نکته مهم در قرارداد بازسازی ورزشگاه آزادی این است که استانداردسازی نورافکن‌های ورزشگاه جایی در قرارداد نداشته است.
دیدار تیم‌های ملی فوتبال ایران و امارات در مرحله سوم مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ در شرایطی با برتری دو بر صفر شاگردان قلعه‌نویی به پایان رسید که قطع برق ورزشگاه آزادی همه چیز را تحت الشعاع قرار داد. موضوعی که ابعاد بسیاری پیدا کرد و در پایان بازی هم وزیر ورزش و جوانان در مصاحبه‌ای اعلام کرد با عوامل خاطی برخورد خواهد داشت. اهمیت موضوع موجب شده که دوباره موضوع قرارداد بازسازی ورزشگاه آزادی زیر ذره‌بین قرار گیرد و اهالی رسانه با موشکافی بیشتر ابعاد آن را مورد بررسی قرار دهند. فاز اول عملیات مقاوم سازی، بهسازی و استانداردسازی ضلع غربی ورزشگاه آزادی از ۱۷ تیر ۱۴۰۳ در زمان حضور کیومرث هاشمی به عنوان وزیر ورزش و جوانان و ریاست حسین طلا بر شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی کشور، پس از امضای قرارداد میان شرکت توسعه با قرارگاه خاتم الانبیا آغاز شد.
طبق قرارداد در این فاز کار‌های بسیاری انجام شد از جمله بازسازی رختکن‌ها و تاسیسات، جایگاه‌های ویژه، خبرنگاران، VIP، CIP، فضای مدیاسنتر (مرکز رسانه‌ای) خبرنگاران، ایجاد تونل ورودی و خروجی مجزای خبرنگاران، احداث سوییت‌های مهمانان، نصب اسکوربورد، صندلی‌گذاری دو طبقه و ...، اما عجیب آنکه استانداردسازی نورافکن‌های ورزشگاه جایی در قرارداد نداشت!
بی‌توجهی به این نکته مهم، اثراتش را در بازی ایران و امارات گذاشت و برق ورزشگاه برای نزدیک به ۳۰ دقیقه قطع شد. همه اینها در شرایطی است که از سال ۲۰۱۸ توصیه کنفدراسیون فوتبال آسیا استفاده از لامپ‌های ال‌ای دی در نورافکن‌هاست، اتفاقی که در ورزشگاه یادگار امام ره تبریز افتاده ولی در آزادی کسی به آن توجه نداشت! مزایای استفاده از لامپ‌های ال‌ای دی مصرف برق پایین و برگشت پذیری سریع پس از قطع جریان برق است.
طبق پیگیری‌ها لامپ‌هایی که هم‌اکنون در نورافکن‌های آزادی استفاده می‌شود گازی و مربوط به سال ۱۳۸۸ است و در صورت قطع برق تا گرم و روشن شدن لامپ‌ها زمانی بیش از ۵ دقیقه صرف می‌شود.
حالا که این اتفاق برای فوتبال ایران رخ داده باید از امضا کنندگان قرارداد بازسازی آزادی پرسید که این همه وقت و هزینه صرف عملیات مقاوم سازی، بهسازی و استانداردسازی آزادی شده چرا به موضوع مهم و اساسی برق توجه نداشتید؟!
منبع: آنا
