ردیف موسیقی ایرانی در یک دسته بندی کلی به دو بخش سازی (برای انواع سازها) و آوازی تقسیم می شوند. در بخش سازی اکنون از پس این سالها روایت های مختلفی از اساتید متعدد در اختیار است که همه آنها جنبه آموزشی ندارد و به اصطلاح یک اجرای محفلی محسوب می شود.
در این نوع از اجرا راوی علاوه بر اجرای حسی گوشه های انتخابی از هر دستگاه، قطعاتی از قبیل پیش درآمد، چهارمضراب و رِنگ نیز چاشنی کارش می کند که در اصل ردیف وجود ندارد. از میان ردیف های موجود، ردیف به روایت استاد سعید هرمزی از این دست به شمار می رود.
سعید خان هرمزی متولد 1276 در محله سنگلج تهران، فرزند میرزا حسین خان ثقه‌السلطنه است که در 16 سالگی نواختن تار را نزد برادر خود که از شاگردان میرزا حسینقلی (پدر استاد علی اکبر شهنازی) آغاز می کند. سپس مدتی نزد محمود روحبخش از شاگردان درویش خان تعلیم می بیند و از آن پس به مدت دو سال آموخته های خود را نزد غلامحسین درویش کامل می کند.
اگرچه او بعدها نزد مرتضی خان نی داوود (سازنده تصنیف مرغ سحر) و علی اکبر شهنازی نیز شاگردی کرد اما شیوه نواختن و جمله بندی های ساز او بسیار شبیه به سبک درویش خان است. مرحوم مهدی کمالیان از سه تار سازان برجسته شیوه او را مشابه استاد ابوالحسن صبا می دانست و به او لقب «صبای آرام» را داده بود.
در دهه 50 و به دعوت سازمان رادیو و تلویزیون، با مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به همکاری پرداخت. جوانان زیادی در آن دوران از آموزش های وی بهره بردند که از میان می توان به نامهایی چون مرحوم جلال ذوالفنون، مرحوم محمدرضا لطفی، داریوش طلایی و حسین علیزاده اشاره کرد. استاد هرمزی در هشتم دی ماه 1355در حین تدریس در مرکز حفظ و اشاعه به کما رفت و همان شب درگذشت.
آنچه می شنوید قطعه ای در دستگاه نوا از ساخته های استاد سعید هرمزی است که مرحوم پرویز مشکاتیان بعدها این قطعه را با قطعه ای دیگر از استاد ابوالحسن صبا در هم آمیخت و در آلبوم نوا و مرکب خوانی با صدای محمدرضا شجریان و همراهی گروه عارف اجرا کرد.