فرادید|
شکار در میان شاهان ایران از گذشته نوعی نشان دادن کفایت و اقتدار شاهانه
بود و به همین خاطر هرچه شکار قدرتمندتر، اقتدار شاه را بیشتر نشان می داد.
به
گزارش فرادید، شکار در میان شاهان قاجار مانند سلاطین گذشته نه تنها رایج
بود که برای دوتن از آنان یعنی فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه اهمیت ویژه ای
داشت. در گزارش تصویری
ناصرالدین شاه شکارچی عکس
های برجامانده از شکار ناصرالدین شاه را دیدید. اما فرزند او نیز به راه
پدر ادامه داد و مانند او گاه و بی گاه به دشت لار و دوشان تپه می‌رفت و
شکار می کرد. از عکس های برجا مانده از مظفرالدین شاه اینطور بر می آید که
او بیشتر از زدن قوچ و آهو به شکار یکی از درنده ترین حیوانات زیست بودم
ایران علاقمند بوده است؛ یعنی پلنگ و یوزپلنگ.
گرچه اکنون بسیاری از
گونه های حیوانات وحشی در تهران در خطر انقراض قرار دارند یا حتی منقرض
شده اند اما تهران در دوره قاجار با توجه به محصور بودن در کوههای البرز در
شمال و دشتهایی چون ورامین در جنوب و همچنین مراتع و صیدگاههای وسیع شرقی
آن از مناطق نادری به حساب می‌آمد که مرکز زیست جانورانی چون کفتار، گرگ،
شغال، روباه، خرس، قوچ، آهو، پلنگ و یوزپلنگ بود و به همین خاطر شاهان
قاجار برای نشان دادن قوت تیر خود چندان از پایتخت دور نمی شدند.
گفته
می شود منطقه دوشان تپه یکی از مناطقی بود که پلنگ در آن زیاد وجود داشت و
ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه زیاد برای شکار در آن اردو می زدند. شکار
پلنگ اوج قدرت و کفایت شاه در آن زمان را نشان می داد و عجیب نیست که
مظفرالدین شاه که بیشتر عمر شاهی خود را بیمار و رنجور بود شکار یوزپلنگ را
برای نشان دادن سلامتی خود انتخاب می کرد.
اهمیت شکار یوزپلنگ و
پلنگ آنقدر زیاد بود که گاه اخبار آن در روزنامه ها نیز منتشر می شد. در
روزنامه شرف در ربيع‌الاول 1302قمري که گزارشی از سفر اخیر و شکار
ناصرالدین شاه نوشته آمده است: کوههاي قرق دوشان تپه و جاجرود به واسطه
بسياري شکار، پلنگ زياد دارد، چنانکه بندگان اعليحضرت قوي شوکت اقدس همايون
شاهنشاهي خلدالله ملکه و دولته تاکنون به مرور قريب بيست پلنگ در اين
شکارگاه به دست مبارک صيد فرموده‌اند. از جمله روز بيست و يکم ربيع‌الاول
که موکب همايوني تشريف فرماي دوشان‌تپه گرديد، يک پلنگ به دست مبارک صيد شد
و چند نفر را هم زخمي کرد. باز به فاصلۀ سه روز ديگر که روز بيست و چهارم
همين ماه بود، بندگان همايون شهرياري تشريف فرماي دوشان‌تپه شدند. در حالتي
که برف به شدت مي‌باريد و هواي در نهايت سردي بود، پلنگي پديد آمد، فوراً
صيد دست همايون گرديد و چند تير گلوله به دست مبارک به او زدند تا از پاي
درآمد. چون پلنگي بسيار قوي عظيم‌الجثه بود، که تاکنون چنين پلنگي ديده
نشده بود، لهذا صورت آن ره به عينه از روي جثه و لاشه آن ساخته و در اين
روزنامه شريفه به طبع رسيد و اين پلنگ از سر تا دمش به قدر سه ذرع است.
از
عکس های معدودی که از مظفرالدین شاه در شکار برجامانده تعداد قابل توجهی
از آن به شکار پلنگ و یوزپلنگ مربوط می شود که در حالت ایستاده بالای سر
حیوان یا در حالی که نشسته و خنجری در دست به بدن حیوان ضربه می زند، گرفته
شده است. عکس ها فاقد زیرنویس هستند و به همین خاطر عکاس آنها نامعلوم
است.
دکتر مون؛ شاعر
شاعرمون؛ کاسب
کاسبمون؛صراف!
راننده مون؛ واعظ
سیاستمدارمون؛شناگر البته قابل
شناگرمون؛غریق!
بود.
آن بود که این است!