رحمتی به دفتر من آمد ولی نامه را امضا نکرد

 نایب رئیس اول فدراسیون فوتبال می گوید مهدی رحمتی نامه ای را که می گوید امضا کرده را نپذیرفته که امضا کند.

به گزارش روزنامه «خبر ورزشی» نایب رئیس فدراسیون فوتبال می گوید روزی که مهدی رحمتی اصرار دارد قرار بوده نبی برایش نامه عذرخواهی را بفرستد، او به دفتر آیت الهی رفته است.

مهدی رحمتی در تصمیمی شوک برانگیز، از تیم ملی اعلام کناره گیری می کند. خبرگزاری فارس به نقل از این بازیکن می نویسد: «راستش تصمیمم یک تصمیم شخصی است. در دو ماه گذشته حرفی نزدم و سکوت کردم اما فشار زیادی را تحمل کردم. امروز هم به این نتیجه رسیدم تصمیمی را که چند وقتی بود به آن رسیده بودم را اعلام کنم. می خواهم استراحت کنم و نیاز به آرامش دارم برای همین همان طور که گفتم با عذرخواهی از همه، می خواهم چند وقتی را دور از تیم ملی باشم.»

طبق آنچه عادت فوتبال ایران است، همه پیش بینی می کنند کارلوس کروش مثل خیلی از مربیان این مرز و بوم، از رحمتی خواهش کند بازگردد. سرمربی تیم ملی اما برخلاف تمام اتفاقات تاریخ فوتبال ایران، به خبرنگاران می گوید: «دلیل این تصمیم‌گیری رحمتی را نمی‌دانم و اینکه آیا به مسائل شخصی مربوط است یا خانوادگی، ولی اگر واقعیت داشته باشد ما باید به چنین تصمیمی احترام بگذاریم. اگر واقعیت داشته باشد که از تیم ملی خداحافظی کرده من برایش آرزوی موفقیت دارم! بنابراین از تیم ملی بیرون خواهد رفت.» او در ادامه با لحنی تندتر، توضیح می دهد: «بهترین جایگزین بازیکنانی خواهند بود که بالاتر از همه چیز خودشان را فدای تیم ملی می‌کنند و دوست دارند که در جمع تیم ملی باشند و برای من مهم بازیکنانی هستند که خودشان را در اختیار تیم ملی می‌گذارند.من  بازیکنان ضعیف و بازیکنانی که دوست ندارند تا آخرین ثانیه تلاش‌شان را بکنند را از تیمم بیرون می‌گذارم چون این بازیکنان تمرکز کافی را نخواهند داشت که تا آخرین ثانیه تلاش خودشان را انجام دهند. من باید مطمئن باشم آنهایی که به خودشان فکر می‌کنند و به منافع تیم فکر نمی‌کنند در تیم من نیستند و آنهایی که حاضر نیستند از خودشان بگذرند.»

گویا کفاشیان نتوانسته شناخته خوبی از کروش پیدا کند، به همین دلیل حرف از بازگشت مهدی رحمتی می زند: «به نظر من رحمتی برای تیم ملی زحمت زیادی کشیده و یکی از بهترین دروازه بانان ایران است.من سعی می کنم که با او و سرمربی تیم ملی صحبت کرده و زمینه بازگشت رحمتی رافراهم کنم. حتما واسطه می شوم و سعی می کنم تا این مسئله به خوبی تمام شود و لطمه ای به تیم ملی وارد نشود.»

مهدی رحمتی ناگهان پای نکونام را به ماجرا باز می کند: «افسوس می خورم که زبان اسپانیایی و پرتغالی بلد نیستم!» او که روی خط برنامه 90 رفته بود، از کروش گلایه می کند: «برای تصمیم خداحافظی دلیل دارم و خواهش می‌کنم از دیدگاه خود قضاوت نکنید اما مصاحبهی کارلوس‌ کروش دلایل کناره‌گیری من را به یقین تبدیل کرد. اختلافی با کسی نداشتم. حرف نزده را می‌توان همیشه زد اما یک سوال دارم. اگر شما تصمیم بگیری برنامه‌ات را تعطیل کنی، مدیر شبکه‌ سه از شما دلیل این تصمیم را نمی‌پرسد و به شما می‌گوید خداحافظ؟» او پاسخی به اختلاف نظرش با جواد نکونام نمی دهد: «من صحبتی درباره این مسئله ندارم.»

