تشخیص ابتلا به اوتیسم با کمک صفحه نمایش

نتایج تحقیقات کنونی نشان می‌دهد که تماشای بیش از اندازه صفحه نمایش ممکن است علامت هشداردهنده ابتلا به طیف اوتیسم و اختلال نقص توجه (بیش فعالی) باشد.

بحث در مورد ارتباط بالقوه بین زمان تماشای صفحه نمایش و خطر ابتلا به اختلالات عصبی رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم (ASD) و اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) در کودکان وجود دارد و بر اساس نتایج تحقیق جدید، تماشای بیش از حد صفحه نمایش ممکن است نشانه اولیه اختلالات رشدی محسوب شود.

اختلال نقص توجه/بیش فعالی بر مهارت‌های زبانی، رفتار و توانایی فرد برای یادگیری و اجتماعی شدن تاثیر می‌گذارد، در حالی که اختلال طیف اوتیسم در درجه اول بر توانایی آنان برای تمرکز، ثابت ماندن یا کنترل رفتار تکانشی تاثیرگذار است. بسیاری از علائم بین این دو بیماری همپوشانی دارند و ممکن است فرد به هر دو بیماری مبتلا شود.

اگر چه علت دقیق این اختلالات رشدی عصبی مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که دلیل آن ترکیبی از ژنتیک و چندین عامل دیگر مانند استفاده والدین از الکل و تنباکو، زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و خطرات محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب باشد.

دکتر ناگاهیده تاکاهاشی، سرپرست گروه تحقیق می‌گوید: «در حالی که زمان‌های طولانی استفاده از صفحه نمایش در دوران کودکی به عنوان دلیل ابتلا به این دو بیماری پیشنهاد شده است، اما نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که برخی افراد ممکن است تمایل ژنتیکی به استفاده از صفحه نمایش به دلیل اوتیسم داشته باشند.»

بر اساس این مطالعه، کودکان دارای استعداد ژنتیکی به اختلال طیف اوتیسم تمایل دارند زمان بیشتری را در مقابل صفحه نمایش بگذرانند، یعنی این زمان بیش از سه تا چهار ساعت از اوایل کودکی است. کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی احتمالا با بالا رفتن سن، زمان استفاده از صفحه نمایش خود را افزایش می‌دهند، حتی اگر استفاده اولیه از صفحه نمایش در آنان مدت محدودی باشد.

برای تعیین حساسیت ژنتیکی در اختلال طیف اوتیسم و اختلال نقص توجه/بیش فعالی محققان ۶.۵ میلیون پلی مورفیسم را در ۴۳۷ کودک بررسی کردند. پلی مورفیسم‌ها تغییراتی در توالی دی ان‌ای هستند که می‌توانند به دو یا چند شکل مختلف در بین افراد یا جمعیت‌های مختلف وجود داشته باشند.

محققان بر اساس تعداد و اندازه این تغییرات ژنی، امتیاز خطر چند ژنی مرتبط با اختلال طیف اوتیسم و اختلال نقص توجه/بیش فعالی را محاسبه سپس با میزان زمان تماشای صفحه نمایش در میان نمونه‌ای از کودکان ۱۸، ۳۲ و ۴۰ ماهه مقایسه کردند.

به‌طور کلی، افرادی که در معرض خطر ژنتیکی اوتیسم هستند، ۱.۵ برابر بیشتر در گروهی قرار می‌گیرند که حدودا سه ساعت در روز از صفحه نمایش استفاده می‌کنند و ۲.۱ برابر بیشتر در گروهی قرار می‌گیرند که بیش از چهار ساعت از صفحه نمایش استفاده می‌کنند.

تاکاهاشی بیان کرد: نتایج ما نشان می‌دهد که کودکان در معرض خطر بیش فعالی در معرض خطر بیش از حد تماشای صفحه نمایش قرار دارند به ویژه از آنجایی که اعتیاد به بازی در آنان رایج است. از آنجایی که زمان استفاده از صفحه نمایش برای کودکانی که به ویژه در معرض اختلال نقص توجه/بیش فعالی هستند، طولانی‌تر است، والدین و مراقبان باید مراقب باشند و قبل از اینکه مشکل‌ساز شود، آن را بررسی کنند.