معایب برداشت از ریش برای کاشت مو در کلینیک

برداشت فولیکول از ناحیه ریش زمانی پیشنهاد می‌شود که بانک موی سر فرد بسیار ضعیف باشد یا به‌کلی از دست رفته باشد. در این روش به‌جای بانک موی پشت سر، فولیکول‌های مو از نواحی موی صورت (معمولاً زیر فک و چانه) استخراج می‌شوند. از مزایای موی ریش می‌توان ضخامت بیشتر تارها را نام برد که می‌تواند پوشش موی بیشتر و حجیم‌تری فراهم کند. برای نمونه، برخی گزارش کرده‌اند که در شرایط ایده‌آل برداشت مو از ریش ممکن است تا حدود ۳۰۰۰–۵۰۰۰ تار مو فراهم کند. با این حال، تفاوت‌های ساختاری موهای ریش با موی سر منجر به بروز مشکلات متعددی می‌شود. به عنوان مثال، موی ریش معمولاً ضخیم‌تر و مقاوم‌تر از موی پوست سر است و در هر گرافت موی ریش فقط یک تار مو وجود دارد درحالی‌که گرافت‌های پوست سر حاوی یک تا چند تار مو هستند. در نتیجه پوشش‌دهی نهایی فولیکول‌های ریش کمتر از پوشش فولیکول‌های موی سر خواهد بود. علاوه بر این، زاویه و جهت رشد موهای ریش با موهای سر متفاوت است و رنگ یا فر آن‌ها ممکن است با موهای سر هماهنگ نباشد. حتی انجمن بین‌المللی جراحی ترمیم مو (ISHRS) تأکید کرده است که به دلیل پیچیدگی جهت‌های رشد مو در ناحیه ریش، برداشت فولیکول از این ناحیه از نظر فنی بسیار دشوار است. از سوی دیگر، پوست صورت چربی و ضخامت کمتری نسبت به پشت سر دارد؛ به همین دلیل ثابت نگه داشتن ناحیه ریش هنگام جدا کردن فولیکول‌ها نیز کار آسانی نیست.

از سوی دیگر، چرخه رشد موهای ریش با موهای سر متفاوت است. در موی ریش، فاز رشد (آناژن) معمولاً کوتاه‌تر و فاز استراحت سریع‌تر از موهای سر سپری می‌شود. این یعنی پس از کاشت، چند هفته ریزش موقتی در فولیکول‌های ریش رخ می‌دهد و سپس دوباره رشد جدید از حدود ماه چهارم آغاز می‌شود. نتایج نهایی کاشت نیز معمولاً پس از حدود ۱۲ تا ۱۸ ماه قابل مشاهده است. بنابراین، بیمارانی که از این روش استفاده می‌کنند باید صبور باشند و انتظار نداشته باشند نتیجه کامل را بلافاصله ببینند.

محدودیت تعداد گرافت‌های قابل برداشت از ریش

میزان موهای قابل استخراج از ناحیه ریش محدود است. برخلاف بانک موی پشت سر که می‌تواند هزاران گرافت پشتیبانی کند، ناحیه ریش فقط ظرفیت محدودی دارد. بر اساس گزارش کلینیک‌های کاشت مو  کرج، معمولاً حداکثر حدود ۱۵۰۰ گرافت از ریش قابل برداشت است. این عدد در افرادی که ریش کم‌پشت یا پراکنده دارند بسیار کمتر است. به همین دلیل برداشت مو از ریش عملاً یک راهکار کمکی محسوب می‌شود و نمی‌توان روی آن به‌عنوان منبع اصلی بانک مو حساب کرد. حتی اگر فردی ریش خیلی متراکمی هم داشته باشد، باز هم تعداد گرافت‌های قابل برداشت محدود بوده و پوشش گسترده‌ای از نواحی طاس را تامین نمی‌کند. در نتیجه، اکثر متخصصان برداشت مو از ریش را معمولاً در کنار سایر روش‌ها (مانند پیوند از سایر نواحی بدن) برای افزایش تراکم توصیه می‌کنند.

