امروزه یکی از محبوب‌ترین ترفندهای دفاعی به لطف سرمربیانی مانند یورگن کلوپ از نقطه صفر دفاعی حریف شروع می‌شود.
پرس از بالا، رویکردی تاکتیکی است که در آن یک تیم با اعمال فشار شدید و هماهنگ بر روی حریف در نواحی دفاعی یا میانه میدان، تلاش می‌کند تا از بازی‌سازی روان حریف جلوگیری کند. هدف این استراتژی وادار کردن حریف به ارتکاب اشتباهات و تصمیمات شتاب‌زده است.
نحوه‌ی راه‌اندازی پرس: پرس از بالا معمولاً با محرک‌های خاصی آغاز می‌شود، نظیر پاس به عقب به دروازه‌بان یا مدافع، توپ کنترل نشده، یا بازیکنی که توپ را در حالتی نامناسب دریافت می‌کند. شناسایی این لحظات برای آغاز پرسینگ ضروری است.
فشردگی: تیم‌های استفاده‌کننده از پرس از بالا باید شکلی فشرده حفظ کنند تا فضای حریف را کاهش دهند. این امر بازپس‌گیری مالکیت توپ را تسهیل کرده و گزینه‌های پاس حریف را محدود می‌کند.
پوشش سایه‌ها: بازیکنان با موقعیت‌یابی مناسب، مسیر پاس‌های حریف را مسدود می‌کنند. این کار حریف را مجبور به بازی در مناطق نامناسب کرده و احتمال از دست دادن توپ را افزایش می‌دهد.
تعامل: پرس مؤثر نیازمند تعامل متداوم میان بازیکنان است. حرکات هماهنگ و همزمان آنها ضروری است تا شکاف‌هایی برای استفاده حریف باقی نماند.
ایجاد فرصت‌های گلزنی: بازپس‌گیری توپ در نیمه‌ی تهاجمی زمین، امکان نزدیک‌تر شدن به دروازه‌ی حریف و افزایش شانس ایجاد فرصت‌های گلزنی را فراهم می‌کند.
مختل کردن بازی‌سازی حریف: این استراتژی ریتم و ساختار بازی‌سازی تیم حریف را مختل کرده و آنها را مجبور به بازی تحت فشار می‌کند.
کنترل ریتم بازی: با بازپس‌گیری سریع مالکیت توپ، تیم‌ها قادر به تعیین ریتم بازی و حفظ فشار بر حریف خواهند بود.
تأثیر روانی مثبت: فشار مداوم می‌تواند حریف را از نظر روانی خسته کرده و با گذر زمان، منجر به اشتباهات و کاهش اعتمادبه‌نفس آنها شود.
با وجود مزایای قابل توجه، پرس از بالا با چالش‌ها و ریسک‌های خاصی همراه است.
نیاز به آمادگی فیزیکی بالا: این استراتژی به سطوح بالایی از تناسب اندام و استقامت نیاز دارد. تیم‌هایی که قادر به حفظ شدت بازی نیستند، در معرض خطر قرار می‌گیرند.
آسیب‌پذیری در برابر ارسال‌های بلند: خط دفاعی بالا که در پرس از بالا استفاده می‌شود، ممکن است در برابر ارسال‌های بلند و به‌موقع آسیب‌پذیر باشد.
مشکلات هماهنگی تیمی: عدم توانایی یک بازیکن در اجرای مؤثر پرس، می‌تواند منجر به ایجاد شکاف‌هایی در ساختار تیم و فراهم آوردن فرصت برای حریف شود.
تطبیق‌پذیری حریف: حریفان قوی می‌توانند استراتژی‌هایی برای دور زدن پرس تمرین کنند، نظیر استفاده از پاس‌های سریع یا حرکات روان برای ایجاد سردرگمی و فراهم‌آوری گزینه‌های پاس اضافی.
این استراتژی به سطح بالایی از سازمان‌دهی، آمادگی بدنی و تعهد تیمی نیاز دارد و شامل همکاری تمامی بازیکنان، از جمله مهاجمان، هافبک‌ها و مدافعین است.
