قائم‌مقام حزب اتحاد ملت گفت: «رفع حصر آقای کروبی هر چند دیرهنگام و ناقص به‌دلیل تداوم حصر میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، خبر خوب پایان سال بود که وعده چند ماه پیش آقای پزشکیان در کنفرانس مطبوعاتی‌اش را محقق کرد. البته امیدوارم این خبر دقیق، کامل و بدون هیچ‌گونه تغییر در آینده باشد.»
حسین نورانی‌نژاد، قائم‌مقام حزب اتحاد ملت، در گفتگویی به رفع حصر مهدی کروبی پرداخته است.
به گزارش اعتماد، وی درباره این رخداد می‌گوید: «رفع حصر آقای کروبی، هر چند دیرهنگام و ناقص به دلیل تداوم حصر میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، خبر خوب پایان سال بود که وعده چند ماه پیش آقای پزشکیان در کنفرانس مطبوعاتی‌اش را محقق کرد. البته امیدوارم این خبر دقیق، کامل و بدون هیچ‌گونه تغییر در آینده باشد.
حصر اقدامی بود که در عرصه عمومی مدافع چندانی نداشت و بیشتر نوعی اعمال قدرت محسوب می‌شد. به‌رغم اعتراضات گسترده و مستمر سیاسی و اجتماعی، پاسخی روشن به آن داده نشد. در دوران دولت احمدی‌نژاد که این حصر آغاز شد، امید چندانی به پیگیری آن از سوی دولت وقت وجود نداشت. در دوران روحانی، با توجه به رای بالای او و اینکه شعار محوری حامیانش «رفع حصر» بود، این مطالبه به اوج رسید. روحانی نیز وعده داد، اما در عمل اتفاقی نیفتاد. حتی در مقطعی، آقای شمخانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی، قاطعانه از رفع حصر سخن گفت، اما درنهایت این وعده محقق نشد.
با روی کار آمدن دولت رئیسی، امید‌ها به رفع حصر کاهش یافت، اما در دولت پزشکیان، این مطالبه بار دیگر زنده شد. هر چند به اندازه دوران روحانی در سطح جامعه بروز و ظهور نداشت، اما به دلیل نوع تعامل دولت پزشکیان با دیگر بخش‌های حاکمیت، گذشت زمان طولانی از حصر و تغییر شرایط اجتماعی، سیاسی و منطقه‌ای، امید به رفع آن بیشتر از گذشته شد.
در طول این سال‌ها، مواضع آقای کروبی تقریبا مشابه ابتدای حصر باقی ماند. او به‌رغم برخی نقد‌های صریح، خود را در چارچوب اصلاح‌طلبی حفظ کرد و در آخرین انتخابات نیز به آقای پزشکیان رای داد و مردم را به شرکت در انتخابات دعوت کرد. اما آقای موسوی و خانم رهنورد به مرور نسبت به مواضع پیشین خود، ازجمله «اجرای بدون تنازل قانون اساسی»، تجدیدنظر کردند.
آنها ضمن حفظ تعلق به آرمان‌های اولیه انقلاب، خواستار تغییر قانون اساسی از طریق یک طرح چندمرحله‌ای و گذار از ساختار کنونی شدند. این تغییر مواضع، نیروی سیاسی و اجتماعی خاص خود را شکل داد و در نتیجه، حساسیت‌ها نسبت به آنها بیش از آقای کروبی باقی ماند. افزون بر این، شیوه مواجهه آقای موسوی و خانم رهنورد با حصر نیز متفاوت بود. آنها به شیوه‌های بینابینی، مانند رفت‌وآمد‌های کنترل‌شده و محدود - مشابه آنچه در سال‌های اخیر درباره آقای کروبی اجرا شد - تن ندادند. بااین‌حال، انتشار خبری مبنی بر اینکه حصر آنها نیز در ماه‌های آتی رفع خواهد شد، امیدبخش و خوشحال‌کننده است و امیدوارم عملی شود.
حصر هیچ فایده‌ای برای هیچ‌کس نداشته و ندارد؛ بلکه مساله‌ای پرهزینه بوده که وجدان بخش قابل توجهی از جامعه و نخبگان را آزرده و می‌بایست خیلی زودتر حل می‌شد. اکنون نیز باید دعا کرد و پیگیری لازم انجام شود تا این مشکل به‌طور کامل برطرف گردد و امید به این باشد و مطالبه‌گری و مذاکره و تفاهم شود که به‌موازات آن، مساله زندانیان سیاسی نیز حل شود.
