تفال به حافظ امروز دوشنبه ۱۴ آذر ماه ۱۴۰۱

فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

احمد الله علی معدله السلطان
احمد شیخ اویس حسن ایلخانی

خان بن خان و شهنشاه شهنشاه نژاد
آن که می‌زیبد اگر جان جهانش خوانی

دیده نادیده به اقبال تو ایمان آورد
مرحبا‌ای به چنین لطف خدا ارزانی

ماه اگر بی تو برآید به دو نیمش بزنند
دولت احمدی و معجزه سبحانی

جلوه بخت تو دل می‌برد از شاه و گدا
چشم بد دور که هم جانی و هم جانانی

برشکن کاکل ترکانه که در طالع توست
بخشش و کوشش خاقانی و چنگزخانی

گر چه دوریم به یاد تو قدح می‌گیریم
بعد منزل نبود در سفر روحانی

از گل پارسیم غنچه عیشی نشکفت
حبذا دجله بغداد و می‌ریحانی

سر عاشق که نه خاک در معشوق بود
کی خلاصش بود از محنت سرگردانی‌ای نسیم سحری خاک در یار بیار
که کند حافظ از او دیده دل نورانی

شرح لغت: نادیده: دیدار ناکرده / کاکل: به ضم سوم موی میان سر 

تفسیر عرفانی: 

شکر می‌گویم پروردگارم را برای دادگری شیخ حسن ایلخانی! در مفهوم این شعر می‌توان گفت، دلدادگان درگاه دوست که با غبارکوی او چشم دل خود را روشن می‌سازند، به باد روی او از شراب عشق می‌چشند و بدین سان، در سفر جان به لقای او می‌رسند، چرا که در چنین سفری، بعد جلوه یی نخواهد داشت.  

تعبیر غزل: 

به زودی ایام فراق به سر می رسد و شما به دیدار یار مفتخر می گردی. این اتفاق به مناسبت بخت و اقبال خوب شماست، پس قدر این لحظات شادی آفرین را بدان و به نحو احسن از آن استفاده کن تا موفق و سربلند باشی!