شش ماهه خودتان را احیا کنید!

فرارو- با افزایش سن چه اتفاقی برای مغزمان رخ می دهد؟ در اغلب موارد مغز کوچک می شود اما تمام این کوچک شدن اجتناب ناپذیر نیست. برای یافتن چگونگی کوچک شدن مغز و معکوس کردن انقباض آن که مرتبط با سن است نشریه "نیوزویک" با "برد ساتن" استاد مهندسی زیستی در کالج مهندسی گرینجر دانشگاه ایلینوی  و متخصص در علوم اعصاب پیری مغز صحبت کرد.

به گزارش فرارو، ساتن به "نیوزویک" می گوید: "مغز یک اندام بسیار پیچیده است که اجزای زیادی دارد که با یکدیگر ترکیب می شوند تا عملکرد خود را با افزایش سن حفظ کنند. ما چیزهایی را از طریق تصویربرداری پرتو مغناطیسی (ام آر آی) می بینیم که می تواند بازتاب دهنده تغییرات در ساختار مغز، نحوه ترکیب آن و تغییرات در نحوه عملکرد آن باشد".

در سطح ساختاری مغزمان با افزایش سن دچار مجموعه ای از تغییرات می شود. ساتن در این باره می گوید: "با افزایش سن بافت مغز شما با فضاهای مملو از آب جایگزین می شود. بنابراین، ما شاهد کاهش حجم مغز هستیم".

او می افزاید: "صرفا به یک تصویر ساختاری از مغز نگاه کنیم در آن صورت می توانیم تفاوت ها را ببینیم. با این وجود، اگر بزرگنمایی کنیم می ‌توانیم نحوه صحبت نورون‌های مان با یکدیگر را اندازه‌ گیری کنیم. می ‌توانیم تغییراتی را در نحوه چیدمان این نورون ‌ها ببینیم. هم چنین، می توانیم ببینیم که چگونه بخش‌های مختلف مغز می ‌توانند به طور موثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند".

این تغییرات ساختاری در سطح سیستمیک تری نیز رخ می دهند. ساتن می افزاید: "منطقه بزرگ دیگری که ما نیز به آن نگاه می کنیم جریان خون است. ما می توانیم نحوه توزیع خون در مغز و نحوه تحویل آن را تماشا کنیم. ما می ‌توانیم چیزهایی را در مورد چگونگی پاسخ رگ ‌های خونی به خواسته ‌ها اندازه‌ گیری کنیم تا مطمئن شویم که نورون‌ های مغز مقادیر کافی اکسیژن و تغذیه دریافت می‌ کنند و مواد زائد دور می‌ شوند. می ‌توانیم به مناطق حساس ‌تر نگاه کنیم. با افزایش سن ممکن است همه چیز شروع به مسدود شدن کند یا رگ های خونی چندان کشسان و انعطاف پذیر نباشند".

در واقع، قلب خود حاوی شبکه ای از نورون هاست که در ارتباط دائمی با مغز هستند. ساتن می گوید: "ما در تلاش بوده ‌ایم تا ببینیم که این سیستم چگونه می تواند با این چالش ها سازگار شود و تا چه اندازه می تواند انعطاف ‌پذیر باشد تا اکسیژن و مواد مغذی را به بافت‌های مان هدایت کند".

ورزش قلبی - عروقی پیش تر با بهبود عملکرد شناختی در سالمندان مرتبط بوده است. بنابراین، ساتن و تیم او در دانشگاه ایلینوی در حال بررسی چگونگی تاثیر فعالیت بدنی بر ساختار مغزمان هستند. ساتن می گوید: "صرفا زمانی که به اندازه مغز نگاه می کنیم می توانیم ببینیم که افراد مسن شرکت کننده در فعالیت های ورزشی بافت مغز را ظرف مدت کم تر از شش ماه به دست می آورند و معمولا زمانی که با گذشت زمان بیش تر می توانیم آن را در یک تصویر کلی تر بینیم اثر بسیار بزرگ را مشاهده می کنیم".

به عبارت دیگر، تنها شش ماه فعالیت هوازی منظم می تواند برخی از اثرات پیری بر مغز را معکوس کند. با این وجود، با افزایش سن مدیریت فعالیت بدنی هوازی برای بدن دشوارتر می شود. بنابراین، ساتن و همکاران اش یک کارآزمایی بالینی را برای بررسی این که آیا می توان اثرات مشابهی را از یوگا مشاهده کرد یا خیر راه اندازی کرده اند. او می گوید: "ما در حال مطالعه روی افراد مسن هستیم و همه افراد نمی توانند یک برنامه تناسب اندام قلبی - عروقی انجام دهند. با این وجود، با کار بر روی یوگا وضعیت روشن تر خواهد شد. شما در یوگا باید تنفس و حرکات هماهنگ خود را کنترل کنید".

این آزمایش هنوز ادامه دارد اما ساتن امیدوار است که نتایج مشابهی را که از تمرینات هوازی منظم به دست آمده ببیند. او می گوید: "من انتظار دارم که همان نتایجی را که با ورزش دیدیم ببینیم. این تاثیری دگرگون کننده روی افراد مختلف خواهد داشت".

ساتن می گوید که امیدوار است مطالعاتی مانند این به افراد کمک کند تا از تخریب عصبی جلوگیری کنند و در نتیجه طول سلامتی و آمادگی شناختی شان را تا سنین بالاتر افزایش دهند.