فیلم «بی سر و صدا» در پایان با تصویری از آتش و برف به پایان می‌رسد. آتش نمایانگر میل به نابودی است و برف این زوال را می‌پوشاند. فیلم در جست و جوی پاسخ چرایی‌ها نیست بلکه به دنبال تصویر کشیدن جهنم درونی شخصیت‌ها و اجتماع است. جهنمی که تنها در سکوت صدا دارد.
فرارو- در روز‌های گذشته فیلم «بی و سر صدا» به کارگردانی مجید رضا مصطفوی برای گروهی از منتقدین و اهالی رسانه به نمایش درآمد.
به گزارش فرارو، «بی سر و صدا» که هنوز به اکران عمومی درنیامده است، اما با حواشی و نقد‌های تا به حال همراه بوده است. در این مطلب به نقد این فیلم و حواشی آن خواهیم پرداخت.
این فیلم داستان اجتماعی را روایت می‌کند که داستان روزمره مردم را در جامعه ایران به تصویر می‌کشد و در آن پیمان معادی و مهران غفوریان در کنار هانیه توسلی ایفای نقش می‌کنند.
این فیلم تصویری است از دنیایی که سکوت نوعی خشونت محسوب می‌شود. سکوت و خشنوتی که دیده نمی‌شود، اما عیق‌تر و بلند‌تر از هر صدایی است و مانند یک زخم پنهان در دورن شخصیت‌ها و روابط انسانی است.
مصطفوی با استفاده از استعاره‌های بصری و مفهومی، سینمای اجتماعی ایران را از یک روایت خطی تبدیل به فضایی پر از میزانسن و نشانه‌ها می‌کند، شعلعه‌ای که خاموش نمی‌شود و رویایی که بیش از برآورده شدن به گور می‌رود. «بی سر وصدا» پر است از استعاره‌های بصری که هر کدام به نوعی نشان دهنده وضعیت اجتماعی و روحی شخصیت‌ها هستند. «الاغ ها» نماد مردمی هستند که بهره کشی و زمانی که دیگر سودی ندارند، قربانی می‌شوند. آتش که در ابتدای راهی مطمئن برای نابودی ملخ هاست، در پایان فیلم به نمادی از میل به نابودی و زوال تبدیل و در نهایت نابود می‌شود.
فیلم در پایان با تصویری از آتش و برف به پایان می‌رسد. آتش نمایانگر میل به نابودی است و برف این زوال را می‌پوشاند. فیلم در جست و جوی پاسخ چرایی‌ها نیست بلکه به دنبال تصویر کشیدن جهنم درونی شخصیت‌ها و اجتماع است. جهنمی که تنها در سکوت صدا دارد. صحنه‌ها گاهی از ریتم می‌افتد و بیش از حد کند می‌شود، اما به کلیت داستان آسیب وارد نمی‌شود.در نهایت فیلم به جای فریاد‌های بلند، در سکوت حقیقتی تلخ و دردناک را بازگو می‌کند و تصویری از زندگی از پیش باخته را نشان می‌دهد که شاید آتش و جهنم تنها راه نجات باشد.
«بی سرو صدا» قرار بود در بخش ویژه چهل و سومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآید، اما این اتفاق نیفتاد تا همچنان برای اکران منتظر باشیم. این فیلم در سال ۱۴۰۲ ساخته شد، اما هم در دولت دوازدهم و هم سیزدهم پراوانه ساخته گرفته بود، اما به دلیل ممیزی‌ها و اصلاحات ۲۰ دقیقه‌ای موفق به گرفتن پروانه نمایش نشد. از سوی دیگر برخی از اعضای شورا مخالف جدی نمایش «بی سر و صدا» به دلیل موضوع و سوژه فیلم در شرایط ملتهب جامعه هستند.
