چالش مخالفان سوری برای حضور در کنفرانس صلح

فرارو- یک کارشناس مسائل خاورمیانه گفت: «مجموع مطالبی که در ژنو 1 مورد توافق شرکت کنندگان در این کنفرانس قرار گرفت به دیدگاههای ایران نزدیک است؛ اما تعیین این پیش شرط از سوی آمریکا مورد قبول ایران نیست؛ چون ایران در کنفرانس ژنو 1 حضور نداشت.»

نماینده ویژه سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه با متهم کردن معارضان سوری به تلاش برای معین نشدن زمان دقیق برگزاری کنفرانسصلح سوریه، تأکید کرد، توافق در این زمینه بدون هرگونه پیش‌شرط از سوی طرف‌های مختلف حاصل شده است.

اخضر الابراهیمی گفت: در زمان حاضر امکان تعیین زمان ژنو 2 میسر نیست و معارضان سوری پشت این قضیه هستند.

ابراهیمی افزود: به توافق رسیدیم که کنفرانس بدون پیش‌شرط از سوی طرف‌های مختلف برگزار شود و مشارکت ایران در ژنو 2 موضوعی است که به بررسی بیشتر نیازمند است.

از سوی دیگر معاون وزیر خارجه روسیه با بیان‌ اینکه موفقیت ژنو 2 بدون حضور مخالفان سوریه دشوار است، اعلام کرد: در صورت توافق طرفین ذی‌ربط، کنفرانس ژنو 2 اواخر سال جاری میلادی برگزار می‌شود.

گاتیلف همچنین نسبت به موضع منفی آمریکا در قبال مشارکت ایران در ژنو2 ابراز تاسف کرد و گفت: ما موضع آمریکایی‌ها در قبال مشارکت ایران در ژنو2 را مورد بررسی قرار دادیم اما متاسفانه موضع آن‌ها همچنان منفی است.

دکتر صباح زنگنه کارشناس مسائل خاورمیانه در گفتگو با فرارو گفت: «مخالفت معارضین سوری با تعیین زمان برگزاری کنفرانس ژنو 2 عموما ناشی از اختلاف نظر شدید حامیان آنها نسبت به تحولات منطقه ای و ارزیابی از وضعیت فعلی دولت سوریه است.»

وی ادامه داد: «گروههای مخالف سوری عمدتا از خود قدرت و توان تامین تسلیحات و تجهیزات را ندارند و لذا متکی به قدرت های خارجی هستند و زمانی که این امدادها قطع شود طبعا قدرت تحرک نخواهند داشت.»

این کارشناس مسائل خاورمیانه اظهار کرد: «بررسی وضعیت میدانی، این موضوع را بیشتر روشن می کند که با پیشروی های ارتش سوریه، گروههای مخالف احساس عدم اطمینان از نتایج کنفرانس ژنو 2 می کنند.»

وی ادامه داد: «همچنین با ورود به صحنه گفتگوی مستقیم قدرت چانه زنی گروههای معارض ضعیف تر می شود.»

وی خاطرنشان کرد: «البته فشار روسیه به آمریکا برای الزام معارضین و کشورهای همسو با آنها برای برگزاری کنفرنس ژنو 2 چندان موفقیت آمیز نبوده است.»

صباح زنگنه گفت: «گروههای معارض تاکنون چندبار دست به دست شدند. به این معنا که زمانی قطری ها فعال ما یشاء صحنه سوریه بودند و معارضین را تسلیح می کردند.»

وی ادامه داد: «اما پس از مدتی کشورهای اروپایی و آمریکا با بررسی تحولات سوریه به این نتیجه رسیدند که این روند منجر به تشکیل کانونهای تربیت نیروهای تروریستی که می توانند فرامنطقه ای هم عمل کنند می شود و لذا تا حدودی ترمز دستی را کشیدند و به قطر اعتراض شد که باید به نیروهای لائیک و غیرمذهبی کمک شود.»

وی افزود: «به همین دلیل آمریکا و کشورهای اروپایی به سمت کمک کننده دوم یعنی عربستان حرکت کردند و این کشور را وادار کردند که تحرکات جدیدی را آغاز کند. در نتیجه تعدادی از نیروهای معارض که به قطر متکی بودند از صحنه مدیریت و رهبری کل جریان کنار گذاشته شدند و نیروهای جدیدی وارد صحنه شدند.»

این کارشناس مسائل خاورمیانه اظهار کرد: «نیروهای جدید دارای حضور فعال در میدان های سوری نبودند و یا ریشه های اجتماعی نداشتند.»

وی ادامه داد: «لذا اختلاف و تفاوت دیدگاه ها میان خود گروههای معارض یک عامل جدی دیگر در عدم توافق آنها برای شرکت در کنفرانس ژنو 2 بوده و همچنان خواهد بود تا اینکه تحول معنادار دیگری در سوریه رخ دهد یا توافق روسیه و آمریکا از چنان هیمنه و قدرتی برخوردار باشد که کشورهای اقماری آنها را ملزم به تبعیت کند یا اینکه در تحولات میدانی چهره مناقشات شکل دیگری به خود بگیرد.»

صباح زنگنه در پاسخ به این سوال که چرا ایران با پیش شرط آمریکا برای حضور در کنفرانس ژنو 2 مخالفت کرد؟، گفت: «اگر ایران از ابتدا مصوبات ژنو 1 را پذیرفته بود باید کار را به همان منوال ادامه دهد؛ اما ایران در آن اجلاس حضور نداشت و به عنوان ناظر، از بیرون صحنه مذاکرات و با ملاقات با کوفی عنان نماینده ویژه وقت دبیرکل سازمان ملل به پیگیری مسائل اقدام می کرد.»

وی ادامه داد: «تعیین پیش شرط برای ورود به مذاکرات عملا میدان سوریه را به میدان دولت های ورشکسته و متلاشی شده تبدیل خواهد کرد. به این معنا که تا تشکیل یک دولت انتقالی نیروهای موجود در صحنه باید حضور داشته باشند و آن نیروها هستند که می توانند با هم به توافق برسند که دولت انتقالی در چه زمان و با چه ترکیبی تشکیل شود.»

وی افزود: «اما اگر از ابتدا تشکیل دولت انتقالی به عنوان پیش شرط مطرح شود مصادره به مطلوب تلقی خواهد شد. آنچه که باید اتفاق بیفتد از درون کنفرانس ژنو 2 است که چارچوب و مراحل زمانی تشکیل دولت انتقالی تعیین شود.»

صباح زنگنه گفت: «مجموع مطالبی که در ژنو 1 مورد توافق شرکت کنندگان در این کنفرانس قرار گرفت به دیدگاههای ایران نزدیک است؛ اما تعیین این پیش شرط از سوی آمریکا مورد قبول ایران نیست؛ چون ایران در کنفرانس ژنو 1 حضور نداشت.»

صباح زنگنه در پاسخ به این سوال که آیا با این شرایط امکان حضور ایران در کنفرانس ژنو 2 وجود دارد؟، گفت: «به نظر من موضوع شرکت ایران در کنفرانس ژنو 2 یک موضوع ثانوی است. آنچه فعلا اولویت دارد این است که گروههای ذی نفع اصلی باید توافق کنند که بدون پیش شرط در این اجلاس شرکت کنند.»

وی افزود: «ایران می تواند تسهیل کننده و نه تعیین کننده توافقاتی که در کنفرانس ژنو 2 می تواند صورت بگیرد باشد.»