کروش در چند مصاحبه مهدی رحمتی را بازیکن «بازنشسته» از تیم ملی می خواند. او در مصاحبه های مختلف بار دیگر از تصمیم او انتقاد می کند و می گوید، نمی داند چرا درباره او بحث می شود: «باید درباره کسانی بحث کنیم که برای تیم ملی ایران اشک می ریزند.» مهدی رحمتی که گویا حرف هایش را جمع کرده، به ناگهان پس از تساوی استقلال و نفت تهران با گل استثنایی وریا غفوری، فوران می کند: «امیر حسین صادقی از دیروز نمی تواند راه برود و امروز هم مصدوم شد، چون خدا را صد هزار مرتبه شکر سرمربی تیم ملی ما حرفه ای است و روز قبل از بازی لیست تیم ملی را منتشر می کند. صادقی و حمودی می توانستند در لیست باشند اما به خاطر خط خوردن نتوانستند امروز بازی کنند.» او با لحن تندی می گوید: «به موقع درباره کروش صحبت می کنم. ما رفته ایم و مربی از خارج آورده ایم که کارنامه اش مشخص است. او هر جا بوده به عنوان نفر دوم کار کرده و موفق هم بوده است. به همین خاطر من به فدراسیونی که به خاطر ترسش هیچ صحبتی نمی کند پیشنهاد می دهم یک ایرانی را به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کند و کی روش را به عنوان دستیار کنارش قرار دهد، ببینند چه می شود و ایرانی چه کار می کند.»

چند روز بعد از دیدار مهدی رحمتی و کارلوس کروش شهرک غرب. در این دیدار رحمتی می گوید از حرف هایی که زده، پشیمان است. عادل فردوسی پور روز 16 اردیبهشت 92 مهدی رحمتی را به برنامه اش دعوت می کند. دو روزقبل از برنامه، رحمتی تمام حرف ها را مرور می کند. او برخلاف پیش بینی عده ای، در این برنامه مقابل چشمان میلیون ها بیننده، بابت حرف های تندی که زده ابراز پشیمانی می کند: «حرف‌هایم را از روی عصبانیت زدم. وقتی یک نفر مربی رئال مادرید و منچستر بوده مگر می‌توان گفت او مربی بدی است؟» او در ادامه می گوید تیم ملی متعلق به کروش نیست، بلکه متعلق به مردم است. عادل فردوسی پور از رحمتی می پرسد آیا از کروش عذرخواهی می کند که او این کار را نمی کند: «کاری انجام ندادم که بخواهم معذرت‌خواهی کنم. من از مردم عذرخواهی می‌کنم به خاطر اینکه چیزی نگفتم که بخواهم از کسی دیگر معذرت خواهی کنم. من آن صحبت‌ها را در عصبانیت بیان کرده بودیم و در همین جا می‌گویم کروش بهترین مربی است که به ایران آمده است.»

روزنامه خبرورزشی که از دیدار کروش و رحمتی با خبر است و نمی تواند این خبر را منتشر کند از بازگشت مهدی رحمتی به تیم ملی خبر می دهد. سرمربی تیم ملی به رحمتی فرصت می دهد که نامه عذرخواهی اش را امضا کند و برگردد. او در ابتدا چراغ سبز نشان می دهد. خبرورزشی خبر قطعی بازگشت را می دهد اما معلوم نمی شود در دو سه روز آینده چه اتفاقی می افتد که او این نامه را امضا نمی کند.

حالا دیگر مهدی رحمتی نمی تواند بگوید از وجود نامه عذرخواهی بی خبر است. خبرگزاری فارس، متن نامه عذرخواهی این بازیکن را منتشر می کند؛ نامه ای که کروش آن را نوشته بود و رحمتی پایش را امضا نکرد. در بخش های از نامه چنین جملاتی دیده می شود: «اینجانب مهدی رحمتی بدین وسیله اعلام می‌دارم که در تاریخ 91/11/1 بدون هیچ گونه دلیلی که توجیه کننده تصمیم من باشد بازنشستگی موقت خود را از تیم ملی اعلام کردم..... پس از آن تصمیم، یکسری اظهارنظرهایی را نیز مستقیما خطاب به سرمربی تیم ملی فوتبال، جناب آقای کارلوس کروش انجام دادم که شدیدا راجع به این مسئله متاسفم...من متوجه شدم که این تصمیم نادرست و اعلام آن از طرف شخص بنده باعث ناراحتی و دلزدگی هم‌تیمی‌هایم، کادرفنی، فدراسیون و مخصوصا طرفداران فوتبال ایران در این زمان حساس که ما صعود به جام‌جهانی و همینطور جام‌ ملت‌های آسیا را پیش رو داریم؛ شده است و...»

