در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸۳۸ مطلب
با آغاز دوره دوم ریاستجمهوری ترامپ، سیاستهای وی درباره ایران دوباره مورد توجه قرار گرفت. با خروج از برجام و اعمال فشار حداکثری در دوره اول، ترامپ اکنون ترکیبی از دیپلماسی و تهدید را دنبال میکند. انتصاب استیو ویتکاف و مواضع متناقض ترامپ درباره ایران، تحلیلگران را در پیشبینی اقدامات آینده او سردرگم کرده است. همزمان، با نزدیک شدن به پایان اعتبار برجام، سرنوشت این توافق و برنامه هستهای ایران در هالهای از ابهام قرار دارد.
دوره دوم ریاستجمهوری دونالد ترامپ با تغییرات در سیاست خارجی و کاهش نفوذ نئوکانها همراه است. دولت جدید ضمن حفظ رویکرد دیپلماتیک با ایران، بر پایان جنگهای منطقهای تأکید دارد. انتصاب شخصیتهایی با دیدگاههای واقعگرایانه و محدودگرایانه، بهجای جنگطلبان قبلی، نشاندهنده تغییر رویکرد کاخ سفید است.
باید درک کنیم برای رسیدن به نتیجه باید منعطف باشیم و بدانیم کشورهای مختلف، لزومی نمیبینند به خواستهای ما توجه کنند مگر این که قانع شوند ما قصد سازش داریم و این بار برای دید و بازدید نیامدهایم. متاسفانه سبک مذاکرهای که «آقای جلیلی» باب کرد، تا سالها، مسیر مذاکرت را به سمتی غلط و بی حاصل برد. این نوع مذاکرات به جای نتیجه بخشی، «ضد تاثیر» هم داشت. هیچ کشوری علاقه ندارد به جای مذاکره پای نصیحت بنشیند.
محمدجواد ظریف در اجلاس داووس خواستار مذاکرات جدید با ایالات متحده درباره برنامه هستهای ایران شد و تأکید کرد که ایران هیچ تمایلی به ساخت سلاح هستهای ندارد. وی به فشارهای تحریمی آمریکا و تأثیر منفی آن بر اقشار آسیبپذیر اشاره کرد و بر لزوم گامهای بیشتر در جهت آزادیهای اجتماعی، بهویژه حقوق زنان، تأکید کرد. همچنین، ظریف از حمایت ایران از گروههای مقاومت در منطقه دفاع کرد.
رسانه آمریکایی به نقل از دیپلماتهای اروپایی از خواست تروئیکای اروپایی برای انعقاد توافق هستهای تازه با ایران خبر داد.
تجربه سالهای اخیر نشان داده که شعارهای تند و طرح مسائلی مثل رسیدن به بمب هستهای نه تنها سودی برای کشور نداشته، بلکه فضای دیپلماسی را به ضرر ایران، تنگتر کرده است. افرادی که در ایران روی هوا شعار میدهند، در خارج از کشور یک دیپلماسی یک جانبه را به مسئولان کشور تحمیل کرده اند، به شکلی که در گام اول، نمایندگان وزارت خارجه، فقط باید در خصوص بلوفهای پیشین، روشنگری کنند و این یکی از آفات سیاست خارجی است که دولتهایی که به اسم تغییر در سیاست خارجی سر کار میآیند، در نهایت مرعوب جریاناتی میشوند…
عزت الله یوسفیان ملا، نماینده ادوار مجلس به فرارو گفت: «رئیس کمیسیون تخصصی برجام، آقای زاکانی بودند. گزارش آقای زاکانی در مجلس به رای گذاشته شد، اما دشنامش را به آقای لاریجانی دادند. اینها را که میبینیم از برخی مسائل نگران میشویم، اگر چه نمایندگان، کاملا از این موضوع مطلع بودند، اما در بیرون همه حملهها علیه برجام به آقای لاریجانی بود. اکثریت اعضای کمیسیون تخصصی که برای برجام تشکیل شد همگی از نزدیکان و همفکران آقای زاکانی بودند، پس چرا به آقای لاریجانی دشنام داده میشد؟ بعدها آقای رئیسی…
«فرصت سوزی در این میان به نفع هیچ کس نیست و رسیدن به مراحل حساس میتواند از طرفی ایران را دوباره در چاه فصل هفت منشور سازمان ملل و قطعنامههای شورای امنیت بیندازد و طرف مقابل را نیز با اجرای تهدیدات ایران مبنی بر خروج از ان پی تی و حتی تغییر دکترین هستهای مواجه کند. هیچ کدام از این گزینهها مطلوب هیچ یک از طرفین غیر از تندروها نیست.»
علی لاریجانی گفت: چون شنیدم دولت جدید ایالات متحده گفته «ما آن برجام را اصلاً قبول نداریم ... آن وحی منزل نیست، خب بیایید سر موضوع جدید: شما میگویید «ایران هستهای را ما قبول داریم. به سمت بمب نرود عیب ندارد!»؛ ما غنیسازی در این حد داریم، خب بیایید توافق کنید.
مسیر اجرای اسنپبک از طریق مکانیزم حل اختلاف مندرج در برجام است. اگر عضوی از اعضای این توافق به این نتیجه برسد که عضو دیگری از توافق به تعهداتاش ذیل برجام پایبند نیست، میتواند این موضوع را در کمیسیون مشترک برجام مطرح کند. سپس اگر بعد از ۳۵ روز این موضوع در کمیسیون مشترک برجام حل نشد، مسئله به شورای امنیت ارجاع خواهد شد.
