در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۵۰ مطلب
تنها صد روز پس از آغاز دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، بنیامین نتانیاهو با واقعیتی تلخ مواجه شده است: شکاف میان وعده‌های ترامپ و عملکرد واقعی‌اش در قبال اسرائیل. از تحقیر در واشنگتن و بی‌توجهی به درخواست‌های امنیتی گرفته تا گفت‌وگو با ایران و حماس، همگی نشان از افول نفوذ اسرائیل در دولت جدید دارند. اکنون، در بحبوحه بحران‌های غزه، سوریه و یمن، نتانیاهو باید راهی برای بازگشت به مدار رضایت ترامپ بیابد؛ پیش از آن‌که کاملاً به حاشیه رانده شود.
برخی منابع آگاه در فسلطین اشغالی به نشریات اسرائیلی نظیر معاریو و اسرائیل هیوم گفته اند که روابط اسرائیل با آمریکا به پایین ترین سطح ممکن خود رسیده است. درست به همین دلیل، گمانه زنی های مختلفی در مورد دلایل اصلی این موضوع مطرح می شود. آنچه واضح است این نکته است که رئیس جمهور آمریکا در حال دیکته کردن خط قرمزهای مد نظر خود به طرف اسرائیلی و به طور خاص شخص نتانیاهو است.
نشریه هاآرتص در تحلیلی به تنگنایی که نتانیاهو در دوران ترامپ به آن گرفتار شده است، پرداخت و از پایان ماه عسل آن دو سخن گفت.
ما می‌توانیم همچنان چشم خود را بر واقعیت ببندیم: بر بیش از ۵۲ هزار کشته فلسطینی در نوار غزه، از جمله حدود ۱۸ هزار کودک. می‌توانیم در آمار تردید کنیم، از مکانیسم‌های انکار، سرکوب، بی‌تفاوتی، فاصله‌گذاری، عادی‌سازی و توجیه بهره بگیریم. ا
رسانه‌های صهیونیستی از بازداشت یوناتان اوریخ، مشاور نخست وزیر رژیم صهیونیستی در پرونده قطرگیت خبر دادند.
کنار گذاشتن مایکل والتز از سمت مشاور امنیت ملی، نتیجه تنش‌های عمیق با ترامپ بر سر مداخله نظامی، به‌ویژه درباره ایران و هماهنگی‌هایش با نتانیاهو بود. ماجرای «سیگنال‌گیت» ضربه نهایی را زد. ترامپ در دور دوم، با کنار زدن چهره‌های سنتی، ساختار تصمیم‌گیری را شخصی‌تر و وفادارمحور کرده است. سپردن امور امنیت ملی به مارکو روبیو، نشانه‌ای از تضعیف نهاد شورای امنیت ملی و تمرکز قدرت در دستان شخص رئیس‌جمهور است.
در سومین دور مذاکرات ایران و آمریکا در مسقط، نشانه‌هایی از پیشرفت و اراده مشترک برای توافق دیده شد. اختلاف‌نظر‌هایی در واشنگتن و تهران باقی‌ست، اما فشار زمان، تهدید‌های امنیتی و فرصت‌های اقتصادی، دو طرف را به مصالحه نزدیک کرده است. پیشنهاد‌های جدید از جمله محدودسازی غنی‌سازی و مدل توافق جایگزین برجام مطرح‌اند، اما مخالفت اسرائیل، مواضع تندرو‌ها و دغدغه‌های راهبردی، مسیر توافق را همچنان پیچیده و شکننده نگه داشته‌اند.
در دور دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، سیاست خارجی آمریکا دچار دگرگونی اساسی شده است: چرخش به‌سوی روسیه، فشار تعرفه‌ای بر متحدان سنتی، حمایت بی‌قید از اقدامات نظامی اسرائیل و آغاز مذاکراتی غافلگیرکننده با ایران. هم‌زمان، بی‌اعتنایی به تضعیف دموکراسی و تشدید تنش در نیم‌کره غربی، بازتاب رویکردی یک‌جانبه‌گرایانه است. آینده سیاست جهانی اکنون بیش از هر زمان، به تصمیمات فردی ترامپ گره خورده است.
دونالد ترامپ در حالی بار دیگر راهی خلیج فارس می‌شود که کشورهای منطقه دیگر صرفاً بازیگرانی تابع نیستند، بلکه به‌دنبال نقش‌آفرینی مستقل در نظم جهانی‌اند. در میانه بحران‌های اقتصادی، رقابت‌های ژئوپلیتیک و ناآرامی‌های منطقه‌ای، رهبران کشورهای عربی تلاش می‌کنند با مهار سبک معامله‌گری ترامپ، امتیاز بگیرند؛ نه امتیاز ببازند. اما اتکای بیش از حد به ترامپ، قطع پیوند با چین و ماجراجویی‌های اسرائیل می‌تواند این رؤیای استراتژیک را به کابوسی پرهزینه بدل کند.
سوریه پس از سقوط بشار اسد به کانون رقابت‌های ژئوپلیتیکی میان ترکیه و اسرائیل تبدیل شده است. ترکیه خواهان حفظ تمامیت ارضی سوریه است؛ در حالی که اسرائیل تمایل دارد این کشور تضعیف و تجزیه شود. در این شرایط آمریکا تلاش دارد تنش‌ها را کنترل کند و توافقاتی میان نیرو‌های دموکراتیک سوریه و دمشق ایجاد کند. ترامپ در دیدار با نتانیاهو، با تمجید از ترکیه و هشدار به اسرائیل، نقش موازنه‌گر ترکیه را به رسمیت شناخت.
