اینترنشنال پالسی دایجست:
اقلیم کردستان عراق در آستانه فروپاشی قرار دارد چرا و چگونه به اینجا رسید؟
کردستان عراق خود را در میانه یک دو راهی وجودی میبیند. اگر احزاب حاکم آن نتوانند دعواهای کوچک خود را کنار بگذارند و بر وظیفه طاقت فرسای دولت - ملت سازی تمرکز کنند جهان ممکن است به زودی شاهد فروپاشی اقلیم باشد و ایالات متحده که از پیش افسون شده و حواس اش پرت شده ممکن است فصل حمایت خود از کردها را ببندد و آنان را به تنهایی در آیندهای رها کند.
فرارو- کردستان عراق که زمانی طرفدار غرب در خاورمیانه محسوب میشد اکنون در آستانه فروپاشی قرار دارد و ایالات متحده را وادار میکند تا در حمایت بی دریغ خود تجدید نظر کند. واقعا چه اشتباهی در این آزمایش دولت - ملت سازی که زمانی مورد تحسین قرار گرفته بود رخ داده و چرا واشنگتن ظاهرا در حال دور شدن از اربیل است؟ چرا جایی که قرار بود دموکراسی به سبک غربی را اجرا کند به باتلاق کشیده شد؟
به گزارش فرارو به نقل از اینترنشنال پالسی دایجست، اقلیم کردستان عراق در سال ۲۰۰۵ میلادی در جریان تغییرات سیاسی عراق برسمیت شناخته شد. اقلیم کردستان عراق منطقهای بود که اغلب از آن تحت عنوان "اسرائیل دوم" خاورمیانه یاد میشد جایی که تصور میشد حکومتی به سبک غربی خواهد بود. با این وجود، حزب دموکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی کردستان دو حزب مسلط بر تحولات سیاسی اقلیم آن منطقه را به سوی باتلاق کنونی سوق داده اند.
حزب دموکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی کردستان که از زمان آغاز به کارشان برپایه اصل تقسیم قدرت ۵۰-۵۰ اداره شده اند نهادهای حکومتی را توخالی کرده و باعث شده اند ارزشهای دمکراتیک تضعیف شود همین امر منجر به ایجاد بحران حکمرانی شده است. این هرج و مرج سبب شده تا ایالات متحده از اقلیم عقب نشینی کند در وهله نخست بدان خطر که رهبری کردها نتوانسته دو خواسته اساسی امریکا را برآورده سازد: متحد کردن نیروهای نظامی پیشمرگه از هم پاشیده و حمایت از اصول آزادی بیان و انتخابات دموکراتیک. در طول جنگ علیه داعش یک پیشمرگه متحد هم برای بقای کردها و هم برای حفظ نفوذ غرب در منطقهای که مملو از رقابتهای ژئوپولیتیکی بود بسیار مهم قلمداد میشد. با این وجود، نیروهای پیشمرگه به دلیل منازعات مداوم بین حزبی بر سر فرماندهی و کنترل با یکدیگر اختلاف نظر دارد.
آزادی بیان نیز آسیب دیده است، زیرا احزاب حاکم به شدت مخالفان را سرکوب کرده اند، انتخابات را به تعویق انداخته اند و قدرت را در دستان خود را حفظ کرده اند. این امر سیاستگذاران ایالات متحده را نسبت به ادامه حمایت شان محتاط ساخته به خصوص که تمرکز واشنگتن به سمت تهدیدات وجودی مانند چین و جنگ در اوکراین است.
نکته قابل توجه آن است که به نظر نمیرسد که نفوذ فزاینده ایران در عراق دولت بایدن را که نگران احیای توافق هستهای با ایران است آشفته ساخته باشد. این موضوع به یک نکته حیاتی را میگوید: عراق و در نتیجه کردستان عراق دیگر در صدر فهرست نگرانیهای آمریکا در سیاست خارجی قرار ندارند.
در همین حال، حکومت اقلیم کردستان عراق تحت فشار قرار دارد. حکومت اقلیم نه تنها بر سر تخصیص بودجه در حال نزاع با دولت مرکزی بغداد است بلکه نزاع آن با حکم اخیر دیوان بین المللی داوری علیه صادرات نفت کردستان عراق از طریق ترکیه پیچیدهتر شده است. با بدتر شدن بن بست مالی با بغداد، از هم پاشیدگی خدمات عمومی و اعتصاب کارمندان دولتی بر سر حقوقهای پرداخت نشده ناآرامیهای مدنی در اقلیم کردستان عراق گسترش مییابند.
در این محیط پرمخاطره اختلافات داخلی در حزب دموکرات کردستان و اتحادیه میهنی کردستان غیر قابل توجیه است. زمان آن فرا رسیده که دو حزب مذکور بیش از آن که بر رقابتهای سیاسی تمرکز کنند اولویت شان را توجه به رای دهندگان خود و مطالبات آنان قرار دهند.
کردستان عراق خود را در میانه یک دو راهی وجودی میبیند. اگر احزاب حاکم آن نتوانند دعواهای کوچک خود را کنار بگذارند و بر وظیفه طاقت فرسای دولت - ملت سازی تمرکز کنند جهان ممکن است به زودی شاهد فروپاشی اقلیم باشد و ایالات متحده که از پیش افسون شده و حواس اش پرت شده ممکن است فصل حمایت خود از کردها را ببندد و آنان را به تنهایی در آیندهای رها کند.
