بحران مدیریت یا مدیریت بحران در مواجهه با کرونا

سجاد تقی‌پور؛ بحران جهانی بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ یا همان “COVID-۱۹” عفونتی است که در اثر نوع خاصی از ویروس ایجاد شده و اولین بار در اواخر سال ۲۰۱۹ در شهر ووهان چین ظاهر شد و اکنون به یک اپیدمی جهانی مبدل شده و در حال حاضر چند ده کشور جهان را درگیر خود کرده و چه بسا در آینده‌ای نه چندان دور کاملأ فراگیر شده و به بحران سطح اول جهانی تبدیل شود.

با توجه به قدرت اقتصادی کشور چین بعنوان مبدأ این ویروس و ارتباطات در هم تنیده انسانی متأثر از همین مراودات اقتصادی در این موضوع که نمی‌توان جلوی نفوذ این ویروس مرموز به کشور را بگیریم شکی نداشته و معتقدم با اتخاذ تدابیری می‌توانستیم روند نفوذپذیری این ویروس به کشور را کند‌تر و یا به تعویق می‌انداختیم و زمینه سازی‌های بیشتر و مناسب تری برای به حداقل رساندن تبعات ناشی از کرونا ویروس را مهیا می‌کردیم تا اکنون برای مقدماتی‌ترین و مفیدترین ابزار جلوگیری از شیوع این بیماری، یعنی ماسک و دستکش به مشکل برنخوریم.

تجربه‌ها نشان داده سودجویان در مواجهه با این مشکلات و بحران‌ها از مسولین برنامه ریز کشور برنامه ریزی و پیش‌بینی‌های البته غیرانسانی بهتری داشته و توانسته‌اند و با پیش‌بینی بحران‌های پیش رو همچون این اپیدمی سراسری با احتکار این ملزومات نشان دهند. در برنامه‌ریزی کثیف مدیریتی از مسولانی که برای مردم تعیین تکلیف می‌کند، دقیقتر عمل می‌کنند و با عملکرد در تضاد با منافع و سلامت مردم نبض بحران‌ها را در جهت رسیدن به سودجویی غیرانسانی خود در دست می‌گیرند.

براستی چرا مدیران برنامه‌ریز کشور بجای پیش‌بینی و مدیریت چنین بحران‌هایی تقریبأ از قبل ملموس همیشه دچار بحران مدیریت بوده و از سودجویان در این تلاطمات شأن مدیریتی ضعی‌ تری داشته و نتوانسته‌اند در مواجهه با مشکلات این چنینی مدیریت بحران کنند؟!

سوال بی‌جوابی که چندین سال است که در موضوعات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اکنون در این بحران سلامت مطرح شده این است که همیشه در بحران مدیریت غوطه‌ور بوده‌ایم.

شاید از هنگام شروع این اپیدمی در چین مدیران بهداشت و درمان کشور می‌توانستند با برنامه ریزی ملزومات مواجهه با این بحران را فراهم می‌ساختند و سپس مسولین اجرایی با تشکیل ستاد مبارزه با ویروس کرونا در ماه‌های قبل تدابیر و تصمیماتی را اتخاذ می‌کردند تا اکنون و در میان امواج و تلاطم به مشکلات و کمبود‌ها برنخوریم.

در پایان درود می‌فرستیم به روح درگذشتگان مدافع سلامت و از پزشکان، پرستاران و کادر درمان کشور بعنوان مدافعان سلامت کشور باید قدردان بود که با کمترین امکانات توانسته‌اند از جان و سلامت خود مایه بگذارند و در نقطه صفر این اپیدمی به درمان بیماران رسیدگی کنند و بی‌شک ملت ایران این تلاش‌ها و از خودگذشتگی‌ها را هرگز فراموش نخواهد کرد.

همچنین نباید هم اکنون هم از تلاش‌های مدیران بهداشت و درمان و برخی دیگر از دست اندرکاران چشم پوشی کنیم و ما مردم باید با همکاری کامل و اجرای دستورالعمل‌های بهداشتی و ایجاد فضای آرام و بدور از حواشی و بی‌توجهی به شایعات تا پایان و شکست کرونا ویروس در کشور تلاش کنیم.