فرارو- یاشار بوم راشین؛ آیا امروز چیزی را دور انداخته‌اید؟ آیا شما مثل اغلب مردم پاسخ مثبت به این سؤال می‌دهید؟ زباله‌هایی که امریکایی‌ها در هر روز دور می‌اندازند آنقدر هست که 63 هزار کامیون زباله را پر کند. این مقدار زباله آنقدر زیاد است که اگر ما کامیون‌های پر از زباله تولیدی یک سال را پشت سر هم ردیف کنیم، نیمی از فاصله زمین تا ماه را خواهیم پیمود! متوسط زباله تولیدی هر امریکایی 7 پوند در روز است.
زباله‌ها از کجا می‌آیند؟ به کجا می‌روند؟ در باره زباله‌های تولیدی چه باید کرد تا میزانشان کمتر شود؟ بهتان خواهیم گفت اگر اجازه بدهید...
زباله در دو شکل تولید میشودزباله یا قابل تجزیه زیستی است و یا قابل تجزیه زیستی نیست. قابل تجزیه زیستی به این معنا است که زباله فاسد خواهد شد و می‌تواند تبدیل به خاک شود. بله، خاک! تمامی خاکی که شما می‌بینید گیاهان و حیوانات فاسد شده است. عناصر قابل تجزیه زیستی شامل گیاهان، بخش‌هایی از گیاهان، ضایعات حیوانی و بخش‌هایی از حیوانات مثل مو، پوست و ماهیچه است. استخوان‌ها نیز تجزیه پذیر هستند هر چند فساد آن‌ها در مدتی بیشتر به انجام می‌رسد.
کاغذ مثال خوبی از موادی است که بخوبی قابل تجزیه زیستی می‌باشند. کاغذ از گیاهان می‌آید و لذا باید در طبقه "بخش‌های گیاهی" قرار گیرد. اگر شما تکه ای کاغذ را در باغچه حیاط خلوتتان دفن کنید، بعد از سه ماه احتمالاً نخواهید توانست آن را پیدا نمایید.
زباله‌های غیر قابل تجزیه زیستی آن‌هایی هستند که یا تجزیه نمی‌شوند و یا تجزیه‌شان هزاران سال طول می‌کشد. این‌ها معمولاً پایه شیمیایی یا معدنی دارند که بهشان اجازه تجزیه شدن را نمی‌دهد. اگر شما فویل آلومینیمی را در کنار تکه کاغذتان به خاک بسپارید، آن را در هر زمان مشابه روز نخست خواهید یافت و این در حالی است که بسته به زمان دفن، کاغذ درجات گوناگونی از تجزیه و فساد را تجربه می‌نماید. پلاستیک، شیشه، لاستیک و قوطی‌های آلومینیمی مثال‌هایی از موادی که قابل تجزیه زیستی نیستند می‌باشند.
جداولی هستند که به شما نشان می‌دهند هر ماده بعد از دفن طی چه زمانی تجزیه خواهد گردید.
چطور زباله تجزیه می‌شود؟مواد قابل تجزیه زیستی در زمان کافی تجزیه می‌شوند. زمان تجزیه وابسته به دانسیته ماده، شرایط آب و هوایی، محل، درجه حرارت و تعداد تجزیه کنندگان محیط مختلف است. بپرسید تجزیه کنندگان چیست‌اند؟
تجزیه کنندگان می‌توانند حیوانات، کرم‌های خاکی، حشرات، قارچ‌ها، باکتری‌ها و تمامی موجودات زنده ای که مواد قابل تجزیه زیستی را می‌خورند باشند. وقتی شما پسمانده سیب را در حیاط مدرسه‌تان می‌اندازید زمان زیادی طول نمی‌کشد که شروع به تجزیه نماید. حیوانات کوچکی خواهند آمد و شروع به خوردن سیب شما خواهند کرد. بعضی‌ها ممکن است تکه‌هایی از سیب را به خانه‌هایشان ببرند. اما اگر این کار هم صورت نگیرد باکتری‌های آب دهان شما شروع به هضم سیب خواهند نمود.
کپک‌ها یا دیگر قارچ‌ها ممکن است شروع به رشد و نمو روی باقیمانده سیب نمایند. همچنین حشرات و پرندگان ممکن است سیب را بخورند. بنابراین قبل از اینکه شما متوجه شوید، سیب خواهد رفت! بعضی از سیب‌ها و یا تکه‌هایی از سیب‌ها با خوردن توسط موجودات کوچک ناپدید می‌شوند اما قسمت‌هایی از سیب‌ها هم تبدیل به هوموس یا خاک می‌گردد.
