سال‌ها پیش و در گیر و دار جنگ جهانی دوم، «موروزوا» که تنها هفت سال داشت در لنینگراد شهری که زیر آتش توپخانه نازی‌ها قرار داشت، زندگی می‌کرد و اکنون داستان زندگی، او را ۱۴۰۰ کیلومتر دورتر در خارکف در شرایطی مشابه قرار داده است.
به گزارش فرارو، موروزوا که اکنون ۸۷ سال دارد کتابداری بازنشسته است و در خانه‌ای در دومین شهر بزرگ اوکراین زندگی می‌کند.
او می‌گوید: هرگز تصور نمی‌کردم که در دوران پیری شاهد جنگی دیگر باشم. تکرار کابوسی از قتل عام انسان‌ها، وحشتناک است.
موروزوا در جایی دیگر خاطراتی از جنگ جهانی دوم را نقل می‌کند، زمانی که او و مادرش از سوار شدن به قایقی باز می‌مانند و دقایقی بعد به تماشای بمباران و غرق شدن همان قایق می‌نشینند.
وی گفت که هنوز خاطرات روشنی از بمباران نازی‌ها دارد. پس از جنگ، او به خارکف در اوکراین نقل مکان کرد، جایی که در ۶۰ سال گذشته در آنجا زندگی کرده است و اکنون در آن پژواک‌های غیرقابل انکار گذشته خود را می‌یابد.
موروزوا که یک دختر در خارکف و یک پسر در سن پترزبورگ دارد، گفت: در کودکی خود را از بمباران‌ها در راهرو پنهان می‌کردم. ما در ساختمان‌های قدیمی پناه گرفتیم؛ و الان هم همینطور است.
او که درگیر جنگ بین سرزمین محل تولدش و سرزمینی است که اکنون در آن زندگی می‌کند، معتقد است که این یک فاجعه برای هر دو طرف خواهد بود.
پاپ و موسولینی: اتحاد نامقدس مخفی؛ چگونه کلیسای کاتولیک با موسولینی همبستر شد؟
آیا صدام حسین واقعا «دیوانه خاورمیانه» بود؟
از کشتن افراد عینکی به جرم روشنفکر بودن تا حذف پول و مذهب از مناسبات اجتماعی / فاجعه‌بارترین حرکت قرن بیستم برای ساخت اتوپیای روستایی
شباهت‌های قائد بغداد و پیشوای برلین؛ از میل به ویرانگری تا قهرمان پرستی