عوارض جانبی و دشواری‌های فنی

کاشت مو از ناحیه ریش نیز مانند هر عمل جراحی دیگری می‌تواند عوارض موقتی داشته باشد. گزارش‌ها حاکی است که این عمل ممکن است التهاب، تورم و درد خفیف در ناحیه سر و ناحیه صورت (خصوصاً چانه و زیر فک) ایجاد کند. بیماران معمولاً چند روز اول پس از عمل مقداری کبودی و قرمزی را در ناحیه سر و صورت تجربه می‌کنند. تشکیل دلمه‌های (کراست‌های) کوچک در محل‌های برداشت و پیوند مو طبیعی است و معمولاً پس از چند روز فرو می‌ریزد. از آنجا که برداشت موی ریش مستلزم ایجاد چند برش یا پانچ مکرر روی پوست صورت است، احتمال باقی ماندن جای زخم کوچک (اسکار) در ناحیه ریش وجود دارد؛ به‌خصوص اگر عمل توسط افراد کم‌تجربه انجام شود. رعایت دقیق دستورالعمل‌های بهداشتی پیش و پس از عمل نیز اهمیت زیادی دارد؛ در غیر این صورت ممکن است خطر عفونت پوستی در هر دو ناحیه ریش و سر بالا برود. در مجموع، دوره نقاهت پیوند موی ریش معمولاً چند روز تا چند هفته طول می‌کشد و نیاز به مراقبت‌های خاصی (مثل استراحت، استفاده از کمپرس سرد برای کاهش تورم و خودداری از فعالیت‌های سنگین) دارد.

میزان موفقیت کاشت و دوره نقاهت

با این حال، اگر عمل تحت نظر پزشک متخصص و با مراقبت‌های صحیح انجام شود، نرخ موفقیت پیوند مو از ریش حدود ۹۰–۹۵ درصد گزارش شده است. این درصد کمی پایین‌تر از کاشت با بانک موی پشت سر است. به عبارت دیگر، در حدود ۵ تا ۱۰ درصد فولیکول‌های کاشته‌شده ممکن است رشد نکنند و این یک ریسک طبیعی پیوند مو محسوب می‌شود. عوامل زیادی بر موفقیت نهایی تأثیر دارند؛ از جمله تراکم و کیفیت موهای ریش فرد، مهارت و تجربه پزشک، و رعایت نکات مراقبتی پس از عمل. به علاوه، ناحیه طاس سر که می‌خواهیم آن را پوشش دهیم نیز مهم است: هرچه مساحت طاسی بیشتر باشد، احتمال نیاز به جلسات اضافی برای کامل کردن تراکم بالاتر می‌رود.

فرایند بهبودی موها نیز همانند سایر کاشت‌ها زمان‌بر است. معمولاً در ماه اول بعد از عمل، مقدار کمی ریزش موی موقت مشاهده می‌شود و بعد از چند ماه موها شروع به رشد مجدد می‌کنند. رشد اولیه از حدود ماه چهارم شروع می‌شود و نتایج نهایی پس از حدود ۱۲ تا ۱۸ ماه کاملاً مشخص خواهد بود. بنابراین، فردی که از موی ریش برای کاشت مو استفاده می‌کند باید انتظارات واقع‌بینانه داشته باشد و بداند که مشاهده نتیجه نهایی نیازمند زمان و مراقبت کافی است.

