نوجوانی مرحله‌ای حساس از رشد و بلوغ فرزندان است که ممکن است همراه با رفتارهای عجیب و خارج از فرم باشد.
فرارو- نوجوانان می‌توانند به صورت طبیعی رفتارهای شتاب زده و غیر قابل پیش‌بینی از خود بروز بدهند. اینکه یک نوجوان باشید، به تنهایی سخت است. حال تصور اینکه والدین یک نوجوان باشید، قطعا بسیار سخت‌تر خواهد بود.
به گزارش فرارو، مهم‌ترین مسئله این است که به یاد داشته باشید شما بزرگ‌سال هستید. آیا الگویی از دوران نوجوانی خودتان را به خاطر دارید، چیزی که به درست رفتار کردن شما در این زمینه کمک می‌کند.
هنگامی که والدین تصور می‌کنند نوجوانشان در مرحله حساسی از زندگی خود به سر می‌برد، دچار استرس می‌شوند؛ زیرا بسیاری از آن‌ها نمی‌دانند چگونه باید با نوجوانشان بر خورد کنند. آن‌ها هم از نظر عاطفی و هم جسمانی در معرض تغییرات اساسی قرار گرفته‌اند. نوجوانان یک دگرگونی اساسی را تجربه می‌کنند که می‌تواند برای آن‌ها مشکلات بزرگ و گاه خطرناکی را رقم بزند. با این تفاسیر می‌توان به والدین حق داد که در این‌باره کمی نگران باشند.
کودک دوست داشتنی، خوشحال و آرام شما به طور ناگهانی شروع به بحث، فریاد و بهم کوبیدن در خانه می‌کند. ممکن است قد او از شما بلندتر شده باشد. زمانی که دوست دارید به عقب باز گردد و همان کودک نوپای دوست داشتنی باشد، درحالی که او یک نوجوان بزرگ شده است و در مراحل پایانی این مرحله از زندگی خود به سر می‌برد.
اگرچه والدین تفکرات منفی نسبت به رفتار نوجوانان خود دارند، آن‌ها در بسیاری از موارد پر انرژی، متفکر و ایده‌آل‌گرا هستند. نوجوانان در مورد موضوعات پیرامون خود دید بسیار منطقی دارند و سعی می‌کنند آنچه را درست است، پذیرا باشند. باتوجه به ذهنیت بدی که والدین به این گروه سنی دارند، به طور ناخودآگاه تنش‌هایی بینشان ایجاد می‌شود که در بسیاری از مواقع گریز ناپذیر است.
خبر خوب این است که راه‌هایی برای مقابله وجود دارند که عبارت‌اند از:
والدین باید به خاطر داشته باشند که بلوغ جنسی و جسمی فرزندشان می‌تواند روحیات آن‌ها را تحت تاثیر قرار بدهد. تقریبا تمامی انسان‌ها این سیر تکاملی را به صورت طبیعی طی می‌کنند. والدین با بروز یک سری علائم در فرزندشان باید خود را نسبت به تغییر رفتار آن‌ها آماده کنند. به طور معمول تغییرات فیزیکی در سن‌های ۸ تا ۱۴ سال و یا کمی بیشتر قابل تشخیص است. پدر و مادرها می‌توانند تغییرات ظاهری فرزندشان را به وضوح مشاهده کنند. هنگامی که والدین در فرزندان خود چنین تغییراتی را مشاهده کنند، باید خود را با شرایط جدید که در فرزندشان به وجود آمده است، سازگار کنند.
بسیاری از بچه‌ها با شروع شدن دوران نوجوانی خلق و خو و رفتارهای‌شان به کلی تغییر می‌کند. آن‌ها سعی می‌کنند که خود را مستقل جلوه بدهند. این‌گونه فاصله گرفتن از محیط خانواده به نوعی طبیعی است. نوجوانان در این سن به‌شدت از رفتارهای هم سن و سال‌های‌شان الگوبرداری می‌کنند و تنها دوستانشان را هم‌راز خود تصور می‌کنند.
