نقد و بررسی فیلم «اینجا»: تام هنکس شما را به سفری در زمان می‌برد

فرارو- جدیدترین فیلم رابرت زمکیس بسیار جاه طلبانه است، فیلمی که با دایناسور‌ها شروع می‌شود و در نهایت به زمان حال ختم می‌شود.

به گزارش فرارو به نقل از‌ای بی سی نیوز، «اینجا» جدیدترین فیلم به کارگردانی رابرت زمکیس است؛ فیلمی متفاوت که بجای حرکت در مکان‌های مختلف، در زمان حرکت می‌کند. تام هنکس و رابین رایت که در فیلم مشهور «فارست گامپ» با یکدیگر همکاری کرده بودند، برای نقش آفرینی در این فیلم به نویسندگی اریک راث دوباره به یکدیگر پیوستند. این بار، آنها داستان عمیق مراحل مختلف زندگی یک مرد را روایت نمی‌کنند. این داستان جدید قرن‌ها پیش از یک اتاق نشیمن آغاز می‌شود و زندگی افراد مختلفی که در آن زندگی می‌کردند را روایت می‌کند.

در این اتاق نشیمن، بیننده شاهد یک عروسی، یک مرگ، یک تولد، یک ازدواج در معرض فروپاشی، یک تشییع جنازه، تولد‌های مختلف، کریسمس و شکرگزاری است. زمکیس دوربین را در تمام طول ۱۰۵ دقیقه فیلم، بدون حرکت و در یک زاویه ثابت قرار می‌دهد. صحنه‌های پر از هیاهوی زندگی بعد از مدتی حرکت نکردن دوربین را از یاد بیننده می‌برد، اما بیننده همچنان با احساس غم عجیبی دست و پنجه نرم می‌کند، زیرا دائماً از اینکه در حال تماشای یک فیلم است آگاه می‌شود.

دوربین در این فیلم هیچ حرکتی نمی‌کند، اما زمان در حال حرکت است. این فیلم پیش از تاریخ آغاز شده، به دهه ۱۷۰۰، تا دهه ۱۹۴۰، سپس دهه‌های ۶۰ و ۷۰، به اوایل دهه ۱۹۰۰ می‌پرد و در سال ۲۰۲۲ به پایان می‌رسد. هنکس و رایت در نقش‌های ریچارد و مارگارت بازیگران اصلی فیلم «اینجا» هستند. در بیش از ده‌ها صحنه کوتاه، بیننده بزرگ شدن ریچاد در این خانه را تماشا می‌کند. ریچارد در همان اتاق نشیمن عاشق مارگارت می‌شود، ازدواج می‌کند، مارگارت به این خانه نقل مکان می‌کند، بچه دار می‌شود و همه چیز را به ارث می‌برد. ازدواج آنها در شرایط بدی است و زنده ماندن عشق آنها تضمین نشده باقی می‌ماند

زمکیس فیلمسازی است که به خاطر استفاده از جدیدترین فناوری‌ها مشهور است و این بار از جلوه‌های بصری به خصوص فناوری جوان کردن بازیگران استفاده کرده است. تام هنکس ۶۸ ساله در این فیلم دقیقاً مانند زمانی که فیلم اسپلش را در سال ۱۹۸۳ بازی کرد، ظاهر می‌شود. اجرا کردن چنین جلوه‌های بصری پیشرفته‌ای بسیار سخت است و حتی زمیکس نیز آن را بی‌عیب و ایراد انجام نداده است. هدف زمیکس به تصویر کشیدن داستانی درباره چیز‌هایی است که انسان‌ها را به هم پیوند می‌زند، اما تغییر شگرف بازیگران ارتباط برقرار کردن با آنها را سخت می‌کند. برای مثال در یک صحنه یکی از بازیگران در حال سیگار کشیدن است، اما هیچوقت دود سیگار در بازدم او دیده نمی‌شود!

پل بتانی و کلی ریلی نقش والدین ریچارد را ایفا می‌کنند. بازیگران دیگری نیز در این فیلم حضور دارند که در زمان‌های مختلف در این خانه می‌کردند. اگر حضور پنج یا شش خانواده مختلف برای گیج کردن بینندگان کافی نیست، حتی بنجامین فرانکلین نیز در این فیلم حضور دارد! چرا بنجامین فرانکلین؟ او یکی از ساکنین آن طرف خیابان است. آنچه حضور این رئیس جمهور سابق آمریکا به داستان فیلم اضافه می‌کند کاملاً روشن نیست. با گذر زمان بینندگان اضافه شدن یک تلویزیون به این اتاق نشیمن و اجرایی قدیمی از گروه بیتلز را تماشا می‌کنند. ماشین ساکنین این خانه نیز از اسب و درشکه به یک ماشین سدان تغییر پیدا می‌کند. این خانه که پس از جنگ جهانی دوم تنها ۳۴۰۰ دلار ارزش داشت نیز به یک خانه مدرن ۱ میلیون دلاری بدل می‌شود.

فیلم «اینجا» بر اساس رمان گرافیکی ریچارد مک‌گوایر ساخته شده است. بهترین صحنه‌های این فیلم شامل رویداد‌هایی در زمان‌های کامل مختلفی می‌شود که به گونه‌ای عجیب به یکدیگر مرتبط می‌شوند. برای مثال در سال ۱۹۱۸ به شیوع آنفولانزا اشاره می‌شود و سال‌ها بعد شاهد تأثیرات همه‌گیری ویروس کرونا هستیم. یکی از موضوعات مهمی که این فیلم به آن پرداخته است و می‌توانست یکی از موضوعات اصلی فیلم باشد، تأثیر مشکلات اقتصادی بر روان افراد است. به تعویق افتادن اهداف و رویا‌ها نیز یکی دیگر از موضوعات جالب این فیلم است که به اندازه کافی به آن پرداخته نشده است.

«اینجا» نمی‌تواند تمام تجربیان انسانی در طول قرن‌ها را به هم پیوند دهد و تنها تجربه زندگی انسان‌ها با همه آشفتگی، پیروزی و غمش را به تصویر می‌کشد. شاید قوی‌ترین مضمون این فیلم توسط یکی از شخصیت‌های فرعی به خوبی بیان شده باشد که با اظهار تاسف می‌گوید: «زمان گذشت.» این فیلم قرار بود داستان یک خانه واقعی از چوب و آجر باشد، اما در مجتمع استودیویی سونی در کالور سیتی، کالیفرنیا فیلمبرداری شده است و شخصیت اصلی آن نیز جعلی است. «اینجا» در واقع هیچ جا نیست.