نتیجه انتخاب سرنوشت ساز آمریکا، آمریکا را تغییر می‌دهد؟!

فرارو- این یادداشت به تحلیل دیدگاه‌های دونالد ترامپ و کامالا هریس در انتخابات ۲۰۲۴ آمریکا پرداخته و هشدار می‌دهد که بازگشت ترامپ به قدرت می‌تواند نظام دموکراسی و ثبات جهانی را تهدید کند. در مقابل، کامالا هریس با تأکید بر تداوم ارزش‌های دموکراتیک و برنامه‌هایی متوازن، قصد دارد از نظم جهانی حمایت کند. 

به گزارش فرارو به نقل از فایننشال تایمز، در ماه مه، وقتی از دونالد ترامپ پرسیدند که آیا ممکن است انتخابات امسال به خشونت کشیده شود، او با یک پاسخ کوتاه و هشدارآمیز گفت: «بستگی دارد.» گسترش بی‌اعتمادی در بین آمریکایی‌ها به نظام رأی‌گیری، بی‌تردید تا حد زیادی نتیجه عملکرد و اظهارات خود دونالد ترامپ است.

طی ۲۵۰ سال از زمان اعلام استقلال آمریکا، یکی از ارزشمندترین ویژگی‌های این جمهوری همواره انتقال مسالمت‌آمیز قدرت بوده است. اما کمپین انتخاباتی دونالد ترامپ در سال ۲۰۲۴ به طور واضح بر انکار نتیجه انتخابات ۲۰۲۰ و پیروزی جو بایدن استوار است؛ از نگاه او، سه‌شنبه پیش رو فرصتی برای به سرانجام رساندن مسئله آن «انتخابات دزدیده‌شده» است.

دونالد ترامپ وعده داده که در صورت پیروزی، نخستین اقدامش عفو کسانی خواهد بود که به جرم شرکت در حمله به کنگره در ششم ژانویه به زندان افتاده‌اند. او در هر گردهمایی انتخاباتی، هوادارانش را به یاد می‌آورد که قصد دارد کسانی را که به باور او مسئول شکست او در ۲۰۲۰ بودند، به سزای اعمالشان برساند.

رقیب او، کامالا هریس در سخنرانی‌های اخیرش «لیست مجازات» ترامپ را با «فهرست اقداماتی» که خود او در نظر دارد انجام دهد، مقایسه کرده است. هرچند که کامالا هریس در جایگاه نامزد ایدئال نیست و پس از کناره‌گیری جو بایدن و ورود دیرهنگامش به رقابت، همچنان در تلاش است جایگاه و شخصیت خود را به رأی‌دهندگان معرفی کند، اما آمریکایی‌ها برای درک تفاوت و اختلافات میان این دو نیازی به بررسی فهرست کامالا هریس ندارند. در این انتخابات، یک نامزد پایبند به قانون اساسی ایالات متحده و دیگری به دنبال وارونه ساختن آن می‌باشد.

با این وجود، هنوز بسیاری از آمریکایی‌ها نسبت به تهدید‌های دونالد ترامپ علیه اصول دموکراتیک بی‌تفاوت مانده‌اند. اما دلایلی جدی برای نگرانی از پیامد‌های احتمالی ریاست‌جمهوری دوباره او وجود دارد. این نگرانی‌ها شامل طرح‌های اقتصادی رادیکال او برای آمریکا و جهان، تأثیرش بر ثبات بین‌المللی و بی‌اعتنایی او به حاکمیت قانون چه در داخل و چه در عرصه جهانی است.

برنامه اقتصادی دونالد ترامپ نشانی از انکار نقش جهانی آمریکا پس از جنگ جهانی دوم دارد. او به دنبال وضع تعرفه‌ای ۲۰ درصدی بر تمام واردات و حداقل ۶۰ درصدی بر کالا‌های چینی است. برخلاف ادعای ترامپ، این تعرفه‌ها مالیات بر شرکت‌های خارجی نیستند؛ بلکه هزینه آنها بر دوش مصرف‌کنندگان آمریکایی خواهد بود و به افزایش قیمت‌ها منجر می‌شود. چنین جنگ تجاری جهانی، آمریکا را در معرض واکنش‌های تلافی‌جویانه از سوی هم‌پیمانان و رقبا قرار خواهد داد. بر اساس برآورد صندوق بین‌المللی پول، این تغییرات می‌تواند یک درصد از رشد اقتصادی آمریکا و یک‌چهارم از رشد جهانی را در سال آینده کاهش دهد. با گذر زمان و به‌ویژه تا سال ۲۰۲۶، هزینه‌های تشدید موانع تجاری ممکن است حتی سنگین‌تر از این هم شود.

