تفال به حافظ جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳؛ خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم...

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

خیز تا خرقه صوفی به خرابات بریم
شطح و طامات به بازار خرافات بریم

سوی رندان قلندر به ره آورد سفر
دلق بسطامی و سجاده طامات بریم

تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم

با تو آن عهد که در وادی ایمن بستیم
همچو موسی ارنی گوی به میقات بریم

کوس ناموس تو بر کنگره عرش زنیم
علم عشق تو بر بام سماوات بریم

خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا
همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم

ور نهد در ره ما خار ملامت زاهد
از گلستانش به زندان مکافات بریم

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش
گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

قدر وقت ار نشناسد دل و کاری نکند
بس خجالت که از این حاصل اوقات بریم

فتنه می‌بارد از این سقف مقرنس برخیز
تا به میخانه پناه از همه آفات بریم

در بیابان فنا گم شدن آخر تا کی
ره بپرسیم مگر پی به مهمات بریم

حافظ آب رخ خود بر در هر سفله مریز
حاجت آن به که بر قاضی حاجات بریم

شرح لغت: ِخرقَه: لباس بالا پوشی که آستر آن از پوست‌های گرانبها مثل خَز و سنجاب و تِرمَه باشد، لباس بالا پوشی که از وصله‌های مختلف و پاره پاره به هم دوخته باشد و مخصوص گدایان و درویشان است، به پاره یی از جامه گویند، جُبَّه صوفیان و در اشعار حافظ همه جا به این معناست.

تفسیر عرفانی:‌

۱- حضرت حافظ در بیت‌های دوم تا پنجم می‌فرماید:

دلق پشمینه و جا نماز کشف و کرامات را برای رندان قلندر ارمغان ببریم.

* برای آنکه همه خلوتیان جام، صبوحی گیرند و باده نوش شوند، چنگ صبحگاهی را به در پیر خرابت ببریم.

* در وادی ایمن آن عهدی که با تو بستم مانند حضرت موسی أَرِنی گویان آن را به وعده گاه می‌برم.

* طبل عظمت تو را از تختگاه آسمان بکوبیم و درفش عشق تو را بر بام آسمان ببیم.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- اقدامات و فعالیت‌های جدید شما به زودی ثمره خود را خواهد داد. پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در زندگیتان به وجود می‌آید. پس توکل بر خداوند داشته باشید و نذر خود را ادا کنید. به یکی از مشاهد متبرکه بروید و دعا کنید.

تعبیر غزل:

برخیز و اراده کن که وقت عمل است. تردید‌ها را از خود دور کن و به عهد‌هایی که بسته‌ای وفا کن چرا که اگر دیر بجنبی و به موقع کاری انجام ندهی پشیمانی به بار خواهد آورد. در مشکلات این راه به خدا پناه ببر و، چون محتاج یاری شدی به جای آنکه آبروی خود را نزد هر انسان بی مقداری بریزی از خدای حاجت دهنده یاری بگیر.