مطلب زیر را آقای امیرحسین ادیب به سایت فرارو ارسال نموده‌اند
می توانیم به آیندگانی که قرار است بیایند و هنوز نیامدند پز بدهیم!
پز اینکه ما بودیم که اولین بار طلوع ستاره ایی به اسم جیمز رودریگز در آسمان جام جهانی را دیدیم و تحسین کردیم.
حالا می توانیم در آینده یادداشت بنویسیم و از جیمز و شش گلی که زد صحبت کنیم یا از رقص آرامئو که بعد از هر گل به همراه هم تیمی هایش انجام می داد طوری که فیفا اسم او و هم تیمی هایش در کلمبیا را گذاشته بود "سلاطین رقص"!
حالا دیگر دنیا نباید چشمش به توپ زیر پاهای مسی و رونالدو باشد بلکه ستاره های دیگری آمده اند که می توانند با توپ حرکاتی چشم نواز انجام بدهند.
و می توانیم برای آیندگان از برد میلیمتری برزیل(میزبان مسابقات) در مقابل شاگردان پکرمن بگوییم.
از جیمز رودریگزی که بعد از زدن گل به برزیل دیگر رقص آرامئو را انجام نداد تا دوستدارانش یک خداحافظی موقت داشته باشند با سلطان رقص یعنی جیمز رودریگز!
ما هم می توانیم مثل ذوستداران تازه اش از رقصش در میان میدان بگوییم اما رقص شش گلی که او در دروازه حریفان جا داد.
آری ما یک خداحافظی موقت داریم با کسی که امیدواریم در 2018 روسیه رقص گل هایش و بعد از آن رقص آرامئو اش را ببینم تا شاید همان رقص آرامئو اش،آراممان کند که جوانان در هر جا که باشند می توانند پدیده شوند؛ آرژانتین، کلمبیا، پرتغال و حتی روزی ایران می تواند یک جیمز رودریگز پدیده یا یک مسی نابغه داشته باشد البته اگر تصادفات جاده ایی، اعتیاد، گرانی، کم آبی، چرخ و فلک های پارک ها، ریل قطارها،سوءمدیریت ها و... جانش را نگیرد!!