تا ۱۰ سال آینده جان شهروندان بر دوشِ باد است؟

روزنامه اطلاعات نوشت: فرض بر اینکه مازوتی هم نسوزاندیم پس مشکل را جای دیگری جویا می‌شویم، کیفیت پایین حامل‌های انرژی، فرسودگی وسایل نقلیه عمومی و همینطور کیفیت پایین خودرو‌های تولید داخل و اقبال کم مردم برای استفاده از حمل ونقل عمومی به دلیل ضعف درارائه خدمات کافی و بهنگام؛ بازهم موضوع برمی گردد به سوء‌مدیریت و بیچارگی در تصمیم گیری و اقدام قبل از بزنگاه بحران. سالهاست راه چاره تعطیلی مدارس شده است و درخواست از مردم برای ماندن در خانه و چشم انتظار باد و باران.

جالب است که بی شمار الگو و اطلاعات داریم از کشور‌ها یی که خیلی وقت است بر این بحران غلبه کرده اند. پس نسخه تجویز شده را داریم و در جراید و مقاله‌ها خوانده ایم و توصیف این موفقیت‌ها را شنیده ایم. آلاینده در سراسر کره خاکی آلاینده است و ساخته دست فعالیت‌های بشرو این در شرایطی است که مدل‌ها و دستاورد‌های خروجی از دانشگاه‌های کشور را هم برای غلبه بر این معضل فراموش کرده ایم وتحت چنین شرایطی بااظهارات عجیب رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست مواجهیم که اعلام می‌کند مشکل آلودگی تهران تا ۱۰ سال آینده کاملا رفع می‌شود! ادعای بزرگی است وپذیرش آن بسیار سخت؛ ازظواهر امرهم چنین برمی اید که تا آن روز، جان و نفس شهروندان بر دوش باد است و ما دست به دعا و چشم به پایگا‌های اینترنتی هواشناسی که فلان سامانه اقلیمی نظری هم به ما داشته باشد و از آسمان شهر عبور کند تا بلکه هم نفسی هر چند کوتاه تازه کنیم و البته از مناظر طبیعی شهرمان لذت ببریم؛ ابتدایی‌ترین حق و حقوقی که هر شهرندی باید داشته باشد.