کیهان بعد از عدم حضور کیومرث پوراحمد در اکران فیلمش در جشنواره فجر نوشت: از پور احمد، خاطرات «قصه‌های مجید» و فیلم‌هایی مانند «عینک» و «آلبوم تمبر» و حتی سریال «سرنخ» در ذهنمان باقی مانده، اما به نظر می‌آید آن پوراحمد بعد از دو فیلمفارسی «گل یخ» و «نوک برج» (به جز فیلم «اتوبوس شب») بدجوری در سرازیری قرار گرفت به طوری که با فیلم‌های «کفش‌هایم کو؟» و «۵۰ قدم آخر» و «تیغ و ترمه»، فاتحه سینمایش را خواند.
البته برخی براین باورند که بالارفتن سن، فیلمسازان را دچار سقوط سینمایی می‌کند، اگر چنین باشد چگونه کوروساوای ژاپنی در ۸۰ سالگی فیلم اپیزودیک و ماندگار «رویاها» را جلوی دوربین برد و کلینت ایستوود در ۹۲ سالگی تازه‌ترین فیلمش را ساخت و بازی کرد و اسپیلبرگ امسال و در ۷۶ سالگی یکی از بهترین آثارش را تولید نمود؟ به نظر می‌آید اشکال کار جای دیگری است و خالی شدن سینمایی ربطی به سن و سال ندارد.
از همین روی پوراحمد در فیلم «پرونده باز است» واقعا حرفی برای گفتن ندارد. یک قتل ناخواسته و مسئله قصاص و شعر و شعار‌های گل درشت و غلط‌های تصویری و دادگاه باسمه‌ای و پایان لنگ در هوا.
زیباترین بنادر جنوبی ایران برای گردش و خرید ارزان در فصل سرما 
سفر به دژهای باستانی ایران؛ حیرت‌انگیزترین قلعه‌های تاریخی ایران که باید ببینید 
قطع رابطه با بی‌نظمی به روش مینیمالیست‌ها؛ ۸ حقه ضروری برای منظم کردن خانه 
۱۰نگرانی بی‌مورد که بعدها می‌فهمید ارزشش را نداشت! 
چطور مینیمالیسم را به بخشی از سبک زندگی خود تبدیل کنیم؟ 
رنگارنگ‌ترین گیاهان آپارتمانی برای متفاوت کردن فضای خانه شما 