آیا شما هرگز متوجه برگ‌های پاییزی شده‌اید که در اطراف و زیر شاخ و برگ گیاهان کپه می‌شوند؟ اگر آن‌ها از بین برده نمی‌شوند پس سال تا سال چه اتفاقی برایشان می‌افتد؟ چرا ما هرگز در کنار ساختمان‌ها توده‌های عظیمی از برگ‌های حاصل از سال‌ها تجمع را نمی‌بینیم؟ برای اینکه برگ‌ها خیلی سریع تجزیه شده و به صورت هوموس به خاک بر می‌گردند. انرژی حاصل از برگ‌های گیاهان به خاک بر می‌گردد و مورد استفاده گیاهان قرار می‌گیرد تا رشد نمایند.
زباله ما کجا می‌رود؟وقتی ما چیزهایی را دور می‌ریزیم، آن‌ها برای همیشه در زباله دان باقی نمی‌مانند. ما زباله دان های بزرگ را یک روز در هفته خارج کرده و آن‌ها را در اختیار ماموران شهرداری می‌گذاریم. این زباله‌ها به داخل کامیون‌های بزرگ ریخته شده و در بسیاری کشورها سر از اماکن دفن در می‌آورد. اماکن دفن گاهی مراکز انباشت زباله هم نام دارند زیرا زباله‌ها در آن‌ها تلنبار می‌شوند.
در اماکن دفن بخشی از زباله‌ها سوزانده می‌شود، بخشی در دل خاک پنهان می‌شود و بخشی بازیافت می‌گردد. در اماکن دفن طرح‌های متعددی مورد توجه قرار می‌گیرد. شرکت‌های مدیریتی باید اطمینان حاصل کنند که زباله‌های تجزیه شونده به سلامت مردم یا سیستم‌های آبرسانی آسیب نمی‌زنند. زباله‌های خطرناک باید دور از اماکن دفن نگه داشته شوند و این کار باید در نهایت کارآمدی، ایمنی و اقتصادی بودن انجام گیرد.
تنها کمی بیش از نیمی از زباله‌ها راهی اماکن دفن می‌شوند. پس بقیه کجا می‌روند؟33 درصد بازیافت می‌شوند و بقیه در زباله سوزها می‌سوزند. زباله سوزها تاسیسات ویژه ای هستند که زباله‌ها را سوزانده و تبدیل به خاکستر می‌نمایند. خاکسترها بعداً در اماکن دفن، دفن می‌شوند. در طی فرآیند سوزاندن آلودگی هوا بوجود می‌آید و برای جلوگیری از وقوع این اتفاق باید از فیلترها و اسکرابرها استفاده نمود.
کمپوستبعضی از مردم از دانش تجزیه برای درست کردن خاکی استفاده می‌کنند که به کار باغداریشان بیاید. آن‌ها زائدات آشپزخانه و حیاط را جمع کرده و در ظرفی ویژه می‌ریزند.
آن‌ها تجزیه کنندگانی مثل باکتری و کرم خاکی به ظرف اضافه کرده و درجه حرارتی که مورد علاقه تجزیه کنندگان است ایجاد می‌کنند. سپس محتویات را وقت به وقت به هم می‌زنند تا همیشه غذای خوب در دسترس تجزیه کنندگان باشد. آن‌ها اضافه کردن چمن‌های زده شده، پوست‌های موز و دیگر مواد قابل تجزیه زیستی را کماکان ادامه می‌دهند. وقتی زمانش رسید، آن‌ها مواد غنی از انرژی را به باغ و باغچه‌شان می‌برند و برای تغذیه گیاهان مورد استفاده قرار می‌دهند. این هوموس کمپوست نام دارد و ماده فوق العاده ای برای باغ و باغچه است. کمپوست شامل مواد شیمیایی نیست و لذا منابع آب را در خطر قرار نخواهد داد. کمپوست سازی یک راه خوب بازیافت مواد است.
بازیافتبازیافت می گویید؟ بازیافت چیزی است که طبیعت از اول انجام داده و طی آن مواد قابل تجزیه زیستی را به هوموس تبدیل نموده است. اما از آنجا که انسان در تولید بسیاری از مواد غیر قابل تجزیه زیستی نقش دارد، این نوع زباله باید با ملاحظات بیشتری مورد توجه قرار گیرد.
