«می‌توان بر اساس خط‌مشی جمهوری اسلامی پیش‌بینی کرد که پاسخ ایران به نامه چه باشد؛ حتی پاسخی به این نامه - بر فرض که اجازه داده شود که به مقصد برسد- داده نخواهد شد. خواهیم دید که از امروز طرفداران مذاکره با امریکا خواهان افشای متن نامه خواهند شد؛ زیرا قلباً احساس می‌کنند که ترامپ پیام‌های خوبی برای آنان فرستاده است و نیت بدی از مذاکره ندارد!»
غلامرضا صادقیان، سردبیر روزنامه جوان، در یادداشتی با عنوان «نامه ترامپ به "مقصد" نمی‌رسد» به بررسی نامه ارسالی رئیس‌جمهور آمریکا به ایران درباره مذاکره پرداخته و معتقد است این نامه بی‌پاسخ خواهد ماند.
او در این زمینه نوشت: نامه ترامپ به رهبری ایران که در آن تهدید کرده «یا مذاکره کنید یا برای شما بد می‌شود» از چه زاویه‌ای باید دیده شود تا هدف اصلی نامه معلوم باشد؟ فرض‌های ما اینهاست: اول، ترامپ به تجربه می‌داند که ایران با این شرایط مذاکره نمی‌کند. دوم، ترامپ به کارایی فشار حداکثری جدید خود شک دارد، زیرا صبر نکرد تا اثر آن را ببیند و تهدید و نامه جدید او اثرگذارتر شود. سوم، رویکرد کلی ترامپ خرج‌نکردن برای جنگ است و او در گذشته هم نشان داده از یک جنگ گسترده و فراگیر منطقه‌ای بعد از بمباران احتمالی مراکز هسته‌ای ایران رویگردان است؛ و چهارم، ترامپ به فشار طرفداران مذاکره با امریکا در ایران امید دارد و این نامه هم برای تحریک این گروه و فشار بیشتر است.
با این چهار فرض از میان دو نتیجه محتمل، یک نتیجه به این سمت مایل می‌شود که ارسال این نامه به امید انجام مذاکره است، اما فرض اول آن‌قدر جدی و قوی است که نتیجه دوم را هم درنظر بگیریم که ترامپ قصد هدف‌قراردادن مراکز هسته‌ای ایران را دارد و این نامه بعد از یک مانور شبیه‌سازی حمله به ایران، برای آن است که نشان دهد قبل از حمله اتمام‌حجت کرده تا هم ایرانی‌های طرفدار مذاکره را توجیه و قانع کند و هم دستاویزی بین‌المللی داشته باشد. با این‌حال جنگ تازه در منطقه برای امریکا کار آسانی نیست، بلکه کاری سخت است که هیچکس به‌ویژه شروع‌کننده جنگ نمی‌تواند سرنوشت آن را پیش‌بینی کند.
پس این نامه چرا فرستاده شد؟ معتقدم این نامه فقط بخشی از پازل تبلیغاتی امریکا است که در آن ترامپ با ترساندن دنیا دنبال افزایش درآمد‌های امریکا از کشور‌های دیگر است. امریکا در دو ماه اخیر بیشتر همین رویکرد ترساندن و تهدید را پیش گرفته است. در گذشته نیز حمله به همسایگان ایران با همین راهبرد بود و هدف نهایی آن حملات، تسلط بر ایران و تسلیم‌کردن یا فروپاشی نظام ایران ارزیابی می‌شد.
اکنون امریکا یک تاریخ سراسر شکست و خسارت در منطقه غرب آسیا دارد و در دو ماه اخیر نیز رویگردانی و ایستادگی متحدان خود را تجربه کرده است. حتی برخی پیش‌بینی کرده‌اند اقدام متقابل اروپا، کانادا، مکزیک، برزیل و چین در افزایش تعرفه روی کالا‌های امریکا بزرگ‌ترین رکود را به اقتصاد این کشور وارد خواهد کرد و شاید دلیل تعلیق دوباره تعرفه‌های مکزیک و کانادا نیز همین نوع ارزیابی‌ها باشد.
می‌توان از امریکا خواست به‌جای اینکه ایران را بمباران کند تا دنیا حساب ببرد، همچون گذشته دنیا یا متحدان منطقه‌ای‌اش را بمباران کند تا ایران حساب ببرد! یا دست‌کم همین طرح‌های تعرفه‌ای خود علیه چین و کانادا و اروپا را با موفقیت پیش ببرد تا شاید روی ایران اثر بگذارد!
می‌توان بر اساس خط‌مشی جمهوری اسلامی پیش‌بینی کرد که پاسخ ایران به نامه چه باشد؛ حتی پاسخی به این نامه - بر فرض که اجازه داده شود که به مقصد برسد- داده نخواهد شد. خواهیم دید که از امروز طرفداران مذاکره با امریکا خواهان افشای متن نامه خواهند شد، زیرا قلباً احساس می‌کنند که ترامپ پیام‌های خوبی برای آنان فرستاده است و نیت بدی از مذاکره ندارد! اما در آینده نزدیک شاهد خواهیم بود که این نامه و احساسات ایشان و بیشتر کار‌های تبلیغاتی ترامپ فراموش خواهد شد و دنیا بر اساس واقعیت‌های موجود که مبتنی بر شواهد واقعی است، پیش خواهد رفت، نه بر اساس احساسات یک رئیس‌جمهور نمایشی خودشیفته.
