سرنوشتی مشابه گلدا مایر پس از جنگ 1973 در انتظار نتانیاهو؟

فرارو- حمله گسترده علیه اسرائیل توسط شبه نظامیان حماس به اندازه جنگ یوم کیپور در سال 1973 میلادی زمانی که مصر و سوریه حمله مشترکی را علیه اسرائیل آغاز کرد و توسط دستگاه های  اطلاعاتی اسرائیل پیش بینی نشده بود برای آن کشور یک شکست اطلاعاتی بد محسوب می شود.

به گزارش فرارو به نقل از پولتیکو، علیرغم نظارت شدید دیجیتالی و ماهواره ‌ای و هم چنین استفاده از فناوری‌ های پیش ‌بینی و تشخیص چهره حماس سرویس‌های امنیتی اسرائیل را به همان اندازه که مصر و سوریه نیم قرن پیش انجام دادند گرفتار کرد.

جنگ یوم کیپور میراثی از سرزنش را برای سرویس ‌های اطلاعاتی اسرائیل برجای گذاشت و نیروهای دفاعی اسرائیل و دولت آن کشور همگی مشتاق جبران این هزینه بودند. رهبری اسرائیل نشانه ‌های واضح حمله آینده را نادیده گرفته بود و به اشتباه معتقد بود که "انور السادات" رئیس جمهور وقت مصر گزینه حمله را انتخاب نمی‌ کند زیرا کنترل هوایی را در اختیار نداشت. "الی زیرا" رئیس اداره اطلاعات نظامی اسرائیل در آستانه حمله اعراب در یادداشتی برای "گلدا مایر" نخست وزیر وقت اسرائیل نوشته بود: "فکر می‌کنم آنان قصد حمله ندارند. ما هیچ مدرکی نداریم از نظر فنی نشان دهد آنان قادر به عمل هستند. من تصور می کنم که اگر آنان قصد حمله داشته باشند نشانه های بهتری خواهیم داشت".

در سال های آینده بدون شک درک بهتری از اشتباهات اخیر اسرائیل در مقابل حماس خواهیم داشت از حمله ای که شبه ‌نظامیان حماس از حصار مرزی که نوار غزه و جنوب اسرائیل را مشخص می ‌کند عبور کردند تا مواضع نظامی اسرائیل را هدف قرار دادند و عده ای از اسرائیلی ها را به گروگان گرفتند.

تصاویر منتشر شده از گنبد آهنین اسرائیل که توسط هزاران راکت شلیک شده توسط حماس غرق شده و هم چنین صحنه‌های تیم‌ های حمله حماس که کیبوتص ‌ها را تسخیر می کنند و خودروهای عبوری شان که با شلیک گلوله می گذرند میراثی آسیب ‌زا را برای وجهه اسرائیل برجای خواهد گذاشت که احتمالا سیاست اسرائیل را برای دهه‌های آینده شکل خواهد داد.

این وضعیت اسرائیل را تا بطن خود متزلزل خواهد کرد. به نظر می ‌رسد اکثر ارکان دفاعی که اسرائیل در 20 سال گذشته بر آن‌ تکیه کرده است تحت نفوذ قرار گرفته اند. بنابراین،  بدیهی است که پرسش های مهمی در مورد اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل و موساد ایجاد شود. در حال حاضر، احزاب اپوزیسیون همگی در کنار یکدیگر هستند و در برابر حمله اسرائیلی ها را به اتحاد دعوت می کنند.

اما در حالی که اسراییل به مقابله می پردازد سوال اساسی این است که چگونه اسرائیلی فاقد آمادگی لازم برای مقابله با این حمله بود؟ حماس از شبکه وسیع تونل‌های خود استفاده می ‌کرد که منطقه محصور غزه را به مصر متصل کرده بود اما چگونه انتقال تجهیزات از طریق این تونل ها از چشم اسرائیل دور ماند؟ چگونه دستگاه اطلاعاتی اسرائیل متوجه ساخت و مونتاژ هزاران موشک قسام توسط حماس نشد؟

از برخی جهات به نظر می رسد که اسرائیل به سمت اشتباهی نگاه کرد. یک افسر نیروهای ذخیره اسرائیل می گوید: "اسرائیل گمان می کرد حمله از لبنان و از سوی حزب الله صورت گیرد".

او می گوید سناریوی نظامی فرضی توسط اسرائیل این بود که حزب الله از شمال حمله کند و نه حماس از غزه. او در روزنامه "تایمز اسرائیل" نوشت: "هیچ کس فکر نمی کرد حماس از چنین ظرفیتی برخوردار باشد به ویژه با پوشش اطلاعاتی شاباک (دستگاه امنیت داخلی اسرائیل) و اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل".

با این وجود، برخی از اسرائیلی ها اکنون می ترسند که حمله حزب الله هم چنان رخ دهد و اسرائیل ممکن است با جنگ گسترده تری روبرو شود.

از نظر تاریخی اکثر جنگ ‌هایی که اسرائیل مجبور به انجام آن بوده  شامل نبردهایی در چندین جبهه بوده اند. اگر حزب‌الله حملات فرامرزی را از جنوب لبنان آغاز کند در حالی که حماس از غزه فشار می ‌آورد مرگ و ویرانی سراسر خاورمیانه را در بر خواهد گرفت.

در همین راستا، محمد دیف، فرمانده نظامی حماس از مقاومت اسلامی در لبنان، عراق و سوریه خواسته تا با یکدیگر هماهنگ شوند و از هم اکنون حرکت به سمت فلسطین را آغاز کنند.

تاکنون حزب ‌الله به این درخواست توجه نکرده است و رهبران آن گروه گفته‌ اند که اوضاع را زیر نظر دارند. با این وجود، حزب الله روز یکشنبه با استفاده از توپخانه و موشک های هدایت شونده به مواضع اسرائیل در منطقه مورد مناقشه در امتداد مرز با بلندی های جولان سوریه حمله کرد و ارتش اسرائیل پاسخ داد.

جنگ یوم کیپور ایمان اسرائیلی ها را به رهبران شان متزلزل کرد و جرقه جنبش اعتراضی را برانگیخت که دولت حزب کارگر به رهبری مایر را به سوء مدیریت متهم کرد و این در نهایت منجر به خروج او از عرصه سیاست شد زیرا ائتلاف اش کرسی ‌های خود را از دست داد و نتوانست اکثریت را تشکیل دهد. آیا این سرنوشتی است که در انتظار بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل نیز خواهد بود؟