اغلب جاهای عمومی سطل‌های بازیافت دارند. شما محتملا آن‌ها را دیده‌اید. آن‌ها معمولاً آبی یا سبزند و لوگوی بازیافت رویشان خورده است. این سطل‌ها بسته به زباله‌هایی که درشان ریخته می‌شود طرح‌هایی خاص دارند. زباله‌های غیر قابل تجزیه زیستی ریخته شده در این سطل‌ها راهی اماکن دفن نمی‌شوند. به جای این کار باید از راهی دیگر از این زباله‌ها استفاده مجدد نمود.
خیلی از ظروف ذوب شده و تبدیل به ظروف جدیدی می‌گردند. خیلی از ظروف پلاستیکی شیر تغییر شکل داده و در ساختن فنس و سکو مورد استفاده قرار می‌گیرند. قوطی‌های سودا به قوطی‌های سودای جدید تبدیل می‌شوند.
در کنار بازیافت، استفاده مجدد و هدف گذاری مجدد از راه‌هایی است که باعث می‌شود مواد غیر قابل تجزیه زیستی سر از اماکن دفن در نیاورد. اغلب ما لباس‌هایمان را از برادر و خواهرمان و حتی پسرعمویمان می‌گیریم زیرا این لباس‌ها هنوز خوب‌اند. با این حال این لباس‌ها دیگر اندازه آن‌ها نیستند. چیزهای دیگر به گونه‌هایی دیگر قابل استفاده مجدد هستند. برخی از این راه‌ها به قرار زیرند:
وقتی که فقط روی یک صفحه کاغذ چیزی نوشته شده است به جای دور انداختن از پشتش برای نوشتن استفاده نمایید.
به جای اینکه مداد رنگی و مداد شمعی را در پایان سال تحصیلی دور بیندازید از آن‌ها تا زمانیکه تمام نشده‌اند استفاده نمایید.
ظروف شیشه ای و پلاستیکی غذا را مورد استفاده مجدد قرار دهید. می‌توانید آن‌ها را با باقیمانده غذا یا آب میوه پر کنید. از طرفی قادرید مداد رنگی‌ها و مداد شمعی‌های گفته شده را در آن‌ها بریزید.
اسباب اثاثیه قدیمی را تعمیر یا بازسازی نمایید. بعضی از مردم این کارها را از بزرگ‌ترین سرگرمی‌ها به حساب می‌آورند.
به خیریه‌ها ببخشید.
با چیزهای خانه‌تان استفاده‌های مجدد و هدف گذاری‌های مجددی را تجربه کنید. برای خودتان چالش ایجاد کنید و ببینید که چه چیزهایی را می‌توانید در زباله دان بیندازید و آن‌ها را برای حمل و نقل در اختیار ماموران شهرداری قرار دهید.
زائدات خطرناکبرخی چیزها هستند که قادر نیستند به مدت بیشتر بازیافت شوند، در هدفی دیگر به مصرف برسند و یا با ایمنی در اماکن دفن به خاک سپرده شوند. یخچال‌های قدیمی، مواد الکترونیکی همچون گوشی‌های تلفن همراه و رایانه‌ها و رنگ‌های استفاده نشده موادی هستند که به علت سمی بودن، در صورت برده شدن به اماکن دفن ممکن است موجبات آلودگی آب‌های آشامیدنی ما را فراهم آورند. به این دلیل اماکن دفن و ادارات آتش نشانی این نوع زباله‌ها را جمع کرده و به مراکز ویژه ای جهت پاکسازی می قرستند. بخش‌هایی از این مواد با ایمنی کامل بازیافت یا دفع می‌شود. رنگ‌ها می‌توانند دوباره ترکیب شده و به خیریه‌ها فروخته شوند و مواد شیمیایی دیگر از راههای دیگر قابل استفاده هستند.
مردم نیاز دارند که زائدات خطرناکی که در خانه و انبارشان پیدا می‌شود را تحویل دهند. حشره کش ها، محصولات تمیز کننده، از بین برنده‌های علف‌های هرز، داروها، انواعی از حباب‌های لامپ‌ها و چیزهای سؤال برانگیز دیگر باید تحویل مراکز مجاز داده شوند. این امر باعث می‌شود که مردم مطمئن باشند که این چیزها به گونه ای صحیح مورد مراقبت قرار گرفته و اقدامات احتیاطی در باره‌شان اجرا می‌گردد.