تیم ملی ایران راهی اردوی 12 روزه خود به امارات می شود. قرار است پس از این اردو، سه بازی حساس و حیاتی ایران مقابل قطر، لبنان و کره جنوبی برگزار شود. علیرضا منصوریان که در آن روزها آنالیزور کروش شده بود، همراه تیم ملی به امارات نمی رود تا از سوی فدراسیون مامور شود رحمتی را به تیم ملی بازگرداند. کروش حتی بعد از امضا نشدن نامه از سوی او، دوباره به این بازیکن فرصت می دهد تا از همین جا داستان های اصلی رقم بخورد.

7 خردادماه 92

علی کفاشیان و مهدی نبی راهی موریس می شوند تا در اجلاس سالیانه فیفا شرکت کنند. ماموریت بازگرداندن رحمتی به علیرضا منصوریان سپرده می شود. رحمتی که گویا تاریخ ها را فراموش کرده، در مصاحبه اخیر خود می گوید: «قرار شد آقای نبی 20 دقیقه بعد به من زنگ بزند تا به فدراسیون بروم و نامه عذرخواهی را امضا کنم.» دریغ از اینکه در آن تاریخ اصلا نبی در ایران حضور نداشت که 20 دقیقه بعد با رحمتی تماس بگیرد. موضوعی که ممکن است با گفته های دبیر کل فدراسیون فوتبال روشن تر شود.

قصه از همین جا شروع می شود. نبی و کفاشیان قبل از ترک تهران، نامه عذرخواهی مهدی رحمتی را در پاکتی قرار می دهند. به دلیل سفر آنها به موریس، پاکت به آیت اللهی نایب رئیس اول سپرده می شود. نبی با منصوریان تماس می گیرد که از این پس، آیت اللهی کارها را می کند. قرار می شود رحمتی به فدراسیون برود، پاکت را از او بگیرد، نامه را امضا کند و پاکت را بازگرداند تا هادی آیت اللهی آن را برای کروش ارسال کند. حالا حرف های نایب رئیس اول فدراسیون می تواند موضوع را شفاف تر کند: «آقای کفاشیان نامه را به دست من داد. نامه در یک پاکت بود. آن را باز نکردم. من فقط مامور بودم پاکت را به رحمتی بدهم، نامه را امضا کند و بقیه کارها صورت بگیرد. مهدی رحمتی پیش من آمد. او اصلا پاکت را از من نگرفت و رفت!»

یعنی مهدی رحمتی از نامه خداحافظی خبر داشته، به فدراسیون فوتبال مراجعه کرده و بدون آنکه پاکت را باز کند، فدراسیون را ترک کرده. متن نامه هم که روز 30 اردیبهشت ماه در خبرگزاری فارس منتشر شده و او دقیقا می داند نامه داخل پاکت حاوی چه نوشته ای است. آیت اللهی ادامه می دهد: «من فقط نقش یک پیام آور را داشتم. من و رحمتی نشستیم، بحثی هم نشد. قرار بود نامه را بگیرد و امضا کند، ولی نامه را نگرفت؛ همین.»

نایب رئیس اول فدراسیون فوتبال در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون فوتبال در بازنگشتن رحمتی به تیم ملی تاثیرگذار بوده، می گوید: «تا آنجا که من می دانم او خودش اعلام کرد که نمی آید. موضوع به ما ربطی ندارد. فکر می کنم رحمتی اگر موضوع را رسانه ای نمی کرد، می شد او را به تیم ملی بازگرداند. امیدوارم او همیشه موفق باشد چون برای تیم ملی خیلی زحمت کشیده. امیدوارم مشکل حل شود و او دوباره به تیم ملی بازگردد.» آیت اللهی در پاسخ به این سوال که آیا در آن تاریخ اصلا آقای نبی یا کفاشیان ایران بودند، می گوید: «نه، آنها در ایران نبودند!»