خداحافظی جلال حسینی از عرصه فوتبال ملی برای آنهایی که بازیهای او را در سالهای گذشته دیده اند اتفاقی تلخ است.
به گزارش خبر ورزشی، حسینی از جمله مدافعان ملی پوش بود که به لحاظ فنی در یک سطح استاندارد قرار میگرفت؛ در همه این سالها بازی ضعیف و دور از انتظاری از جلال حسینی به یاد نداریم؛ حتی در زمانهایی که او خوب هم نبود از خیلیها در زمین بهتر بود...
مدافعی با استانداردهای حسینی که میشد به او از همه نظر اعتماد کرد به ندرت در این فوتبال داشته ایم؛ به ویژه این که جلال حسینی در تیم ملی و متقابلا پرسپولیس و پیش از آن در سپاهان و همه تیمهایی که بازی میکرد، همین سطح مطلوب را حفظ کرد.
برای جلال حسینی که با تیم ملی در این سالها روزهای خوشی را سپری کرد بی گمان تلخترین خاطره، خط خوردن از تیم ملی در آستانه جام جهانی روسیه است؛ با این همه سطح فنی و کیفیت فوتبال این بازیکن در لیگ قهرمانان آسیا هرگز کاهش پیدا نکرد.
آن اتفاق میتوانست همان جا در همان لحظه پرونده فوتبال این مدافع را ببندد، اما با روحیهای که همیشه از جلال حسینی سراغ داشتیم، شرایط به گونهای دیگر پیش رفت...
خداحافظی جلال حسینی از بازیهای ملی نیز یک اتفاق دراماتیک نیست؛ بهتر است این طور تحلیل و تفسیرش کنیم که هر بازیکنی روزی باید خودش را برای خداحافظی آماده کند. حسینی لابد باید خوشحال باشد در شرایطی که فوتبال او در نقطه اوج بود از تیم ملی رفت و او با پرسپولیس تا یک قدمی لمس جام لیگ قهرمانان آسیا نیز یکه تازی کرد...
خداحافظی از بازیهای ملی، همان حادثهای است که برای بازیکنان مشهور و حتی عادی تکرار میشود؛ خداحافظیها همیشه تلخ هستند، اما بازیهای ملی جلال حسینی و حضور همیشگی اش در خط دفاع تیم و حفظ فرم و کیفیت فوتبال این بازیکن، چیزهایی نیستند که از یاد بروند.