فاضلابما همه فاضلاب تولید می‌کنیم و به همین دلیل دستشویی، توالت در هر خانه، مدرسه، هتل یا رستوران وجود دارد. فاضلاب ماحصل فعالیت‌های بدنی ماست. ولی وقتی ما فلاش تانک را به کار می‌اندازیم فاضلاب به کجا می‌رود؟
خب! در غالب مناطق ایالات متحده فاضلاب‌ها وارد لوله شده و در نهایت سر از تصفیه خانه در می‌آورد. تصفیه فاضلاب باکتری‌ها را کشته و مواد شیمیایی را از بین می‌برد. مواد شیمیایی ممکن است در نتیجه شستن برس های رنگ یا ماشین و یا دیگر فعالیت‌های شیمیایی مردم وارد فاضلابروها شده باشند. به فضولات مایع اجازه تبخیر شدن داده می‌شود تا آب از زائدات حقیقی جدا شود. آب تنها بخشی است که تبخیر خواهد شد و بنابراین با روش بیان شده جداسازی بخوبی انجام می‌گیرد. آب ممکن است بعداً تصفیه شده و یا در سیستم‌های آبرسانی محلی مورد استفاده قرار گیرد و یا به دریاچه و اقیانوس بریزد. ولی این امکان نیز هست که با تبخیر به اتمسفر برود.
بخش جامد تصفیه می‌شود و باکتری‌ها برای تجزیه زائدات مورد استفاده قرار می‌گیرند. پس جداسازی بیشتر انجام شده و بارور کننده یا اشکال دیگری از زائدات مفید به دست می‌آید. این کار خیلی پیچیده است و باید برای ممانعت از ایجاد آلودگی محیط زیست تحت نظر متخصصین انجام گردد.
جزایر زبالهدر اقیانوس آرام کلکسیون‌های عظیم زباله شناور بر آب را می‌توان دید. آن‌ها برای اولین بار در 1950 به چشم خوردند و بعد از آن شروع به ازدیاد نمودند. اغلب این زباله‌ها پلاستیکی هستند که ماده ای غیر قابل تجزیه زیستی است. جریانات اقیانوسی مجبور به جمع کردن توده‌های زباله ای هستند که به داخل اقیانوس ریخته شده‌اند. این امر باعث می‌شود که توده‌های زباله در مکان‌های محدودی اجتماع کنند.
این زباله‌ها برای زندگی‌های حیوانات خطرناک هستند. پرنده‌ها و موجودات دریایی را می‌توان دید که در اطراف جزایر زباله که شبیه غذا به نظر می‌رسند جمع می‌شوند. آن‌ها می‌توانند در گیر ریسمان‌های بسته بندی مخصوص حمل بطری‌های پلاستیکی شده و یا تکه‌های پلاستیکی را بخورند. ریسمان‌ها ممکن است به دور گردن و پاهای آن‌ها پیچیده و خفه کننده و یا غرق کننده شوند. پلاستیک‌های بلع شده یا در گلو گیر می‌کنند و یا در روده‌ها جای می‌گیرند.
این خطرات تنها به اقیانوس‌ها اختصاص ندارند بلکه در کنار جاده یا هر جایی که توده زباله‌ها تجمع می‌کند ممکن است دیده شوند.
حقایقی جالب درباره زباله
در مراکز بازیافت و اماکن دفن از مغناطیس‌های قوی استفاده می‌شود که می‌توانند در جداسازی زباله‌های فلزی مثمر ثمر باشند.
پلاستیک‌ها دارای اعدادی در کف هستند که شناسایی آن‌ها را برای بازیافت کنندگانشان آسان می‌سازد. این کمک می‌کند که پلاستیک‌ها در اهداف ویژه ای مورد استفاده قرار گیرند.
شیشه چیزی است که در هنگام بازیافت تغییر رنگ نمی‌دهد. پس شیشه سبز در استفاده بعدی هم کماکان سبز خواهد بود.
بازیافت دی اکسید کربن مازاد را از محیط زیست حذف می‌کند.
بعضی از جوامع حاضرند پول پرداخت کنند تا مردمی که در زباله‌های بازیافت شدنی، زباله‌های بازیافتی را سوا می‌کنند را به کار بگیرند.
در کالیفرنیا سالانه 41 میلیون لاستیک دور انداخته می‌شود.
شیشه هرگز نمی‌پوسد و می‌تواند دوباره و دوباره بازیافت شود.
انرژی کمتری مورد نیاز است تا کاغذ از مواد بازیافتی تولید شود و این امر به کاهش قطع درختان کمک شایان توجهی می‌نماید.
منبع: idahoptv
