(اینفوگرافیک) کدام کشور‌ها بیشترین ذخایر فلزات استراتژیک را دارند؟

با ادامه رونق یافتن انرژی‌های پاک، دسترسی به ذخایر مواد معدنی حیاتی و تأمین امنیت زنجیره‌های عرضه آن‌ها امری ضروری است.

به گزارش روزیاتو، اینفوگرافیک زیر، کشور‌های برتر در زمینه ذخایر، تولید و فرآوری مواد معدنی که برای گذار انرژی حیاتی هستند را نشان می‌دهد.

این تحلیل با استفاده از داده‌های سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده (USGS) و آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) در مورد چهار ماده معدنی انجام شده است: لیتیوم، کبالت، گرافیت طبیعی و عناصر نادر خاکی.

کدام کشور‌ها بیشترین ذخایر مواد معدنی حیاتی را دارند؟

آمریکای جنوبی در زمینه ذخایر لیتیوم پیشتاز است، به طوری که نزدیک به نیمی از تمام ذخایر شناخته شده در شیلی (۳۴٪) و آرژانتین (۱۳٪) قرار دارد. استرالیا با ۲۲٪ از ذخایر جهانی لیتیوم، در جایگاه سوم قرار دارد.

جمهوری دموکراتیک کنگو با ۵۷٪ ذخایر، بیشترین سهم ذخایر کبالت را داراست. استرالیا نیز با ۱۶٪، منبع قابل توجهی از این فلز را در اختیار دارد.

ذخایر گرافیت طبیعی از نظر جغرافیایی نسبتاً پراکنده هستند. چین با ۲۸٪ و برزیل با ۲۶٪، مقادیر یکسانی را در اختیار دارند و به همراه موزامبیک (۹٪)، فهرست سه کشور برتر را تکمیل می‌کند.

عناصر نادر خاکی عمدتاً در آسیا قرار دارند، به طوری که چین (۳۸٪) و ویتنام (۱۹٪) بیشترین ذخایر را دارا هستند. برزیل ۱۸٪ از ذخایر شناخته شده عناصر نادر خاکی جهانی را در اختیار دارد.

تولید و فرآوری مواد معدنی حیاتی

به طور چشمگیری، چین مرکز اصلی فرآوری مواد معدنی حیاتی در تمام زمینه‌هاست. این کشور مسئول فرآوری ۶۵٪ از لیتیوم استخراج شده جهان، ۷۴٪ کبالت، ۱۰۰٪ گرافیت طبیعی و ۹۰٪ عناصر نادر خاکی است.

تولید بسیاری از مواد معدنی حیاتی در تعداد محدودی از کشور‌ها متمرکز است. به عبارت دیگر، بیش از نیمی از تولید هر ماده معدنی در یک کشور خاص انجام می‌شود. این تمرکز تولید می‌تواند به عنوان یک ریسک برای پایداری زنجیره تأمین محسوب شود.

کشور پیشتاز در تولید لیتیوم، استرالیا (۵۱٪) است. جمهوری دموکراتیک کنگو (۷۳٪) نیز در تولید کبالت، پیشتاز است. در همین حال، چین بیشترین سهم تولید را هم در گرافیت طبیعی (۷۲٪) و هم در عناصر نادر خاکی (۷۰٪) دارد.

چشم انداز آینده

گسترش زنجیره تأمین جهانی این مواد که برای گذار به انرژی پاک حیاتی هستند، نیازمند سرمایه‌گذاری در پروژه‌های جدید است، به ویژه در کشور‌هایی که ذخایر بالا، اما نرخ تولید و فرآوری پایینی دارند.