافتند که بخشهای خاصی از مغز داوطلبان در زمان انجام این آزمایش با توجه به منطقه‌ای از اتاق که تصور می‌کردند در آنجا قرار دارند، فعال می‌شد.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که فعالیت غیرعادی در این مناطق که شاید تحت تاثیر دارو یا در اثر محرومیت از اکسیژن اتفاق افتاده، می‌تواند مسؤول بوجود آمدن تجربه‌های خروج روح از بدن باشد.
محققان از هدست‌های ویدیوئی استفاده کردند که نمایی از اتاق از نظر سوم شخص به داوطلبان ارائه می‌کرد.
این تصور باعث شد که داوطلبان در زیر دستگاه اسکنر باور کنند در یک بدن غریبه در سوی دیگر اتاق قرار داشته و به بدن خود در زیر دستگاه امآرآی نگاه میکنند.
در برخی تجربیات، دانشمندان حتی به لمس یا تهدید بدن غریبه با چاقو پرداختند تا واکنش مغز داوطلبان را در برابر آن‌ها بسنجند.
به گفته محققان، این یافته‌ها از اهمیت زیادی برخوردارند زیرا به ارائه نخستین خصوصیات مناطق مغزی دخیل در شکل‌گیری تجربه ادراکی از خود بدن در فضا پرداخته‌اند.
در این پروژه از 15 داوطلب سالم خواسته شد تا نمایشگرهای بالاسری را بپوشند که به نمایش آن‌ها در زیر دستگاه امآرآی از سوی دیگر اتاق و از نقطه نظر یک شخص دیگر می‌پرداخت. داوطلبان نه تنها می‌توانستند پاهایی را مشاهده کنند که روی تخت دراز کشیده بودند، بلکه همچنین می‌توانستند پاهای خود را که از زیر اسکنر بیرون زده بود، مشاهده کنند.
محققان با لمس بدن شرکت‌کنندگان توسط یک جسم و همزمان لمس مشابه بدن غریبه در سوی دیگر که با هدست قابل مشاهده بود، توانستند حس دروغین را القا کنند.
اسکنهای مغزی ثبت شده در زمان انجام این تجربیات نشان داد که الگوهای فعالیت در لوبهای تمپورال و آهیانه‌ای با این حس نابجا از موقعیت خود مطابقت داشت.
این اسکن‌ها همچنین موفق به شناسایی فعالیت خاصی در هیپوکامپ شدند که نورون‌های جی‌پی‌اس در آن قرار دارند. این امر می‌تواند بدان معنی باشد که فعالیت غیرعادی در این سلول‌ها می‌تواند تا حدی مسؤول ایجاد تجربه خروج روح از بدن باشد.
این یافته‌ها در مجله Current Biology منتشر شده است.