تهیه‌کننده فیلم «بی‌همه‌چیز» به ممیزی‌های سلیقه‌ای حوزه هنری و اعمال نوعی تحریم برای اکران این فیلم در سینما‌های زیرمجموعه حوزه هنری اعتراض کرد.
به گزارش ایسنا، تحریم یا محدودیت در اکران فیلم‌ها از سوی حوزه هنری اتفاق تازه‌ای نیست و سال‌هاست که سینماگران هر از گاهی با این موضوع دست به گریبان می‌شوند و حالا در دورانی که بدنه سینما و سالن‌های سینمایی از کرونا زخم دیده‌اند و تازه چند وقتی است که گیشه‌ها جانی اندک پیدا کرده، گویا قرعه به نام برنده جایزه ویژه هیات داوران و دومین فیلم برتر از نگاه تماشاگران در سی‌ونهمین دوره جشنواره فیلم فجر یعنی «بی‌همه‌چیز» افتاده است.
جواد نوروزبیگی - تهیه‌کننده این فیلم در گفت‌وگویی بیان می‌کند: اکران «بی‌همه چیز» از ۲۴ آذرماه آغاز شده، اما بسیاری از سینما‌ها در سراسر کشور در اختیار حوزه هنری است و آن‌ها نه تنها سینما‌های کمی را دراختیار این فیلم گذاشته‌اند بلکه در همان سینما‌هایی که اختصاص داده‌اند، بیشتر سالن‌ها کوچک و سانس‌های اول صبح و آخر شب را در نظر گرفته اند. درواقع حوزه هنری فقط ۳۰ -۴۰ درصد از ظرفیت سینما‌های خود را برای نمایش «بی‌همه‌چیز» در اختیار گذاشته؛ اگر اسم این کار تحریم نیست، پس چیست؟
وی اضافه می‌کند: به نظر می‌رسد دلیل اصلی این تصمیم‌گیری به درخواستی باشد که از سوی بنده با پاسخ منفی مواجه شده؛ آن درخواست هم این است که حوزه هنری می‌خواهد ممیزی‌های خود را بر فیلم اعمال کند، ولی من به عنوان تهیه‌کننده موظف به اجرای قانون بر مبنای پروانه نمایشی هستم که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرده‌ام.
البته فیلم «بی‌همه‌چیز» یک بار در دولت دوازدهم پروانه نمایش گرفته بود، اما در دولت جدید دوباره فیلم بررسی شد و سه روز مانده به اکران اعضای شورای پروانه نمایش جدید که در میان آن‌ها رییس سازمان تبلیغات اسلامی هم حضور دارد سه مورد ممیزی دیگر بر فیلم وارد کردند که من همه آن‌ها را اصلاح کردم. یکی از این موارد، مدنظر حوزه هنری هم بود، اما آن‌ها (حوزه هنری) خواستار اصلاح یک مورد دیگر هم هستند که من تحت هیچ شرایطی زیر بار آن نخواهم رفت چراکه اگر مشکلی وجود داشت وزارت ارشاد ایراد می‌گرفت.
او تاکید می‌کند: بنده به طور قانونی موظف هستم از سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز بگیرم و آنچه را هم آن‌ها خواستند انجام داده‌ام، حالا چرا باید برای اکران فیلم به خواسته‌ی یک سازمان دیگر هم تن بدهم؟ من قائل به اجرای قانون هستم و آقایان در حوزه هنری بگویند کجای قانون اکران فیلم قرار دارند که برای نمایش فیلم در سانس‌های مناسب و شهر‌های مختلف شرط سانسور می‌گذارند؟
چطور برای «گشت ارشاد» و «دینامیت» تمام ظرفیت خود را دادند، اما به «بی‌همه‌چیز» به عنوان فیلمی که در جشنواره فجر در ۱۴ بخش نامزد جایزه بود، سانس و سالن کافی داده نمی‌شود؟ اصلا این اختلاف سلیقه و نگاه، در دولتی که همه یکدست هستند، چه معنایی دارد؟
نوروزبیگی با بیان اینکه این نوع رفتار‌ها و تصمیم‌گیری‌ها بیش از هر چیز به فراری دادن سرمایه‌گذار از سینما منجر می‌شود، می‌گوید: سازمان سینمایی حوزه هنری با این نوع چینش برای اکران قصد دارد ما را تحت فشار قرار دهد تا راضی به ممیزی مورد نظرشان شوم. من ترجیح می‌دهم همین ۳۰ درصد سالنی را هم که برای اکران «بی‌همه چیز» اختصاص داده‌اند در اختیار نداشته باشم، ولی طبق قانون بر اساس پروانه نمایشی که دارم فیلم را اکران کنم.
از همکاران در حوزه هنری خواسته‌ام که طبق قانون رفتار کنند، فضا را باز کنند تا فیلم اکران شود، اما اتفاقی نیفتاد و همین جا هم اعلام می‌کنم قراردادی که برای پخش فیلم فرستاده‌اند از نظر من ملغی است، چون قرارداد پخشی که سالن سینما نداشته باشد به درد ما نمی‌خورد و ارزشی ندارد. متاسفانه در حوزه هنری یکسری دیدگاه‌های خاص آن نهاد وجود دارد که با امور فنیِ فیلمسازی هماهنگ نیست و اگر قرار بر ممیزی باشد باید هر آنچه از سوی سازمان سینماییِ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعیین می‌شود، اعمال شود.
«بی‌همه چیز» به کارگردانی محسن قرایی با بازی هدیه تهرانی، پرویز پرستویی، مهتاب نصیرپور، باران کوثری، هادی حجازی‌فر، بابک کریمی، فرید سجادی حسینی، لاله مرزبان، خسرو پسیانی و پدرام شریفی جایزه ویژه هیات داوران سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر را گرفت.
