نشریه معماری دزین اخیرا هشت ساختمان با معماری منحصر به فرد را معرفی کرده که بر اساس مکتب معماری آمریکایی ساخته شده‌اند. تصاویری از این ساختمان‌ها اخیرا در یک نمایشگاه معماری به نمایش درآمده‌اند.
به گزارش فرادید، آثار به نمایش درآمده در نمایشگاه معماری اوکلاهاما، آثار مشهورترین معماران آمریکایی پس از جنگ جهانی از جمله بروس گاف را به نمایش می‌گذارند. گاف و معاصران او چیزی را شکل دادند که به آن «مکتب معماری آمریکایی» می‌گفتند. این ساختمان‌ها اصلاً شبیه ساختمان‌های اطرافشان نیستند.
این نمایشگاه روی آثار گاف و هِرب گرین تمرکز دارد و سبک منحصر به فرد آن‌ها را از طریق آثار تعدادی از شاگردان آن‌ها بررسی می‌کند. ساختمان‌ها به دلیل منحصر به فرد بودن، مصالح ساده و ارتباط زمینه‌ای با مکانشان قابل‌توجه هستند.
«در حالی که مدارس معماری دیگر در ایالات متحده روی هنرهای زیبای فرانسوی و بعدها روی مدل‌های آموزش باهاوس آلمان تأکید داشتند، «مکتب آمریکایی» به دانش‌آموزان این آزادی را داد تا معماری زمین و مشتری‌محور را توسعه دهند که شبیه آنچه قبلاً دیده شده بود نبود. »
یکی از نخستین پروژه‌های گاف که قبل از تصدی او در دانشگاه اوکلاهاما (OU) کامل شد، این کلیسای کوچک بود که سبک منحصربفردی دارد و با استفاده از مصالح طبیعی ساخته شده است. این کلیسا طاق عظیمی دارد که یادآور کلبه‌های جنگلی است، با آجرکاری و چوب روی نما.
خانه باوینگر که برای دو هنرمند ساخته شده، با استفاده از مصالح محلی و ضایعات در طول چند سال تکمیل شد. این ساختمان فرمی نامتقارن با برج‌های سنگی داشت که از آن‌ها، تکیه‌گاه‌های کابل برای پشتیبانی از سقف آویزان شده بودند. درون خانه، استخرها و باغچه‌هایی بوده و اتاق‌های خواب از داخل فضای داخلی غارمانند «آویزان» بودند. متأسفانه این خانه سال ۲۰۱۱ تخریب شد.
ویولِتا آتِم، شاگرد گاف، خانه‌ای برای خود در مکانی شیب‌دار در کالیفرنیا طراحی کرد. نمای خانه از سرخ‌چوب و صنوبر داگلاس بود و کفپوشی از چوب‌پنبه داشت. شومینه‌ی آن با سرپوش مسی تا ارتفاع فضای نشیمن مرکزی دو طبقه کشیده شده بود.
گرین این خانه را برای خود و خانواده‌اش طراحی کرد و نمای بیرونی آن را با تخته‌های خشن چوب سرو پوشاند و یک سایبان ورودی فلزی بلند که با یک هسته ساختاری متصل می‌شود به خانه افزود. چوب سرو تا داخل ادامه یافت و بسیاری از سطوح داخلی را پوشاند. این طرح از دشت‌های اوکلاهاما و مجموعه نقاشی‌های جان هِرتیگ الهام گرفته بود.
این خانه که در سانگر کالیفرنیا قرار دارد، «خانه هابیت» نامیده می‌شود. این خانه که با مشارکت ساکنانش طراحی شده، فرم مواجی از جنس توفال و باله‌های فلزی زرد رنگ دارد.
آخرین پروژه گاف توسط بارت پرینس پس از مرگ او تکمیل شد. این غرفه دیوارهای محدب و تیرهای ساختاری دارد که شبیه عاج‌هایی هستند که از آن‌ها، سقف با سیم آویزان شده است. پوشش سفید نمای بیرونی کال‌وال (Kalwall) است، ماده‌ای که اجازه می‌دهد نور به روشی مشابه صفحات کاغذی رایج در معماری ژاپنی وارد فضای داخلی شود. ظاهراً، پروژه نوسازی این غرفه در حال انجام است.
موئِنیگ در طول فرآیند طراحی چندین سازه مختلف مهمان که این مهمانخانه را شکل می‌دادند، در محوطه جنگلی خوابید. سازه‌های چوبی ساده در برخی جاها از روی زمین و در جاهای دیگر از یک پرتگاه در محوطه برداشته شدند.
این معبد در کالیفرنیا یک سقف بزرگ سربالایی با ناودان‌های زینتی و عناصر چوبی دارد. درون معبد، یک فضای عبادت بزرگ و یک گور لانه کبوتری وجود دارد، دیواری از طاقچه‌ها که در آن خاکستردان‌های مردگان را قرار می‌دادند.