این امر درست همان زمانی است که آن‌ها حرف‌های دوستان خود را در تصمیم‌گیری‌های‌شان بیشتر از حرف پدر و مادر و سایر اعضای خانواده اعمال می‌کنند؛ درنتیجه همین امر می‌تواند باعث اختلاف شدید بین دیدگاه‌های والدین با فرزندان باشد؛ زیرا والدین به هیچ وجه تمایل ندارند که فرزندشان از دیگران الگوبرداری کنند و این در حالی است که فرزندان در بیرون از خانه به دنبال الگوهای جدید هستند.
ممکن است صحبت کردن و متمرکز بودن روی موضوعی هنگام مکالمه با نوجوانتان کمی دشوار باشد. فرزندان ما دارای یک توانایی منحصر به فرد برای فشردن دکمه عصبانیت والدین هستند و به طور کلی به‌راحتی می‌توانند پدر و مادرها را عصبانی کنند تا از کوره در بروند. در صورتی که احساس کردید عصبانی شده‌اید، قبل از پاسخ‌گویی به آنان چند نفس عمیق بکشید. این کار نه‌تنها به شما کمک می‌کند تا آرام شوید، الگوی رفتاری مورد نظر را به نوجوان خود نشان می‌دهید.
اطمینان حاصل کنید که ارتباطی خوبی با نوجوانان خود دارید. در حد نیاز با آن‌ها درباره مشکلات بلوغ جسمی و جنسی صحبت کنید، آن هم به صورت کاملا خصوصی. معمولا نوجوانان در محیط مدارس و کلاس‌های آموزشی به اندازه کافی در این رابطه با هم صحبت می‌کنند. سعی کنید اطلاعات بی‌مورد به آن‌ها ارائه ندهید تا گمراه نشوند. اگر در مورد رفتار به خصوصی نگران هستید، از اینکه آن‌ها را به طور مستقیم به چالش بکشید، بپرهیزید و به جای آن منابع اطلاعاتی معتبر و درستی را به آن‌ها ارائه بدهید.
نوجوانان نیز درست مانند کودکان نوپا و خردسال نیازمند حریم شخصی هستند. برای کودکان و نوجوانان خود حریم خصوصی قائل شوید؛ به‌ویژه اگر نوجوانی در منزل دارید. این مسئله به این معنا نیست که آن‌ها را به حال خودشان رها کنید. یک پدر و مادر نمونه در هر شرایطی به طور محسوس و نامحسوس آمار کارهای فرزندشان را دارند. البته قائل شدن حریم خصوصی به این معنی نیست که در ۲۴ ساعت شبانه روز آن‌ها را به حال خودشان رها کنید. با وضع قانون به طور مثال حاضر شدن سر میز نهار و یا شام؛ همچنین حضور در جلسات درون خانوادگی کاری کنید تا آن‌ها بیش از حد در اتاقشان نمانند.
نوجوانان با سرسختی هرچه تمام در تلاش برای یافتن و ایجاد هویت خود هستند. مهم است زمانی را به آن‌ها اختصاص بدهیم که دریابند حریم خصوصی خود را دارند. همان‌طور که در بالا خاطرنشان شد، مهم است زمان‌هایی را با صرف نهار و شام در کنار خانواده باشند و یا در سفرهای خانوادگی حضور داشته باشند.
نوجوانان نیز درست همانند کودکان نوپا از هر کاری برای دست یافتن به آنچه می‌خواهند، استفاده می‌کنند. اگر در برابر رفتار ناهنجار آن‌ها کوتاه بیایید، آن‌ها بیشتر به این شیوه رفتار خواهند کرد. در نهایت مهم است که به نوجوانان خود نشان بدهید که آن‌ها را دوست دارید.
این امر مهم است که بدانند شما آن‌ها را دوست دارید. آن‌ها ممکن است فرزند دوست داشتنی شما نباشند؛ اما هنوز فرزندتان هستند و به شما نیاز دارند. در مواقع گوناگون به آغوششان بکشید، غذاهای مورد علاقه‌شان را بپزید و یا آن‌ها را با خودتان به جایی ببرید که دوست دارند. این کار به شما یادآوری می‌کند که برای یکدیگر به چه اندازه مهم هستید.
منبع: skillsyouneed
