| مطلب زیر را خانم شیده شیردل به مناسب «شب یلدا» نوشته و برای فرارو ارسال کرده‌اند |
صبح ها که چشمانت را باز می کنی با خودت می گویی: یک روز لعتنی دیگر! دوست نداری بیدار شوی، آنقدر که در بیداری کابوس می بینی در خواب هایت نمی بینی، بیداری برایت واقعیت تلخی است که همه ارزش ها در آن رنگ باخته است.
مدت هاست که حال خوشی نداری و کسی هم نیست که حالت را بپرسد. هر کسی غرق در مشکلات خویش است و فرصت سرخاراندن هم ندارد چه برسد به اینکه یادی از تو کند، تویی که با یک کوله بار غم تنهایی، غم کودکانی که به جرم درس خواندن مجازات شدند و در آتش سوختند.
غم تازه عروسی که شوهرش او را به خاطر یارانه اش کشت، غم مرد بی پولی که از مغازه دار تخم مرغ شکسته طلب می کرد تا زن و بچه اش شب هنگام با شکم گرسنه سر بر بالین نگذارند . . .
در کنار بخاری نشسته ای اما احساس سرما می کنی، از فکر هموطنان آذریت که در سرما می لرزند تو هم سردت می شود. به یاد شب یلدای پارسال میفتی که وقت برگشتن از میهمانی خاله جان پشت چراغ قرمز چشمت به پسرک بادکنک فروشی افتاد که روی جدول خیابان نشسته بود و نقطه ی نامعلومی را نگاه می کرد و تو با خودت گفتی «کودک من با آن لباس نازک سردت نمی شود؟»
دخترکی را نیز دیروز پشت چراغ قرمز دیدی، جثه اش به قدری کوچک بود که دیده شدن و تشخیص اش دشوار می نمود، هر وقت دیگری بود در دل دعا می کردی روزی فرا رسد که دیگر هیچ کودک کاری را نبینی اما اولین و تنها فکری که به ذهنت خطور کرد این بود که اگر راننده ای او را نبیند و دخترک را زیر چرخ های ماشین له کند؟
با تمام مشکلات و کاستی ها، با وجود اینکه به خیالت زندگی سراسر پوچی و ناامیدی شده، خدایی را یه خاطرآور که امیددهنده همه ناامیدان است.
خدایی که پس از هر شب تاریکی روز را قرار داده و بعد از هر سختی آسانی را، پروردگار مهربانی که همه بندگانش را یکسان دوست دارد، شاید بندگان خدا اهل تبعیض باشند اما خود او هرگز تبعیض نمی گذارد.
با او حرف بزن، دعا و نیایش کن، و برای آشتی با زندگی به خودت فرصت بده.
زندگی سرتاسر رنج و مصیبت نیست، زیبایی هم دارد، اجازه نده زشتی ها تو را جوری بیازارد که زیبایی ها را نبینی، شب یلدا نزدیک است، بگذار یلدا بهانه خوبی باشد برای آن که از لاک خودت بیرون بیایی و حصار غم و ناامیدی اطرافت را بشکنی.
یلدا را جشن بگیر، حتی اگر کمرت زیر بار گرانی ها شکسته، حتی اگر توانایی خرید میوه و خشکبار را نداری، حتی اگر نمی توانی یک میهمانی مطلوب ترتیب دهی.
آن چه مهم است نداشته هایت نیست، خانواده ای است که در کنارت هستند، حضورشان را ارج بنه و یاد درگذشتگان را گرامی بدار،
یاد مادربزرگ و پدربزرگی که گرچه امروز کنارت نیستند اما خاطرات زیبایی از این شب را برایت به یادگار گذاشتند. به یاد آن ها شمعی روشن کن و به افتخار خودت تفألی به حافظ بزن، بگذار حافظ مثل همیشه تو را غرق نور کند.
شب یلدا فرصت خوبی است برای آن که غبار تمام سختی های این روزها را از دلت پاک کنی، غبارها را بزدا و قوی تر از پیش ظاهر شو، خانواده ات، دوستانت، کودکان کار و تمام هم نوعانی که به حال آن ها دل می سوزانی و دردشان، درد توست، نیازمند حضور پرشورت در عرصه ی زندگی هستند.
سختی ها را شکست بده و پیروز میدان شو، یلدا گرچه پایان پاییز است اما بگذار آغاز تو باشد....