کاندیداهای مناسب

به طور کلی، برداشت مو از ناحیه ریش بیشتر به عنوان یک روش پشتیبان در نظر گرفته می‌شود. معمولاً بهترین داوطلبان برای این روش افرادی هستند که بانک موی پشت سرشان بسیار ضعیف یا تخریب شده باشد و هم‌زمان دارای ریش پرپشت و ضخیم باشند. برای مثال، فردی که به دلیل سوختگی یا جراحی طاسی وسیعی در پشت سر دارد و موی ریش متراکمی هم در چانه و زیر فک دارد، کاندیدای بالقوه خوبی برای استفاده از موهای صورت به عنوان بانک مو است. بالعکس، کسانی که بانک موی پشت سر قوی دارند یا ریش آن‌ها نسبتاً نازک است، معمولاً نیازی به این روش نخواهند داشت. در هر صورت، تصمیم نهایی باید پس از مشاوره تخصصی با یک پزشک جراح ترمیم مو اتخاذ شود تا معایب و مزایای هر روش براساس شرایط فردی سنجیده شود.

سوالات متداول

نرخ موفقیت کاشت مو از موی ریش چقدر است؟

گزارش‌ها حاکی است حدود ۹۰–۹۵ درصد فولیکول‌های کاشته شده از موی ریش با موفقیت رشد می‌کنند. البته این موفقیت مشروط به انتخاب پزشک ماهر و رعایت دقیق مراقبت‌های پس از عمل است.

عوامل موثر در موفقیت این روش چیست؟

ضخامت و کیفیت موهای ریش فرد، تجربه و مهارت پزشک جراح و نیز مراقبت‌های پس از عمل (رعایت نکات بهداشتی، پرهیز از استرس فیزیکی و تغذیه مناسب) از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر موفقیت کاشت مو با موی ریش هستند.

آیا ریزش موی کاشته شده از ریش طبیعی است؟

بله. معمولاً بین ۵ تا ۱۰ درصد از موهای پیوندی ممکن است طی هفته‌های اول پس از عمل دچار ریزش موقتی شوند. این ریزش اولیه تاثیری بر نتیجه نهایی ندارد و پس از چند ماه موها مجدداً رشد خواهند کرد.

چگونه می‌توان نتایج را بهبود داد؟

انتخاب پزشک متخصص و با تجربه، پیروی دقیق از دستورالعمل‌های بعد از عمل، استفاده از تغذیه سالم و خودداری از سیگار و دخانیات از جمله اقداماتی هستند که می‌توانند شانس موفقیت کاشت مو از ریش را افزایش دهند.

تفاوت اصلی موی ریش با موی سر چیست؟

موهای ریش معمولاً ضخیم‌تر و مقاوم‌تر هستند و برای پوشش نواحی طاسی کاملاً خالی مناسب‌ترند. با این حال، دوره رشد کوتاه‌تر موهای ریش به معنای نیاز به صبر بیشتر یا جلسات تکمیلی است. همچنین جهت و ظاهر متفاوت موهای ریش می‌تواند نیازمند تنظیمات خاصی در کاشت باشد تا نتایج نهایی طبیعی به نظر برسد.

چه مزایایی در کاشت مو از ریش وجود دارد؟

موهای ریش به طور معمول حجم و ضخامت بیشتری نسبت به موهای سر دارند و بنابراین می‌توانند پوشش پرپشت‌تری ایجاد کنند. علاوه بر این، بسیاری از مردان ریش پرپشت را زائد می‌دانند؛ بنابراین با برداشت فولیکول‌های اضافه‌ی ریش، بدون آسیب به ظاهر کلی صورت، بانک موی اضافی برای پیوند در سر فراهم می‌شود.

آیا پس از برداشت مو از ریش جای زخم باقی می‌ماند؟

در روش FUE که معمولاً برای برداشت مو از ریش استفاده می‌شود، جای برش‌ها بسیار کوچک است و معمولاً پس از چند روز بهبود می‌یابد. با این حال، در صورتی که برداشت مو به صورت غیراصولی انجام شود یا سوراخ‌های پانچ خیلی نزدیک باشند، ممکن است اسکارهای کوچکی روی پوست ریش باقی بماند. خوشبختانه در بیشتر موارد با مراقبت مناسب این اسکارها مخفی و کم‌رنگ می‌شوند.