بخشی از خاطرات صادق خلخالی به مناسبت بیستمین سالگرد درگذشت او در رسانه‌ها بازتاب داشته است.
او در خاطرات خود درباره دادگاه‌های انقلاب دهه ۶۰ نوشته است: دادگاه انقلاب با قاطعیت کار خود را شروع کرد.
در بدو امر افراد سرشناس رژیم مانند مهندس ریاضی و علامه وحید به محاکمه انقلابی و جوخه اعدام سپرده شدند.
در این کار ما شب و روز به خود راه ندادیم؛ شب‌ها تا صبح بیدار بودیم.
من می‌دانستم اگر جو فروکش کند دست‌وپای ما را خواهند بست؛ لذا تا مجال داشتیم به حرف هیچ‌کس گوش فراندادیم.
با همان حکمی که در دست داشتیم همه آن‌ها را به حکم قرآن و تحت عنوان مفسدین فی‌الارض به جزای عمل خود رساندیم.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهت‌های قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
