در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۱۸ مطلب
در سال ۲۰۲۵، همزمان با جریان مذاکرات هستهای، تشدید فشارهای آمریکا، چرخه تقابل و تهدیدهای متقابل، اختلاف در الگوی مذاکرات، اصرار واشنگتن بر «غنیسازی صفر» و نقش مخرب اسرائیل و کنگره روند گفتوگوها را تضعیف کردند. حمله اسرائیل به تأسیسات ایران و ورود مستقیم آمریکا به جنگ، بیاعتمادی را تشدید کرد و همکاری هستهای ایران با آژانس را متوقف ساخت. بازگشت به مذاکره مستلزم تعدیل فشارها و توافق بر مدلی مرحلهای و قابلاعتماد است.
توافق آتشبس اخیر در غزه بیش از آنکه نشانه صلح باشد، ترفندی برای تجدید قوای اسرائیل و حذف فشارهای داخلی نتانیاهو بود. اسرائیل با نقض مکرر آتشبس و ادامه بمبارانها، سیاست اشغال و سلطه را زیر نام صلح دنبال میکند. طرح مشترک تلآویو و واشنگتن با تقسیم غزه به دو بخش و بازسازی گزینشی، در عمل تثبیت اشغال را هدف دارد. نتیجه آن، تداوم محاصره، فقر و بیثباتی در نوار غزه و دورتر شدن صلح واقعی فلسطینی–اسرائیلی است.
مقاله به تحلیل شکنندگی آتشبس اخیر غزه میپردازد که در قالب «طرح ۲۰ مادهای ترامپ» اجرا شده اما فاقد سازوکار اجرایی، جدول زمانی و ضمانت نظارتی است. اسرائیل شرط ورود به مرحله دوم را بازگرداندن پیکر گروگانها میداند و حماس آن را رد میکند، در حالیکه بحران انسانی غزه شدت گرفته است. نویسنده تأکید میکند بدون نهاد ناظر مستقل، جدول زمانی خروج نیروها و ضمانت امنیت غیرنظامیان، این آتشبس چیزی جز تعلیق موقت در چرخه خشونت نخواهد بود.
مقالهٔ مارک لینچ در فارن افرز نشان میدهد که جاهطلبی نظامی اسرائیل برای بازسازی نظم خاورمیانه نهتنها به رهبری باثبات منجر نمیشود، بلکه این کشور را به انزوا و تضاد با متحدانش کشانده است. از حمله به قطر تا ویرانی غزه، اسرائیل با تکیه بر قدرت هوایی و بیاعتنایی به مشروعیت سیاسی، اعتماد عربها و حمایت پایدار آمریکا را از دست میدهد. در جهانی با سلطهٔ روبهزوال آمریکا، قمار اسرائیل بر زور، نظمی ناپایدار و پرهزینه میآفریند.
مقاله به تناقض سیاستهای نتانیاهو در قبال غزه و رقابت فزایندهٔ اسرائیل و ترکیه بر سر نفوذ منطقهای میپردازد. در حالیکه تلآویو بر کنترل امنیتی خود در غزه تأکید دارد، طرح نیروی چندملیتی به عرصهای برای تقابل با آنکارا تبدیل شده است. ترکیه با استفاده از دیپلماسی نظامی و نفوذ بشردوستانه در غزه، جایگاه خود را در معادلات خاورمیانه تقویت کرده است؛ رقابتی که میتواند مسیر روابط آنکارا–تلآویو و طرح ترامپ برای غزه را دگرگون سازد.
روابط آمریکا و اسرائیل وارد مرحلهای تازه شده است؛ جایی که دونالد ترامپ، برخلاف گذشته، نقش قیم و ناظر را بر بنیامین نتانیاهو ایفا میکند. از واداشتن او به عذرخواهی تا رد صریح طرح الحاق کرانهٔ باختری، نشانههایی از تغییر توازن قدرت میان واشنگتن و تلآویو دیده میشود. هرچند ترامپ همچنان از اسرائیل حمایت میکند، اما کنترل بیشتری بر تصمیماتش اعمال میکند و دیگر از آن شیفتگی بیقید و شرط دوران نخست ریاستجمهوریاش خبری نیست.
اسرائیل در حالیکه ظاهراً از طرح الحاق کرانهٔ باختری عقبنشینی کرده، در عمل با گسترش شهرکسازی و انتقال اختیارات به نهادهای غیرنظامی، روند الحاق را پیش میبرد. اختلافات ظاهری میان نتانیاهو، راستگرایان افراطی و ترامپ، بیش از آنکه واقعی باشد، بخشی از یک مانور سیاسی هماهنگ است. ترامپ نیز با مخالفت تاکتیکی خود تلاش می کند روابطش با اعراب و تصویر «قهرمان صلح» را حفظ کند؛ درحالیکه پروژهٔ «اسرائیل بزرگ» همچنان هدف اصلی تلآویو باقی مانده است.
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، برای شهادت در پروندههای فسادی که در آنها محاکمه میشود، وارد دادگاه شد. نتانیاهو با اتهامات رشوه، فساد و خیانت در امانت روبرو است.
در شهر ترازبون ترکیه، فعالان حامی فلسطین، به صورت نمادین. بنیامین نتانیاهو نخستوزیر اسرائیل را به وسیله یک جرثقیل برجسازی اعدام کردند.
واشنگتن با میانجیگری دونالد ترامپ بر حفظ آتشبس شکننده غزه تأکید دارد، اما اختلافات داخلی اسرائیل و فشارهای جناح راست بر سر الحاق کرانه باختری این توافق را تهدید میکند. مارکو روبیو هشدار داده اقدامات یکجانبه تلآویو میتواند حمایت آمریکا را تضعیف کند. همزمان، مخالفان نتانیاهو او را متهم به محدود کردن ارتش تحت نفوذ ترامپ میکنند. درگیریهای پراکنده، بیاعتمادی متقابل و ابهام در اجرای خلع سلاح حماس نشان میدهد ثبات آتشبس و روابط واشنگتن–تلآویو در آستانه بحران تازهای قرار دارد.
