شاید تنها واژه «ایثار» بتواند تفسیرگر رشادت دلاورمردانی باشد که سالهای سال میان امروز و دیروز هروله عشق می کنند.
چشمان نافذ و ابری و لبهای خشکیده و متبسم آنها گویای رنجی نهفته از سالهای جنگ است که به خاطر آن روح بلندشان در آن فضای ملکوتی گاه متوقف می شود و گاه فریادشان در میان خانه ها و آسایشگاهها و خیابانها برای بیداری ما از غفلتها به گوش می رسد.
ناصر دستاری جانباز ادبیلی یکی از این مردان بزرگ است؛ وی با 75 درصد جانبازی در جنگ تحمیلی هنوز برای آبادانی این آب و خاک تلاش می کند.
