فرارو- ساعت 16:53 روز شنبه زمین لرزه ای به بزرگی 6.2 در مقیاس ریشتر، تبریز و مناطقی دیگر از استان آذربایجان‌شرقی را لرزاند؛ زلزله ای که حدود 300 نفر کشته و 2000 مجروح و بی خانمان بر جای گذاشت. ورزقان، اهر، کلیبر و هریس از جمله شهرهایی بودند که بیشترین آمار خرابی و تلفات را به خود اختصاص دادند.
به گزارش فرارو در این زلزله 12 هزار واحد مسکونی در اثر زلزله در مناطق استان بین 20 تا 100 درصد تخریب شده‌اند.
در همین رابطه هیئت دولت برای ساخت 20 هزار واحد مسکونی ایمن در مناطق زلزله زده اعلام آمادگی و طرحی را به تصویب رسانده است.
در تصاویر زیر از مهر، فارس و جام جم ویرانی های ناطق زلزله زده و بازماندگان بی خانمان این مناطق را مشاهده می کنید.
ای دم صبح چه داری خبر از مقدم دوست
بر خودم گریه همی‌آید و بر خنده تو
تا تبسم چه کنی بی‌خبر از مبسم دوست
من نه آنم که عدو گفت تو خود دانی نیک
که ندارد دل دشمن خبر از عالم دوست
نی نی ای باد مرو حال من خسته مگوی
تا غباری ننشیند به دل خرم دوست
هر کسی را غم خویشست و دل سعدی را
همه وقتی غم آن تا چه کند با غم دوست
تقديم به صاحب عکس دوم که به جاي اشک چشم مام ميهن برايش خونباران است
پس میتوان گفت آن عکس به نوعی در سالم ماندن آن خانه موثر بوده است .
می ترسم تصویر زیبا از فاجعه بسازد. می ترسم این توهم را در ما -دورماندگان از فاجعه- ایجاد کند که فاجعه زیبا هم می تواند باشد.
زیبایی شناختی کردن فاجعه یک مکانیسم دفاعی روان شناختی از سوی کسانی است که از فاجعه دورند و حقیقتا هم در درونشان خود را برای کمک از سویی، و تسلا دادن از سوی دیگر، ناتوان می بینند و فضایی می سازد که بعد از 2 روز با فراموشی بازماندگان به زندگی عادی مان برگردیم. مگر با بم نکردیم؟
براستی که اما چه تسلایی می توان به کسی داد که عزیزانش را، خانه اش را، شهرش را، خاطراتش را، گذشته اش را و آینده اش را ویران می بیند؟