پارک ملی لینسوز ماراینسیز (Lençóis Maranhenses National Park) در ایالت مارانیائو در شمال شرقی برزیل قرار دارد. این پارک با مساحت ۱۵۵ هزار هکتار از ۲ ژوئن ۱۹۸۱ به عنوان مکانی حفاظت شده اعلام شد و شامل ۷۰ کیلومتر خط ساحلی در امتداد اقیانوس اطلس است.
به گزارش عصرایران، تپه‌های ماسه‌ای بخش قابل توجهی از این پارک ملی را شکل می‌دهند. اگرچه بیشتر پارک ظاهر یک بیابان را دارد، اما سالانه ۱۲۰۰ میلیمتر باران دریافت می‌کند. این در شرایطی است که بیابان به عنوان مکانی با کمتر از ۲۵۰ میلیمتر بارش در سال تعریف می‌شود.
در فصل بارندگی که بین ماه‌های ژانویه و می‌رخ می‌دهد، دره‌های میان تپه‌ها مملو از تالاب‌های آب شیرین می‌شوند. آب به دلیل وجود بستر سنگی نفوذناپذیر در زمین فرو نمی‌رود.
پارک ملی لینسوز ماراینسیز میزبان طیف گسترده‌ای از گونه‌ها از جمله چهار گونه در معرض خطر انقراض است. این‌ها شامل سمور نوگرمسیری، ببرک (اونسیلا)، گاو دریایی هند غرب، و اکراس سرخ فام می‌شوند. این پارک به مقصدی محبوب برای اکوتوریست‌ها نیز تبدیل شده است.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهت‌های قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
