تفال به حافظ جمعه ۱ فروردین ۱۴۰۴؛ بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شکن
به شادی رخ گل بیخ غم ز دل برکن

رسید باد صبا غنچه در هواداری
ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن

طریق صدق بیاموز از آب صافی دل
به راستی طلب آزادگی ز سرو چمن

ز دستبرد صبا گرد گل کلاله نگر
شکنج گیسوی سنبل ببین به روی سمن

عروس غنچه رسید از حرم به طالع سعد
به عینه دل و دین می‌برد به وجه حسن

صفیر بلبل شوریده و نفیر هزار
برای وصل گل آمد برون ز بیت حزن

حدیث صحبت خوبان و جام باده بگو
به قول حافظ و فتوی پیر صاحب فن

شرح لغت: دست برد:هنرنمایی

تفسیر عرفانی:‌

۱- بهار آمد و گل سرور و شادی بوجود آورد؛ بنابراین لازم است الان شاد و خرسند باشی و غم را از دل بیرون کنی، زیرا زمان شادی و نشاط است. غم و غصه خوردن معنی و موقعیت ندارد.

۲- راه صداقت را از آب صاف بیاموز که ظاهر و باطنش یکی است. راستی را نیز از سرو یاد بگیر که نماد آزادگی و خوش قامتی است.

تعبیر غزل:

گرچه پیش از این بار‌ها در زندگی خود با شکست مواجه شده‌ای، ولی بدان که شکست پل پیروزی است. پس اکنون که خدا فرصتی تازه در اختیار تو قرار داده غم و غصه‌ها را از یاد ببر و با فراموش کردن گذشته، آینده‌ای تازه بساز. زندگی هنوز ادامه دارد و دنیا به آخر نرسیده و همه چیز برای رسیدن به اهداف تو مهیاست.