این تصویر از آینده، برای بسیاری زنگ خطری از تبعات احتمالی تصمیمات بی‌پروا و تغییرات بنیادین است که ممکن است نه تنها آمریکا، بلکه کل جهان را تحت تأثیر قرار دهد. دونالد ترامپ به دنبال کاهش استقلال فدرال رزرو است؛ نزدیکان او حتی پیشنهاد داده‌اند که جی پاول، رئیس فعلی این نهاد یک سال پیش از پایان دوره‌اش برکنار شود. هرچند دلار آمریکا همچنان به عنوان ارز ذخیره جهانی مطرح است، اما تمایلات بین‌المللی برای جایگزینی آن به سرعت در حال افزایش است؛ نشانه‌هایی که در نشست اخیر بریکس به میزبانی روسیه به‌وضوح نمایان بود. سیاسی‌سازی فدرال رزرو، نابودی قوانین تجارت جهانی و اخراج میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی از جمله عواملی هستند که می‌توانند به سرعت جایگاه دلار را متزلزل کنند.

ارزش واقعی ارز ذخیره جهانی، همانند سلامت تنها زمانی آشکار می‌شود که از دست برود. در چنین مسیری، آینده‌ای روشن برای طبقه کارگر آمریکا نمی‌توان متصور شد. افزایش تورم، نرخ بهره را بالا برده و رشد اقتصادی را کُند خواهد کرد؛ در نتیجه، امیدی به رونق طبقه متوسط در دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ نخواهد بود. حتی ثروتمندترین حامیان مالی او نیز باید با دیدی واقع‌بینانه به توافقات خود با ترامپ نگاه کنند. کاهش مالیات بر سود سرمایه و برخورداری از مقررات ترجیحی ممکن است در کوتاه‌مدت سودآور به‌نظر برسد، اما بی‌ثباتی و عدم قطعیت، بهای سنگینی بر این مزایا خواهد گذاشت. دیگر نمی‌توانند بر سیستمی که ثروتشان را ایجاد کرده، تکیه کنند.

چالش‌های مشابهی نیز در برابر شبکه متحدان آمریکا قرار دارد. خروج آمریکا از نظم جهانی که خود آن را بنیان نهاده، می‌تواند آثار بی‌ثبات‌کننده‌ای در پی داشته باشد. دونالد ترامپ با ناتو سرسازگاری ندارد و با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، رابطه‌ای دوستانه برقرار کرده است؛ تحسین‌های پی‌درپی او از رهبر کرملین، پیامد‌های نگران‌کننده‌ای برای اوکراین دارد؛ کشوری که دونالد ترامپ قصد دارد آن را به سوی توافقی یک‌طرفه با مسکو هدایت کند.

روابط دونالد ترامپ با چین نیز سرشار از عدم قطعیت است. همان‌قدر که ممکن است با شی جین‌پینگ به توافق برسد، احتمال دارد به دنبال قطع کامل روابط اقتصادی میان آمریکا و چین باشد. تنها ویژگی ثابت در رویکرد او به منطقه هند و اقیانوس آرام، بی‌اعتمادی به اتحادهاست. کشور‌هایی نظیر ژاپن، کره جنوبی و استرالیا باید خود را برای کاهش حمایت امنیتی آمریکا آماده کنند. سایر کشور‌ها نیز ممکن است امید به مشارکت فعال آمریکا در مقابله با تغییرات آب‌وهوایی را از دست بدهند. سیاست «اول آمریکا» در واقع به معنای «آمریکای تنها» است و در چنین شرایطی، اتحاد خودکامه‌ها و کشور‌های معترض به سرعت خلا ناشی از عقب‌نشینی آمریکا را پر خواهند کرد؛ دنیایی به‌مراتب ناامن‌تر برای دموکراسی به وجود خواهد آمد.

در مقابل، کامالا هریس نمایانگر رویکردی سنتی‌تر و ادامه وضعیت موجود است. هرچند که برنامه او شاید به‌اندازه برنامه‌های تند و تحول‌گرایانه دونالد ترامپ هیجان‌انگیز نباشد، اما مزایای چشمگیری دارد. برآورد کمیته غیرحزبی مسئول بودجه فدرال نشان می‌دهد که برنامه‌های کامالا هریس تنها نیمی از بدهی فدرال ناشی از برنامه‌های ترامپ را افزایش خواهد داد. همچنین تغییر به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر که یکی از ارکان اصلی برنامه اوست، نه تنها برای آمریکا بلکه برای کل جهان سودمند خواهد بود.

ارزش ثبات، اغلب در هیاهوی تغییرات رادیکال نادیده گرفته می‌شود. اما مهم‌تر از جزئیات برنامه‌های هریس، ارزش‌هایی است که او به‌طور ضمنی نمایندگی می‌کند. جایی که دونالد ترامپ در پی ایجاد شکاف‌هایی خطرناک در نظم موجود است، کامالا هریس تجسم تداوم ارزش‌های دموکراسی لیبرال و تجارت آزاد است؛ ارزش‌هایی که بنیان رفاه و همکاری میان آمریکا و متحدانش را تشکیل می‌دهند. رای‌دهندگان آمریکایی در آستانه تصمیمی سرنوشت‌ساز قرار دارند؛ تصمیمی که نه تنها سرنوشت کشور، بلکه آینده جهان را برای دهه‌های آتی رقم خواهد زد. هنوز زمان باقی است تا لحظه‌ای درنگ کنند، بیندیشند و پیامد‌های این تصمیم بزرگ را به‌دقت بسنجند.