تفال به حافظ یکشنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۳؛ درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد....

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد

چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان
که درد سر کشی جانا گرت مستی خمار آرد

شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد

عماری دار لیلی را که مهد ماه در حکم است
خدا را در دل اندازش که بر مجنون گذار آرد

بهار عمر خواه ای دل وگرنه این چمن هر سال
چو نسرین صد گل آرد بار و چون بلبل هزار آرد

خدا را چون دل ریشم قراری بست با زلفت
بفرما لعل نوشین را که زودش با قرار آرد

در این باغ از خدا خواهد دگر پیرانه سر حافظ
نشیند بر لب جویی و سروی در کنار آرد

شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱- ویژگی‌های شما عبارت‌اند از: سیاستمدار، با شخصیت، مدیر و مدبر، باهوش، متفکر، نیرومند، نابغه، استثنایی، با استعداد قابل احترام، رفیق باز، کمیاب، با محبت واقعی، پر انرژی، اصلاح طلب، محبوب، زود رنج، وسواسی و دوست نگه دار.

آیا با این ویژگی ها، حیف نیست که خود را ناراحت کنید و اطرافیان را آزار دهید. چرا؟ واقعاً دنیا این قدر ارزش دارد؟

۲- شما انسانی با شخصیت هستید، اما متاسفانه انتقام گیر و کینه جو نیز هستید. حتماً در رفتار خود تجدید نظر کن. سعی کن دیگران نام تو را با احترام بر زبان بیاورند. نه اینکه با ترس و دلهره و زیر گوش از شما سخن بر زبان آورند.

تعبیر غزل:

اگر می خواهی به مراد دل خود برسی با همه مهربانی و دوستی کن و کینه را از دل بیرون بریز که بیش از حد باعث آزار خودت می شود. از عمر و فرصتی که خدا در اختیارت نهاده نهایت استفاده را ببر زیرا که گردش روزگار می ماند و انسان رفتنی است. حاجتی که در دل داری از خدا بخواه که روا خواهد شد. بهترین چیزی که می توانی از خدا بخواهی آرامش است که هیچ نعمتی بهتر از آرامش روح و روان نیست.