رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره، تعرفههای مصوب هیات دولت برای مشاوره را اعلام و تاکید کرد: این تعرفه به ازای هر ۴۵ دقیقه، ۲۳۰ هزار تومان برای فرد دارای مدرک کارشناسی ارشد بوده و ۲۷۰ هزار تومان نیز تعرفه مشاور دارای مدرک دکتری تخصصی است.
به گزارش ایسنا، علی فتحی آشتیانی در برنامه تهران ۲۰ در خصوص تعرفههای مشاوره اظهار کرد: تعرفه مصوب و پیشنهادی هیات دولت برای سال جاری ۲۳۰ هزار تومان به ازای هر ۴۵ دقیقه برای کسی است که دارای مدرک کارشناسی ارشد و ۲۷۰ هزار تومان برای کسی است که مدرک دکتری تخصصی دارد. انتظار میرود همکاران این تعرفه را که توسط هیات دولت ابلاغ و در سایت هم درج شده، رعایت کنند.
البته این ۴۵ دقیقه معادل ۲۳۰ یا ۲۷۰ هزار تومان، پاسخگوی مخارج جاری افرادی که مرکز مشاوره و کلینیک دارند، نیست. از طرفی مشکلات روانشناختی با یک جلسه حل نمیشود و نیازمند جلسات متعدد است و از سوی دیگر هزینهها بسیار بالاست و مشاوران و روانشناسان هم تحت فشار اقتصادی و مشکلاتی در مراکز هستند.
وی با اشاره به نظارت بر مراکزی که مبالغ بالاتر از این تعرفه دریافت میکنند، گفت: موارد خاصی هستند که ساعتی ۸۰۰ هزار تومان دریافت کردهاند که این موارد را پذیرفته و رد نمیکنم. در برنامه داریم معاونت انتظامی سازمان فعالیت خود را بیشتر و بازرسیهای آشکار یا غیرآشکار انجام داده و یک ارزیابی از وضعیت موجود داشته باشیم. امیدوارم بتوانیم به برخی از مشکلات جامعه خودمان در رابطه با هزینهها بپردازیم.
آشتیانی در مورد گزارشهایی مبنی بر افزایش تخلفات مطرح کرد: ماده ۱۹ و ۲۰ قانون سازمان نظام روانشناسی و مشاوره، در ارتباط با تخلفات روانشناسان و مشاوران است. یک هیات حل اختلاف داریم که اگر مراجعهای از روانشناس یا مشاور شکایت کند که هزینه بیشتری دریافت کرده و یا هر شکایت دیگر، در ابتدا هر دو طرف را دعوت و سعی بر حل آن مشکل میکنیم که به مراجع بالاتر کشیده نشود؛ اگر در این مرحله نتوانستیم مشکل را حل کنیم، یک کمیسیون تخلفات بدوی که از تعدادی متخصص، حقوقدان و وکیل تشکیل شده و این مساله را مورد بررسی قرار داده و به حکمی میرسند و اگر نیاز به تجدید نظر بود، به کمیسیون تجدید نظر رفته و در آنجا قطعی میشود.
حکمها قانونی است و میتواند مواردی همچون ۳ ماه انفصال از خدمت، ۶ ماه، ۱ سال، ۳ سال و ۵ سال و در نهایت لغو پروانه خدمات هم صادر شود. البته مردم میتوانند به صورت مستقیم به سازمان نظام روانشناسی مراجعه و شکایت خود را مکتوب ارائه و ما موظف هستیم آن را بررسی کنیم.
رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره در پاسخ به این که بسیاری از مراکز مشاوره مجوز ندارند و مردم اعتمادشان را از دست دادهاند لذا چه نظارتی بر این امر وجود دارد، گفت: درصدی که مجوز ندارند در مقایسه با درصدی که مجوز دارند بسیار بسیار کم بوده و شاید یک الی دو درصد است. ما در این سازمان بیش از ۵۷ هزار عضو داریم که نزدیک به ۲۰ هزار نفر از آنان پروانه تخصصی داشته و میتوانند خدمات ارائه کنند.
شاید بهتر باشد مردم سراغ روانشناسانی بروند که نام آنان داخل سایت سازمان است یا سراغ کسانی بروند که در آن مرکز پروانه اشتغال تخصصی نصب شده و سراغ افرادی خارج از این دست نروند. این موضوع نیاز به اطلاعرسانی و آگاهی مردم دارد. در سایت سازمان یک لیستی از روانشناسان زرد یعنی کسانی که مدرک نداشته و کار مشاوره میکنند، وجود دارد. مردم باید انتخاب، شناسایی و ارزیابی کرده که میخواهند به چه مشاوری مراجعه کنند.
فتحی آشتیانی در خصوص پرداخت این هزینهها توسط بیمه خاطرنشان کرد: در مورد بیمه دو گرایش روانشناسی بالینی و سلامت در خدمات خود از طریق بیمه پشتیبانی میشوند. یکی از برنامههای ما این است که بتوانیم سطوح بیمه را گسترش دهیم چرا که اعتقاد من بر این است که همه گرایشهای روانشناسی به نوعی با سلامت ارتباط دارد.
برای مثال کسی که روانشناسی تربیتی خوانده و به مدارس میرود یک نوع خدمات سلامت را به فرزندانی که دچار افت تحصیلی و اضطراب هستند ارائه میکند یا کسی که روانشناسی صنعتی سازمان دارد و سراغ کارخانهها و نهادهای مختلف میرود و به کارمندان و کارگران خدمات ارائه داده، کارهای روانشناختی انجام میدهد و باید مشمول بیمه شود. همه گرایشهای روانشناختی به یک نوعی خدمات ارائه میکنند و باید مشمول بیمه شوند. سعی میکنیم که با بیمه خدمات سلامت وارد مذاکره شویم.
او از عدم استفاده دستگاههای کارتخوان در برخی از مراکز تصریح کرد: در این حوزه ما با پزشکان مشترک هستیم. باید تمام دفاتر و مراکز مشاوره ما دستگاه کارتخوان داشته باشند و مراجعهکننده بایستی هزینه آن را واریز کند و خارج از این مورد تخلف است. مراجعین میتوانند این مورد را هم به سازمان ارجاع دهند تا ما آن را پیگیری کنیم.
فتحی آشتیانی رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره در خاتمه از مشکلات موجود در قانون برنامه هفتم اینگونه گفت: در دو فصل ۱۴ و ۱۶ به این موضوعات به صورت جدی پرداخته شده است. در فصل ۱۴ با موضوع ارتقای نظام سلامت، در بند دو گفته شده که در صدد تاسیس مرکز ملی روانشناسی و مشاوره خانواده هستیم و پس از تصویب این قانون، شش ماه بعد لازمالاجراست.
سوال من این است که این مرکز یعنی چه؟ در حال حاضر ما دارای سازمان نظام روانشناسی هستیم و بسیاری از نهادهای دیگر همچون بهزیستی، قوه قضائیه و وزارت ورزش و جوانان در حال پروانه دادن به این مراکز هستند. این پروانه را به کسی میدهند که پروانه اشتغال تخصصی از سازمان نظام روانشناسی و مشاوره گرفته باشد. راهاندازی چنین مرکزی یعنی چه؟ و این یک چالش است. ما سازمان نظام روانشناسی داریم چه لزومی دارد که بخواهیم مرکز دیگری را ایجاد کنیم؟